ILPB1/415-712/11-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 10 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 29 lipca 2011 r. nr ILPB1/415-712/11-2/AP i ILPP2/443-825/11-2/EN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 29 lipca 2011 r. (skutecznie doręczono w dniu 1 sierpnia 2011 r.), natomiast w dniu 10 sierpnia 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 21 grudnia 2010 r. jako osoba bezrobotna Wnioskodawczyni zawarła umowę z Powiatowym Urzędem Pracy o przyznanie Jej jednorazowo środków z Funduszu Pracy na podjęcie jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie: pozostałe sprzątanie (PKD 8129). Środki te zostały Jej przyznane na podstawie art. 46 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 lutego 2010 r. Dotację na pokrycie wydatków związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej w kwocie 19.000,00 zł. Zainteresowana otrzymała 29 grudnia 2010 r.

Działalność została zarejestrowana z dniem 3 stycznia 2011 r. Podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawczyni rozlicza według skali podatkowej, a przychody i koszty ewidencjonowane są w podatkowej książce przychodów i rozchodów.

W dniu 13 stycznia 2011 r. Zainteresowana złożyła zgłoszenie rejestracyjne jako podatnik VAT czynny z kwartalnym rozliczeniem podatku od towarów i usług. Otrzymane środki z Funduszu Pracy zostały wykorzystane w dniu 1 lutego 2011 r. zgodnie z umową w następujący sposób:

Dane dotyczące ewidencji:

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pierwszego z zadanych we wniosku pytań, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła tych przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy. W art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wymieniona żadna pozycja wykluczająca z kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup sprzętu i urządzeń nie będących środkami trwałymi a wykorzystywanymi w prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodu, które są sfinansowane ze środków Funduszu Pracy. W związku z tym, można je w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym ująć te wydatki w kolumnie kosztowej nr 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zainteresowana zaznacza, że art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w Jej przypadku, gdyż odnosi się do osób prowadzących działalność gospodarczą, które w ramach wykonywanej działalności uzyskują dochody niepodlegające opodatkowaniu lub zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W odniesieniu do drugiego z zadanych we wniosku pytań Zainteresowana wskazuje, że biorąc pod uwagę to, że przysługuje Jej prawo zaliczenia poniesionych wydatków nie będących środkami trwałymi do kosztów uzyskania przychodów, powinna dokonać korekty nieprawidłowo ustalonych kosztów w PKPiR (kol. 13 PKPiR). Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje Jej uprawnienie do dokonania stosownych korekt rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez zaliczenie ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik jest obowiązany do wpłacania zaliczek na podatek. Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego (PIT-36). Nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek (art. 76c ustawy - Ordynacja podatkowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup sprzętu i urządzeń o wartości poniżej 3.500,00 zł, które zostały sfinansowane ze środków z dotacji otrzymanej z Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba bezrobotna zawarła umowę z Powiatowym Urzędem Pracy o przyznanie Jej jednorazowo środków z Funduszu Pracy na podjęcie jednoosobowej działalności gospodarczej. Środki te zostały Zainteresowanej przyznane na podstawie art. 46 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 lutego 2010 r. Dotację na pokrycie wydatków związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 29 grudnia 2010 r., natomiast działalność gospodarcza została zarejestrowana z dniem 3 stycznia 2011 r.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup sprzętu i urządzeń o wartości poniżej 3.500,00 zł ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W związku z powyższym wskazać należy, że wydatki na zakup sprzętu i urządzeń o wartości poniżej 3.500,00 zł sfinansowane ze środków pochodzących z Urzędu Pracy, przyznanych na rozpoczęcie działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowana nie zaliczyła ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu. W związku z powyższym zamierza dokonać stosownych korekt rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez zaliczenie ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z treścią ww. załącznika, kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że Zainteresowana nie zaliczyła ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu, należy dokonać stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w wysokości tych wydatków, poprzez ich ujęcie w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jednocześnie należy dokonać odpowiedniej adnotacji w kolumnie "Uwagi" w ww. księdze.

Zauważyć należy, że podatnicy mają obowiązek ustalenia kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z przepisami ustaw podatkowych, jednocześnie mają prawo do dokonania korekty nieprawidłowo ustalonych kosztów.

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Z treści art. 81 § 1 ww. artykuły wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta oznacza poprawienie błędu w tekście uprzednio złożonej deklaracji (zeznania), która zawiera wartości lub treści niezgodne ze stanem faktycznym. Należy jednakże zauważyć, że jeżeli Zainteresowana dokona korekty kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów przed złożeniem zeznania podatkowego, to dane zawarte w zeznaniu podatkowym będą wykazane prawidłowo, a w konsekwencji nie wystąpi konieczność dokonywania korekty zeznania z uwagi na dotychczasowe niezaliczenie wskazanych przez Zainteresowaną wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem z uwagi na to, że wydatki na zakup sprzętu i urządzeń o wartości poniżej 3.500,00 zł sfinansowane ze środków pochodzących z Urzędu Pracy, przyznanych na rozpoczęcie działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodów, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni może dokonać korekty nieprawidłowo wykazanych kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a tym samym dokonać prawidłowego ustalenia dochodu do opodatkowania z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie dodaje się, iż wniosek Zainteresowanej w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz w części dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie korekty deklaracji VAT zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.