ILPB1/415-667/11-4/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-667/11-4/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 25 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 lipca 2011 r., znak ILPB1/415-667/11-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 lipca 2011 r., a w dniu 25 lipca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 28 grudnia 2010 r. w formie aktu notarialnego wniesiono aportem jednoosobowe przedsiębiorstwo zwanym dalej Wnioskodawcą. Wraz z przedsiębiorstwem aportem do spółki komandytowej został wniesiony znak towarowy (marka "A"). Rekomendowana wartość rynkowa marki według rzeczoznawcy wynosi: 26.400.000 PLN.

W raporcie zostało także wskazane iż pole wyceny dla marki zawiera się w przedziale od 24.500.000,00 PLN do 28.200.000,00 PLN. Znak towarowy został zgłoszony w Urzędzie Patentowym w dniu 22 listopada 2010 r., a w związku z tym w skład aportowanego przedsiębiorstwa wszedł m.in. znak towarowy i prawo ze zgłoszenia tego znaku. Prawo ochronne na wskazany znak towarowy zostanie udzielony przez Urząd Patentowy po przeprowadzeniu postępowania rejestracyjnego. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca nabył w drodze aportu przedsiębiorstwo a wraz z nim znak towarowy i prawo ze zgłoszenia tego znaku, a następnie, na mocy decyzji Urzędu Patentowego prawo to zostanie "przekształcone" w prawo ochronne na znak towarowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych naliczonych od zarejestrowanego znaku towarowego marki "A" począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym na mocy decyzji Urzędu Patentowego w miejsce prawa ze zgłoszenia znaku uzyskanie zostanie prawo ochronne na znak towarowy, wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowej, proporcjonalnie do posiadanego udziału.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowani albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jak stanowi art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1177 późn. zm.) dalej pwp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know - how, które spełniają następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie urnowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "prawo do znaku towarowego". Dlatego najogólniej rzecz ujmując, znakiem jest to, co pełni umowną funkcję informacyjną, przekazuje pewne umowne treści, jest oznaczeniem, służy do oznaczania (Mały Słownik Języka Polskiego, praca zbiorowa pod red. St. Skorupki, H. Anderskiej, Z. Łempickiej, PWN, Warszawa 1968 r. str. 1015). Na podstawie art. 120 ust. 1 pwp, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Zgodnie z ust. 2 powołanego art. 120 pwp, znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż powstanie znaku towarowego jest niezależne od jakiejkolwiek procedury prawnej: staje się de facto z momentem zastosowania wybranego przez przedsiębiorcę oznaczenia w funkcji znaku towarowego, a więc z oznaczaniem jego towarów i usług. Znak towarowy istnieje niezależnie od powstania jego ochrony prawnej, natomiast rejestracja tego znaku ma charakter fakultatywny.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

W konsekwencji amortyzacji jako wartości niematerialne i prawne podlegają, między innymi, nabyte prawa ochronne na znaki towarowe (art. 121 w zw. z art. 120 ust. 1 pwp). Na podstawie art. 144 pwp, wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 pwp). Powyższe przepisy odnoszą się także do kwalifikacji prawa ze zgłoszenia na gruncie prawa podatkowego. Co prawda, art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f., zawierający katalog zamknięty praw majątkowych podlegających amortyzacji, wymienia m.in. prawa określone w prawie własności przemysłowej, do których zalicza się również prawo ze zgłoszenia. Jednak organy podatkowe stoją na stanowisko, że w przypadku nabycia prawa do znaku towarowego w drodze jego aportu. amortyzację rozpocząć można dopiero w miesiącu następującym po miesiącu, w którym Urząd Patentowy wydał decyzję o wpisie nabywcy do rejestru znaków. Powyższe stanowisko potwierdził również NSA, który w wyroku z 27 maja 2009 r. (sygn. akt II FSK 181/08) uznał, że prawo ze zgłoszenia nie wypełnia przesłanek amortyzacji, gdyż dotyczy etapu poprzedzającego rejestrację znaku, a bez rejestracji znak nie posiada szczególnej ochrony. NSA podzielił tym samym dominujący w orzecznictwie pogląd, że o prawie do amortyzacji znaków towarowych decyduje uzyskanie prawa ochronnego.

