ILPB1/415-698/09-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 19 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 lipca 2009 r. znak ILPB1/415-698/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 sierpnia 2009 r., a w dniu 6 sierpnia 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od x kwietnia 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów) w zakresie praktyki lekarskiej. Działalność ta jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W dniu x lipca 2006 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem, z którym pozostaje we wspólności majątkowej fabrycznie nowy samochód osobowy za kwotę 55.600 zł. Fakturę zakupu Wnioskodawczyni posiada i przechowuje.

Od dnia zakupu do x kwietnia 2008 r. pojazd był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prywatne. W okresie od x kwietnia 2008 r. do xx grudnia 2008 r. Wnioskodawczyni używała samochodu zarówno na potrzeby prywatne jak i do działalności gospodarczej, lecz bez wprowadzania go do ewidencji środków trwałych, a prowadząc ewidencję przebiegu i miesięczne zestawienie wydatków eksploatacyjnych.

Z dniem x stycznia 2009 r. Wnioskodawczyni wprowadziła pojazd do ewidencji środków trwałych. Do określenia jego wartości początkowej (38.000 zł) przyjęto wartość z polisy ubezpieczeniowej AC, aktualnej na dzień wprowadzenia pojazdu do ewidencji i od tej wartości ustalono wysokość kwartalnych odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem określonej stosowną regulacją stawki amortyzacyjnej (zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), Wnioskodawczyni rozlicza się bowiem w cyklu kwartalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkową wprowadzonego do ewidencji środków trwałych pojazdu należało przyjąć w kwocie określonej w fakturze zakupu z x lipca 2006 r.

Wnioskodawczyni podała, że zgodnie z naczelną zasadą ustalania wartości początkowej, wartość tą środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie jego ceny nabycia. Ponieważ ta jest znana (posiadana faktura), nie znajdzie zastosowania przesłanka do zastosowania art. 22g ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie powstanie konieczność wyceny pojazdu dla określenia jego wartości początkowej. W omawianej kwestii - jak podaje Wnioskodawczyni - ukazały się interpretacje prawa podatkowego: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 lipca 2008 r. nr IBPB1/415-337/08/WRz, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 lutego 2009 r. nr IPPB1/415-1403/08-2/IF, uznające w opisanych sytuacjach uprawnienie podatnika do zastosowania ceny zakupu z faktury jako wartości początkowej środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W przedstawionym stanie faktycznym wartością początkową samochodu osobowego będzie, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, cena jego nabycia. Za cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Od tak ustalonej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych dokonywać należy zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy).

Podkreślić jednakże należy, iż jednym z podstawowych warunków umożliwiających zaliczenie odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu, wynikającym z powołanych wyżej przepisów art. 22 ust. 1 i art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykorzystanie środka trwałego przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Reasumując, wartość początkową środka trwałego należało przyjąć zgodnie z ceną uwidocznioną na fakturze zakupu (cena nabycia).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa (tj. stwierdzenia nadpłaty) podanie rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 3 września 2009 r. nr ILPB1/415-698/09-5/AG.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.