ILPB1/415-722/14-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 6 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 września 2014 r. znak ILPB1/415-722/14-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 września 2014 r., a w dniu 6 października 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 2 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca zamierza zostać wspólnikiem spółki cywilnej, której rozpoczęcie działalności gospodarczej jest planowane. Działalność gospodarcza prowadzona będzie w formie spółki cywilnej, której jedynymi wspólnikami będzie dwoje obywateli Polski. Spółka posiadać będzie siedzibę na terenie Polski i prowadzić w Polsce działalność gospodarczą.

2. Spółka (jako dystrybutor) podpisywać będzie umowy handlowe z Partnerem - osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Niemiec lub spółką osobową O (...) ("O"). Partner będzie miał zarejestrowaną działalność i zgłoszoną siedzibę na terenie Niemiec, nie będzie posiadał oddziału, filii, zakładu ani innej formy reprezentacji na terenie Polski.

3. W ramach zawartego kontraktu Spółka cywilna będzie zobowiązana względem Partnera do systematycznego dostarczania za wynagrodzeniem towarów, tj. części i akcesoriów samochodowych. Partner będzie zobowiązany do odbioru przedmiotu umowy i zapłaty uzgodnionej ceny. Partner będzie sprzedawał zakupiony u Spółki towar we własnym imieniu i na własny rachunek. Partner nie będzie działać jako agent Spółki.

4. Dostawa towaru będzie zrealizowana przez Spółkę bezpośrednio do miejsca wskazanego przez Partnera. Spółka zobowiązana będzie do pozyskania, zapakowania, zaadresowania towaru zgodnie ze wskazówkami Partnera oraz do dostarczenia go do wskazanego przez Partnera punktu wysyłkowego na terenie Niemiec. Wszystkie wymienione czynności tj. pozyskanie, zapakowanie i zaadresowanie towaru odbywać się będą w Polsce.

5. Ceny towarów strony ustalą na podstawie cennika Spółki na chwilę złożenia zamówienia. Uzgodnione między Stronami ceny rozumiane będą jako ceny z dostawą do miejsca wskazanego przez Partnera. Spółka ponosić będzie ryzyko i koszty związane z dostawą towarów.

6. Spółka zobowiązana będzie w umowie handlowej do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z pozyskaniem przez Partnera klientów w związku z wykonywaniem niniejszej umowy, m.in. kosztów związanych z promocją, marketingiem i komunikacją (takich jak np. call center).

7. Umowa przewidywać będzie również dodatkowe nakłady Spółki wobec Partnera. Partner, wystawi comiesięczne faktury związane z ilością zrealizowanych transakcji sprzedażowych z klientami końcowymi. Uwzględniając powyższe, ustalona zostanie kwota w przedziale 0,50 EUR do 1,50 EUR za każdą zrealizowaną transakcję. Ponadto Spółka ponosić będzie miesięczne koszty obsługi biurowej w ryczałtowej wysokości 500 EUR.

8. Opisany model biznesowy zakłada, iż Partner będzie pozyskiwał własnych klientów na części samochodowe poprzez niemieckie internetowe serwisy aukcyjne i inne formy sprzedaży internetowej dla klientów na terenie Niemiec (m.in. portale (...)). Spółka w ramach umowy z Partnerem dostarczać będzie ww. części samochodowe do wskazanego przez Partnera punktu wysyłkowego na terenie Niemiec. Partner kupi w Spółce towary za tę sama cenę netto, za którą sprzeda je do klienta końcowego, doliczając jedynie obowiązujący na terenie Niemiec podatek VAT.

9. W ramach zwrotu kosztów Partner będzie wystawiał na rzecz Spółki faktury tytułem kosztów marketingowych, kosztów obsługi logistycznej i innych wydatków związanych ze sprzedażą i dystrybucją części samochodowych na terenie Niemiec do klienta końcowego oraz comiesięczną fakturę na kwotę obliczoną zgodnie z tym jak wskazano w pkt 7.

10. Koszty te w szczególności obejmują: koszty przelewów internetowych (...), koszty prowadzenia rachunków bankowych (za prowadzenie rachunku i opłaty za przelewy), koszty operacyjne w handlu (opłaty za transport morski, opłaty za biuro rachunkowe, wynajem biura), usługi logistyczne (kurierskie), koszty marketingowe (w tym opłaty za portale sprzedażowe (...) i opłaty za system obsługi sprzedaży A (...)).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty, które ponosić będzie Spółka uznać należy za ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zgodnie z art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest zainteresowany udzieleniem odpowiedzi w ramach ww. pytania dotyczącej określenia możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów planowanej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty które ponosić będzie Spółka uznać należy, po ich faktycznym poniesieniu, za ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zgodnie z art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że wydatki takie poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia źródła przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (art. 8 ust. 1 powołanej ustawy).

