ILPB1/415-683/09-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2009 r. (data wpływu 16 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2003 r. Wnioskodawczyni prowadziła dwie działalności gospodarcze: jedną w formie spółki cywilnej oraz drugą jako jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie księgarni.

W trakcie 2003 r. rozwiązana została z przyczyn niezależnych spółka cywilna. Stosownie do art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni sporządziła remanent likwidacyjny oraz wyliczyła podatek dochodowy przypadający na ten remanent likwidacyjny. Wartość książek wykazanych w remanencie likwidacyjnym pozostała w zakupie i nie została wyksięgowana.

W roku 2005 w trakcie kontroli podatkowej urząd skarbowy stwierdził, że w magazynie rzeczy wybrakowanych i przeznaczonych do likwidacji znajdują się książki, które były ujęte w remanencie likwidacyjnym działalności gospodarczej.

Tym samym organ podatkowy uznał, że towar ze zlikwidowanej działalności gospodarczej znajduje się w magazynie, związanym z prowadzoną działalnością jednoosobową, a magazyn ten traktowany był jako miejsce przechowywania między innymi makulatury i dokonał pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość remanentu likwidacyjnego w spółce cywilnej. Tym samym wartość straty powstałej w wyniku likwidacji spółki cywilnej została zmniejszona, organ podatkowy uznał, że towar ten jest na stanie, jednakże nie przypisał go do remanentu z prowadzonej działalności jako osoby fizycznej, ani w roku 2003 ani w roku 2004.

W wyniku postępowania odwoławczego oraz zaskarżenia decyzji organów podatkowych do WSA a następnie do NSA sąd stwierdził, że organa podatkowe słusznie określiły stratę, najpierw na podstawie art. 24 ust. 2a następnie na podstawie art. 24 ust. 3 w zakresie likwidacji spółki cywilnej, gdyż remanent likwidacyjny w tym przypadku jest jednocześnie remanentem końcowym i należało opodatkować zarówno dochód/stratę obliczoną na podstawie art. 24 ust. 2 jak i dodatkowo remanent likwidacyjny na podst. art. 24 ust. 3 i nie dochodzi zdaniem sądu do podwójnego podatkowania tego samego przedmiotu. Organ podatkowy, jak podaje Wnioskodawczyni, nie uwzględnił wartości remanentu likwidacyjnego, a raczej książek znajdujących się w magazynie.

W roku 2005 w trakcie kontroli książki te zostały ujawnione przez organa podatkowe.

Obecnie na podstawie wydanego wyroku NSA i interpretacji art. 24 Wnioskodawczyni chce dokonać korekty zeznania podatkowego za rok 2005 i wprowadzić wartość ujawnionych w trakcie kontroli książek na podstawie § 27-29 rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy zastosowaniu cen rynkowych obowiązujących w roku 2005.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na tej podstawie Wnioskodawczyni ma prawo do dokonania korekty za rok 2005, czyli wykazania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wartości książek ujawnionych w trakcie kontroli podatkowej według wyceny rynkowej z roku 2005, a tym samym ujęcia ich w kosztach działalności gospodarczej prowadzonej jako osoba fizyczna.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawo takie przysługuje Wnioskodawczyni, gdyż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu jak i jego zabezpieczenia. Tym samym zakup książek stanowi koszt uzyskania przychodów stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż te książki powinny znaleźć się w remanencie stosownie do postanowień § 27 rozporządzenia w sprawie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Spisem z natury, o którym mowa w § 27 rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów obejmuje się obok towarów handlowych, półproduktów wyrobów własnych także odpady i braki, w tym książki przeznaczone na likwidację. Zgodnie z postanowieniami § 28 rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów o rozchodów wyceny takich towarów dokonuje się według cen zakupu lub cen rynkowych. Towar według cen zakupu wyceniony został na dzień likwidacji spółki oraz ponownie na dzień ujawnienia ich w trakcie kontroli podatkowej.

Wnioskodawczyni uważa tym samym, że ma prawo wykazania tego spisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów a następnie rozliczenia go na podstawie różnic: ujawnione książki minus remanent końcowy na dzień 31 grudnia 2005 r.. Na tej podstawie zdaniem Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty zeznania za rok 2005.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zdarzenia gospodarcze ewidencjonowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Stosownie natomiast do § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury" na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Materiały i towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że Wnioskodawczyni obowiązana jest ująć wartość książek w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym książki nie wykorzystane (sprzedane lub zlikwidowane) na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z § 29 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Reasumując, Wnioskodawczyni ma prawo do dokonania korekty za rok 2005, czyli wykazania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wartości książek ujawnionych w trakcie kontroli podatkowej według wyceny rynkowej z roku 2005, a tym samym ujęcia ich w kosztach działalności gospodarczej prowadzonej jako osoba fizyczna poprzez różnice w wysokości remanentów. Jednakże zaznaczyć należy, iż książki te powinny być ujęte w kolejnych remanentach dopóki nie zostaną wycofane z magazynu bądź sprzedane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ informuje, że wniosek w przedmiocie zdarzenia przyszłego został rozstrzygnięty odrębną interpretacją z dnia 8 września 2009 r. nr ILPB1/415-683/09-3/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.