ILPB1/415-65/07-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana L. B., przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data wpływu 30 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów pierwszej opłaty leasingowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów pierwszej opłaty leasingowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 października 2007 r. nr ILPB1/415-65/07-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków tj. uszczegółowienia stanu faktycznego w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 października 2007 r., zaś w dniu 18 października 2007 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 9 stycznia 2007 r. dokonał przelewem bankowym wpłaty pierwszej raty opłaty do umowy leasingu operacyjnego, w kwocie 87.216,55 zł. Zgodnie z mową leasingu, pierwsza opłata leasingowa w wysokości 30% ogólnej kwoty umowy, została nazwana kaucją na zabezpieczenie nalezności finansującego z tytułu pierwszej opłaty leasingowej. Kaucja została rozliczona przez finansującego w dokumencie uzupełniającym do umowy leasingu z dnia 11 stycznia 2007 r. na poczet pierwszej opłaty leasingowej. W tym też dniu leasingodawca wystawił fakturę VAT dokumentującą zapłatę ww. opłaty. Wnioskodawca wskazał, że wpłacenie pierwszej opłaty leasingowej warunkowało wykonanie umowy leasingu, a w szczególności zakup przez finansującego przedmiotu leasingu i wydanie go korzystającemu.

Pozostała część opłat jest płatna w 36 równych ratach miesięcznych.

Wnioskodawca podał, że umowa leasingu została zawarta na czas określony, od dnia 8 stycznia 2007 r. do ostatniego dnia miesiąca, w którym przypada data wymagalności ostatniej miesięcznej opłaty tj. 31 stycznia 2010 r. Przedmiotem leasingu jest samochód osobowy, okres umowy leasingowej stanowi więcej niż 40% normatywnego okresu amortyzacji. Jednocześnie suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług wynosi 260.515,24 zł i jest większa od wartości początkowej przedmiotu leasingu, czyli kwoty 237.704,92 zł.

Wnioskodawca w swojej działalności prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim momencie Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pierwszą ratę leasingu samochodu osobowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, uiszczenie pierwszej raty warunkuje realizację umowy leasingu, dlatego też, może ona zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia. Wnioskodawca powołuje się jednocześnie na treści art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na wydane w podobnej sprawie postanowienie Urzędu Skarbowego w Grudziądzu z dnia 9 maja 2007 r. o sygnaturze US III/415-22/53-07.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 23a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z treści art. 23b ust. 1 tejże ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 tego artykułu, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Jednocześnie stosownie do art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli umowa spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ww. ustawy oraz finansujący nie korzysta z wymienionych w art. 23b ust. 2 zwolnień, wówczas raty leasingowe (w tym także pierwsza opłata leasingowa) stanowią koszty uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i ww. przepisy należy stwierdzić, że niewątpliwie pierwsza opłata leasingowa jest kosztem pośrednim. Pierwszej opłaty leasingowej mającej charakter wstępnej opłaty leasingowej (czynszu inicjalnego) nie można bowiem bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika. Opłata ta, mimo że została zapłacona jednorazowo, w wysokości 30% ogólnej kwoty opłat leasingowych, dotyczy ściśle określonego czasu trwania tej umowy zawartej na czas oznaczony.

Zatem, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. opłaconą przy zawarciu umowy spełniającej warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pierwszą opłatę leasingową należy podzielić proporcjonalnie do długości okresu, którego ona dotyczy, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy zgodnie z art. 22 ust. 5c tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Grudziądzu z dnia 9 maja 2007 r. nr US III/415-22/53-07 co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.