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat; ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Ze wskazanego przepisu art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy wynika, że poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. W związku z tym każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątek stanowi jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W związku z powyższym, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami oraz związane z nimi pośrednio. Koszty pośrednie, są to koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Określony wydatek aby mógł być uznany za koszty uzyskania przychodów powinien, w myśl przepisów podatkowych, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1,

* być właściwie udokumentowany.

W art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarty został katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza zostać wspólnikiem spółki cywilnej. Spółka (jako dystrybutor) podpisywać będzie umowy handlowe z Partnerem - osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Niemiec lub spółką osobową. W ramach zawartego kontraktu Spółka cywilna będzie zobowiązana względem Partnera do systematycznego dostarczania za wynagrodzeniem towarów, tj. części i akcesoriów samochodowych. Spółka zobowiązana będzie do pozyskania, zapakowania, zaadresowania towaru zgodnie ze wskazówkami Partnera oraz do dostarczenia go do wskazanego przez Partnera punktu wysyłkowego na terenie Niemiec. Spółka zobowiązana będzie w umowie handlowej do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z pozyskaniem przez Partnera klientów w związku z wykonywaniem niniejszej umowy, m.in. kosztów związanych z promocją, marketingiem i komunikacją (takich jak np. call center). Umowa przewidywać będzie również dodatkowe nakłady Spółki wobec Partnera.

W ramach zwrotu kosztów Partner będzie wystawiał na rzecz Spółki faktury tytułem kosztów marketingowych, kosztów obsługi logistycznej i innych wydatków związanych ze sprzedaż ą i dystrybucją części samochodowych na terenie Niemiec.

Koszty te w szczególności obejmują: koszty przelewów internetowych (...), koszty prowadzenia rachunków bankowych (za prowadzenie rachunku i opłaty za przelewy), koszty operacyjne w handlu (opłaty za transport morski, opłaty za biuro rachunkowe, wynajem biura), usługi logistyczne (kurierskie), koszty marketingowe (w tym opłaty za portale sprzedażowe (...) i opłaty za system obsługi sprzedaży A (...)).

W przedmiotowej sprawie odnośnie wydatków ponoszony przez spółkę, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, należy stwierdzić, że koszty te mogą przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Charakterystyka współpracy Spółki z Partnerem i związana z nią specyfika przy dystrybucji może wymagać licznych kontaktów, wysyłek towarów oraz obsługi logistycznej, jak i działań promocyjnych i marketingowych.

Wobec tego jeżeli spółka wykaże związek przyczynowo-skutkowy swych działań z osiąganym przychodem, będzie miała pełne prawo do zaliczenia przedmiotowych wydatków związanych zm.in. z dostawą towarów oraz z komunikacją z Partnerem do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka ponosić będzie także koszty promocji, koszty marketingowe oraz logistyczne. Wskazać w tym miejscu należy, że do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów - co do zasady - zalicza się koszty promocji. Wydatki te, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym słowniku Języka Polskiego PWN, promocją są "działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia". Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

W odniesieniu do kosztów bankowych należy wskazać, że obowiązek prowadzenia rachunku bankowego na przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą nakłada ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Ponadto przepis art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą o zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W świetle powyższego, wydatki (opłaty) związane z prowadzeniem rachunku bankowego utrzymywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być co do zasady zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Wobec powyższych rozważań uznać należy, że spółka, w której Wnioskodawca zamierza zostać wspólnikiem, będzie mogła zaliczyć wymienione we wniosku wydatki do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zaliczy te wydatki do swoich kosztów uzyskania przychodów mając na uwadze dyspozycję art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym uznając, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a zamierzonym przychodem istnieje związek przyczynowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka oczekiwała zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Skutkiem tego konieczne jest udokumentowanie, także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, że były one - obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wysokości.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów - w oparciu o zgromadzone dowody - jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (zabezpieczeniem źródła przychodów).

Nadmienić jednak trzeba, że w sytuacji, gdy Spółka nie będzie w stanie udowodnić, że przedmiotowe wydatki poniesione zostały w celu uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas nie będą one stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie dotyczy pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.