ILPB1/415-699/10-5/KŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2010 r. (data wpływu 16 czerwca 2010 r.) uzupełnionym w dniu 31 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej opłacania polisy ubezpieczeniowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej opłacania polisy ubezpieczeniowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 sierpnia 2010 r., znak ILPB1/415-699/10-2/KŁ na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 sierpnia 2010 r., a w dniu 31 sierpnia 2010 r. wniosek uzupełniono (nadano w posiej placówce pocztowej w dniu 27 sierpnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zamierza zakwalifikować w koszty uzyskania dochodu zakup stroju biznesowego, który posiada trwałe oznaczenie firmy. Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie ubezpieczeń oraz usługi związanej z administracyjną obsługą biura.

Zakup stroju biznesowego wraz ze stałym oznaczeniem firmy daje możliwość dodatkowego pozyskiwania klientów z zakresu oferowanych ubezpieczeń oraz kredytów, jak i również kontakt z klientami w obsługiwanych biurach sprawi, iż firma stanie się bardziej rozpoznawalna dzięki dodatkowej reklamie na stroju, co dodatkowo wiąże się z większym zainteresowaniem firmą oraz zakresem działalności, co spowoduje wzrost świadczonych usług oraz sprzedaży i jednocześnie zwiększy uzyskiwane dochody firmy.

W celu podjęcia współpracy jako agent ubezpieczeniowy oraz dokonywania sprzedaży produktów oferowanych przez firmę, z polecenia dyrektoratu każdy agent w celu podnoszenia efektywności sprzedaży powinien posiadać strój biznesowy aby jak najlepiej się prezentować.

Wnioskodawczyni zamierza także zakwalifikować w koszty uzyskania dochodu od osób fizycznych wykupione ubezpieczenie na życie. Wykup polisy wynika z sytuacji, gdyż firma zajmuje się również sprzedażą bezpośrednią co jest związane ze stałym przemieszczaniem się środkami komunikacji, co może doprowadzić w przyszłości do powstania kolizji. W związku z wydarzeniem losowym firma jednoosobowa nie będzie mogła przez pewien okres czasu zajmować się sprzedażą co wiąże się z częściową utratą przychodu z działalności, a uzyskane odszkodowanie z firmy ubezpieczeniowej pozwoli na pokrycie okresowych kosztów np.: składek na ubezpieczenie społeczne. Ubezpieczenie na życie w prywatnej firmie stanowić może w przyszłości pewne zabezpieczenie finansowe w sytuacji, gdy dojdzie do niemożności wykonywania czynności z działalności z powodu zaistniałego wypadku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej opłacania polisy ubezpieczeniowej.

Czy w kosztach uzyskania przychodów można uwzględnić ubezpieczenie w prywatnej firmie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ubezpieczenie na życie stanowi podstawę zabezpieczenia finansowego z tytułu niemożności wykonywania czynności jako rekompensata na koszty firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z tym wykupiła polisę ubezpieczeniową z opcją odszkodowania w razie wypadku i braku możliwości wykonywania czynności w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione we wniosku informacje stwierdzić należy, iż wydatki związane z opłaceniem składek na ubezpieczenie na życie osoby prowadzącej działalność gospodarczą mają charakter wydatków osobistych. Zatem ww. wydatki nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu. Brak ww. związku przyczynowo-skutkowego wyklucza możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej zakupu stroju biznesowego został rozstrzygnięty w dniu 10 września 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-699/10-4/KŁ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.