Wobec powyższego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż do czasu wydania decyzji przez organ rejestrowy na Wnioskodawcę w sprawie objęcia znaku towarowego prawem ochronnym nie może on wprowadzić tego prawa do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast w momencie objęcia prawem ochronnym znaku towarowego, który został przeniesiony aportem na własność Wnioskodawcy, wówczas zostaną spełnione przesłanki ujęcia przedmiotowego prawa w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i możliwość dokonania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanego prawa oraz zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu. Przedstawione stanowisko jest zgodne z utrwalonym poglądem sądów administracyjnych, wyrażonym m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 sierpnia 2009 r. (sygn. akt II FSK 412/08), Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2007 r. (sygn. akt I SA/Rz 599/07), wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 listopada 2007 r. (sygn. akt I SA/Rz 645/07), wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 listopada 2007 r. (sygn. akt I SA/Rz 619/07), a także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 października 2007 r. (sygn. akt 1 SA/Bk 401/07). Stanowisko Wnioskodawcy jest także zgodne z postanowieniami organów podatkowych, na przykład z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 stycznia 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-107/10/JD), który stwierdził, że "spółka osobowa będzie mogła uznać za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. prawa do zarejestrowanych znaków, uzyskanych przez nią w miejsce praw ze zgłoszeń tych znaków wniesionych do spółki osobowej w formie wkładu niepieniężnego. Zgodnie z art. 162 ust. 1 i ust. 6 ustawy prawo własności przemysłowej, prawo ze zgłoszenia znaku towarowego w urzędzie patentowym jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Zatem w wyniku transakcji wniesienia praw ze zgłoszeń znaków towarowych do spółki osobowej, spółka osobowa stanie się właścicielem tych praw."

Skuteczność przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy posiadanego znaku towarowego przez przedsiębiorstwo, wymagało w myśl art. 162 ust. 1 w zw. z art. 67 ust. 2 pwp jedynie zawarcia odpowiedniej umowy z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności. W niniejszym stanie faktycznym, skuteczne nabycie znaku towarowego marki "A" nastąpiło przez Wnioskodawcę w momencie dokonania czynności prawnej w wymaganej przepisami formie tj. na mocy umowy przenoszącej na rzecz Wnioskodawcy wkład niepieniężny (aport) w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 k.c. (akt notarialny z dnia 28 grudnia 2010 r.).

Po dokonanym aporcie prawo ze zgłoszenia znaku towarowego "przekształci się" - na mocy decyzji urzędu patentowego - w prawo ochronne (podlegające amortyzacji). W konsekwencji Wnioskodawca będzie na mocy art. 22h ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. uprawniony do ujęcia tego prawa w swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przepis ten stanowi bowiem, iż amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa, określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Do tej kategorii praw zalicza się niewątpliwie prawo ochronne na znak towarowy.

W myśl art. 22g ust. 14a u.p.d.o.f., przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustała się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Jak już wcześniej zostało wspomniane, rozpoczęcie amortyzacji wartości prawa do znaku nie jest możliwe do momentu uzyskania prawa ochronnego, bowiem do tego momentu omawiane prawo nie może zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową prawa ochronnego wprowadzonego do ewidencji spółki komandytowej, należy ustalić w wysokości odpowiadającej wartości prawa ze zgłoszenia ustalonej na moment aportu, która stanowi cenę nabycia tego prawa.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów, jak i poglądów prezentowanych przez sądy administracyjne i organy podatkowe, przejęcie przez Wnioskodawcę prawa do znaku towarowego oraz moment wprowadzenia tego prawa do ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę będzie determinował moment rozpoczęcia amortyzacji omawianego prawa. Mając na uwadze powyższą argumentację, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznawania odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości prawa do znaku towarowego jako kosztu uzyskania przychodu spółki komandytowej począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo do znaku towarowego zostanie wprowadzone do ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Urząd Patentowy wyda decyzję udzielającą prawa ochronnego na znak towarowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ wskazuje, że do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny przedłożonych wraz z wnioskiem dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z tym analizie pod kątem stosowania przepisów prawa podatkowego zostanie poddany tylko opis zaistniałego stanu faktycznego przedstawiony na wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych tut. organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczyły wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl