ILPB1/415-698/09-5/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 19 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie stwierdzenia nadpłaty - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie stwierdzenia nadpłaty.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 lipca 2009 r. znak ILPB1/415-698/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 sierpnia 2009 r., a w dniu 6 sierpnia 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od x kwietnia 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów) w zakresie praktyki lekarskiej. Działalność ta jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W dniu x lipca 2006 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem, z którym pozostaje we wspólności majątkowej fabrycznie nowy samochód osobowy za kwotę 55.600 zł. Fakturę zakupu Wnioskodawczyni posiada i przechowuje.

Od dnia zakupu do x kwietnia 2008 r. pojazd był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prywatne. W okresie od x kwietnia 2008 r. do xx grudnia 2008 r. Wnioskodawczyni używała samochodu zarówno na potrzeby prywatne jak i do działalności gospodarczej, lecz bez wprowadzania go do ewidencji środków trwałych, a prowadząc ewidencję przebiegu i miesięczne zestawienie wydatków eksploatacyjnych.

Z dniem x stycznia 2009 r. Wnioskodawczyni wprowadziła pojazd do ewidencji środków trwałych. Do określenia jego wartości początkowej (38.000 zł) przyjęto wartość z polisy ubezpieczeniowej AC, aktualnej na dzień wprowadzenia pojazdu do ewidencji i od tej wartości ustalono wysokość kwartalnych odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem określonej stosowną regulacją stawki amortyzacyjnej (zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), Wnioskodawczyni rozlicza się bowiem w cyklu kwartalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wyższe koszty uzyskania przychodów poprzez amortyzację od kwoty z faktury zakupu będzie można wykazać w deklaracji rozliczeniowej PIT za 2009 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W przedstawionym stanie faktycznym wartością początkową samochodu osobowego będzie, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, cena jego nabycia.

Mając na uwadze zawarte we wniosku informacje stwierdzić należy iż powstała nadpłata podatku dochodowego wskutek zaniżonej kwoty amortyzacji.

Kwestie dotyczące zwrotu nadpłaconego podatku regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie natomiast do § 2 ww. artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W sytuacji nieprawidłowego ustalenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub zaniżenia stawki amortyzacyjnej zachodzi konieczność dokonania korekty.

Korekta wartości początkowej skutkuje zmianą wysokości dokonanych odpisów amortyzacyjnych, co ma wpływ na wysokość należnego podatku. W wyniku takiej korekty może powstać nadpłata. Za nadpłatę uważa się zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Jeżeli w wyniku dokonanej korekty powstanie nadpłata podatku, to w takim wypadku, stosownie do art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej podatnikowi przysługuje uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku. Równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatnik powinien złożyć skorygowane zeznanie (art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej). Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Zgodnie z art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Podatnik ma obowiązek prawidłowo ustalić dochód i wysokość podatku dochodowego. W przypadku ustalenia błędnej wartości podstawy (wartości początkowej) do obliczenia odpisów amortyzacyjnych, niż wynika to z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, następuje zaniżenie bądź zawyżenie odpisów i tym samym wykazanie błędnej wysokości kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym w przypadku zaniżenia wartości początkowej środka trwałego - Wnioskodawczyni powinna dokonać podwyższenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od dnia przyjęcia środka trwałego do używania (zakładając, że już w tym momencie nastąpiło zaniżenie wartości początkowej) i zwiększyć odpowiednio wartość dokonanych już odpisów amortyzacyjnych za ten okres, występując ewentualnie o zwrot powstałej na skutek tego nadpłaty bądź jej zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Jednakże - z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni kwartalnie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy - rozliczenie nadpłaconego podatku będzie możliwe poprzez właściwe wykazanie kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu podatkowym za 2009 r.

Zwrot nadpłaconego w wyniku zaniżonej kwoty amortyzacji podatku dochodowego można uzyskać poprzez wykazanie zwiększonej kwoty amortyzacji (tj. wyższych kosztów uzyskania przychodów) w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych w deklaracji za 2009 rok.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. ustalenia wartości początkowej środka trwałego) podanie rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 3 września 2009 r. nr ILPB1/415-698/09-4/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.