ILPB1/415-724/09-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, podpisała umowę najmu lokalu użytkowego (umowa w załączeniu), i od tej chwili od przychodów uzyskiwanych z tej umowy Zainteresowana płaciła podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a od stycznia 2007 r. do chwili obecnej płaci zryczałtowany podatek. Ponadto Wnioskodawczyni płaciła podatek VAT (Zainteresowana jest płatnikiem podatku VAT, gdyż prowadziła działalność do 2008 r.). Zgodnie z umową najmu, najemca poza czynszem jest zobowiązany do ponoszenia kosztów związanych z eksploatacją lokalu w wysokościach określonych na refakturach wystawionych przez wynajmującego. Wnioskodawczyni sporządza je w oparciu o faktury główne wystawiane na nią bezpośrednio przez dostawców tych mediów. Ww. faktury Zainteresowana reguluje w całości. Faktury pochodzą z X I Y, a ponieważ Wnioskodawczyni posiada jeden licznik główny na gaz i wodę (wskazujący stan zużycia w całym budynku) - najemca zajmuje część, a Zainteresowana pozostałą część budynku, aby każdy ponosił koszty za własne zużycie Wnioskodawczyni w tym celu założyła dla najemcy podlicznik na wodę i gaz. Zatem, gaz i woda rozliczane są na podstawie faktycznego zużycia wykazanego osobnymi licznikami dla gazu i wody dla lokalu zajmowanego i wykorzystywanego przez najemcę. Kiedy pracownik Zakładu spisuje licznik główny, Wnioskodawczyni w tym czasie spisuje podlicznik pokazujący stan zużycia mediów przez Najemcę. Po otrzymaniu faktury głównej od dostawcy mediów, Wnioskodawczyni wystawia najemcy refakturę, stan licznika spisany w tym samym dniu co licznik główny mnoży przez stawkę netto z faktury głównej i stosuje podatek w wysokości podanej na fakturze głównej. Zainteresowana wskazuje, że refakturę za gaz opisuje: "Refaktura kosztów - dotyczy licznika gazu nr... za okres...". Najemca płacąc Wnioskodawczyni za wodę i gaz zwraca pieniądze, które zapłaciła płacąc za fakturę główną, uwzględniającą część zużycia przypadającego na najemcę, na którą Zainteresowana wystawiła właśnie tą refakturę. Opłaty te więc nie stanowią dla Wnioskodawczyni przychodu, czyli nie powodują przysporzenia majątkowego.

Zdaniem Zainteresowanej, problem jednak jest w tym, że od kwot, jakie znajdują się na fakturach refakturujących media zużyte przez najemcę (woda, gaz) regularnie od 2007 r. odprowadzała Ona zryczałtowany podatek. W ten sposób płaciła podatek dochodowy od kwot, które nie stanowiły dla niej przychodu, a jedynie zwrot pieniędzy za media zużyte przez najemcę, które to kwoty płaciła opłacając fakturę główną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy wynajmujący, czyli Wnioskodawczyni jest zobowiązana doliczyć od 2007 r., do podstawy opodatkowania ryczałtem, kwoty pochodzące z refaktur za wodę i gaz.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy rozliczany w formie ryczałtu i odprowadzany od 2007 r. do urzędu skarbowego od refaktur wystawianych przez wynajmującego w oparciu o faktury główne, za zużyte media przez najemcę (woda, gaz) i zgodnie z treścią umowy najmu zawartej między najemcą i wynajmującym nie jest należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, iż to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Jak wynika ze złożonego wniosku najemca ponosi koszty związane z korzystaniem z wody i gazu, określonych na tzw. refakturach wystawianych przez Wnioskodawczynię (zgodnie fakturami obciążającymi wynajmującego wystawianych przez dostawców). Zatem skoro najemca pokrywa koszty związane z korzystaniem z wody i gazu, to opłaty te nie powodują przysporzenia majątkowego i nie stanowią przychodu dla Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opłaty ponoszone przez najemcę, do których został zobowiązany w umowie najmu, związane z eksploatacją wynajmowanego lokalu (woda, gaz), regulowane przez najemcę w oparciu o wystawione przez Panią refaktury - nie stanowią dla Pani przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni, iż nie jest Ona zobowiązana od 2007 r. do podstawy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem doliczać kwot pochodzących z refaktur za wodę i gaz.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w dniu 12 sierpnia 2009 r. wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPP1/443-758/09-2/AI.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.