ILPB1/415-72/09-2/AMN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-72/09-2/AMN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 15 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekt pobranych od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zakupionych pracownikom abonamentów medycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2009 r. Spółka Akcyjna złożyła do Izby Skarbowej w Warszawie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekt pobranych od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zakupionych pracownikom abonamentów medycznych. Pismem z dnia 12 stycznia 2009 r. nr XXX Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - przekazał wniosek Spółki do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do tut. Organu w dniu 15 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Płatnik będący pracodawcą zawarł umowę dotyczącą objęcia pracowników spółki dodatkową opieką medyczną w zamian za płacony miesięcznie abonament medyczny wyrażony jako iloczyn ilości pracowników i stawki za jedną osobę objętą opieką medyczną. Płatnik naliczał pracownikom zaliczki na podatek dochodowy opłaconego za danego pracownika abonamentu medycznego kierując się licznymi interpretacjami Urzędów Skarbowych, iż należy ww. abonamenty traktować jako nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że 20 sierpnia b.r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł w analogicznej sprawie, iż pracownicy nie powinni płacić podatku dochodowego od abonamentów medycznych udostępnianych im przez pracodawcę (sygn. akt III SA/Wa 625/08). Sąd uznał, iż samo postawienie do dyspozycji pracownika nieodpłatnych świadczeń nie jest opodatkowane, ponieważ nie oznacza, że został spełniony warunek otrzymania świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatnik ma prawo do skorygowania pobranych od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zakupionych pracownikom abonamentów medycznych i zwrócenia zaliczek pracownikom.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy skorygować zaliczki na podatek dochodowy pobrane pracownikom od wartości opłaconych abonamentów medycznych. Zdaniem płatnika słuszne jest stanowisko Sądu Administracyjnego, iż warunkiem powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia jest jego otrzymanie. w przypadku wykupienia pracownikowi abonamentu medycznego pracodawca nie ma możliwość sprawdzenia czy pracownik skorzystał z usług medycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. - w pkt 1 - wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń, ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Podkreślenia wymaga, iż fakt skorzystania lub nie skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Kwota ww. opłaty przypadającej na danego pracownika będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Obowiązki płatnika dotyczące obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych płatników przychody ze stosunku pracy określa m.in. art. 31, art. 32 oraz art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia i poboru w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca-Płatnik naliczał pracownikom zaliczki na podatek dochodowy od wartości opłaconego za danego pracownika abonamentu medycznego, traktując go jako nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższymi uregulowaniami prawnymi wartość świadczenia medycznego opłaconego za pracownika, pracodawca obowiązany był doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zagadnienia dotyczące korygowania deklaracji podatkowych zostały z kolei uregulowane w przepisie art. 81 ustawy - Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią art. 81 § 1 jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

W przedmiotowej sprawie wartość abonamentu medycznego zakupionego przez Wnioskodawcę dla poszczególnego pracownika, obejmującego go dodatkową opieką medyczną, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Wnioskodawca wskazał, że naliczał pracownikom zaliczki na podatek dochodowy od wartości opłaconego za danego pracownika abonamentu medycznego, traktując go jako nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie ma podstaw do skorygowania i zwrócenia pobranych od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zakupionych pracownikom abonamentów medycznych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy - jako płatnikowi nie przysługuje prawo do skorygowania i zwrócenia pobranych od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zakupionych pracownikom abonamentów medycznych.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl