ILPB1/415-647/09-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu 5 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 27 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 lipca 2009 r. znak ILPB1/415-647/09-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 lipca 2009 r., a w dniu 27 lipca 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jawna jest właścicielem nieruchomości położonej na terenie Gminy, w której znajduje się zakład produkcyjny. Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą palet drewnianych. Dotychczas dojazd do tej nieruchomości zapewniała droga gruntowa, będąca - zwłaszcza podczas opadów atmosferycznych, wiosennych i roztopów oraz w okresie zimowym połączeniem bardzo niewygodnym i niebezpiecznym dla dużych samochodów dostawczych, transportujących drewno potrzebne do produkcji palet oraz wywożących gotowe palety, używana przez Spółkę i jej kontrahentów.

Droga ta, mimo że umożliwiała dojazd także do innych nieruchomości, wykorzystywana jest obecnie wyłącznie przez Spółkę, dlatego gmina nie przewidywała jej zabudowy w planach do realizacji w żadnym przewidywalnym terminie. Spółka doszła z Gminą do porozumienia, w wyniku którego zobowiązała się do sfinansowania prac związanych z wyrównaniem i utwardzeniem pasa drogi długości 100 m na własny koszt. Prace te Spółka częściowo wykonała własnymi siłami, a częściowo zleciła firmie zewnętrznej.

Spółka jawna jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i w celu ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a także jest podatnikiem podatku od towarów i usług i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W uzupełnieniu wniosku podano, iż Spółka nie zawarła z właścicielem drogi - Gminą X, żadnej umowy o korzystanie z drogi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w opisanym stanie faktycznym, na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), nakłady poniesione przez Spółkę na budowę niezbędnego, utwardzonego pasa drogi dojazdowej prowadzącej do zakładu produkcyjnego, stanowią koszty uzyskania przychodów odnoszone w ciężar kosztów podatkowych, w sposób bezpośredni w chwili ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W opisanym stanie faktycznym, zdaniem Spółki, poniesienie kosztów utwardzenia pasa drogi gminnej umożliwiające bezpieczny dojazd do zakładu, jest związane bezpośrednio z przychodem jaki Spółka ma zamiar osiągnąć oraz uchroni Spółkę przed kosztami napraw uszkodzeń pojazdów dostawczych swoich i kontrahentów.

Wnioskodawca twierdzi, że wydatki poniesione na budowę drogi publicznej, do której Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego, nie mogą być, w myśl art. 22 ww. ustawy rozpatrywane jako wydatki podlegające odpisom amortyzacyjnym i dlatego przedsiębiorstwo może te wydatki zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odnoszonych w ciężar kosztów podatkowych, w sposób bezpośredni w chwili ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego z osiąganymi przychodami tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz

* nie zostały wymienione w art. 23 cyt. ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* zostały właściwie udokumentowane.

Na podstawie art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast w myśl przepisów art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż dotychczas dojazd do nieruchomości, w której znajduje się zakład produkcyjny Wnioskodawcy zapewniała droga gruntowa. Spółka doszła z Gminą do porozumienia, w wyniku którego zobowiązała się do sfinansowania prac związanych z wyrównaniem i utwardzeniem pasa drogi długości 100 m na własny koszt. Droga ta nie będzie stanowiła środka trwałego Wnioskodawcy, nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielem drogi.

Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym, dlatego też odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do posesji, na której znajduje się zakład Wnioskodawcy jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa i zapewniania dojazdu jego klientom. Poniesienie kosztów utwardzenia pasa drogi gminnej umożliwiające bezpieczny dojazd do zakładu, jest związane bezpośrednio z przychodem jaki Spółka ma zamiar osiągnąć oraz uchroni Spółkę przed kosztami napraw uszkodzeń pojazdów dostawczych swoich i kontrahentów.

W związku z powyższym ta część wydatków na budowę niezbędnego, utwardzonego pasa drogi dojazdowej prowadzącej do zakładu produkcyjnego, które ponosi Spółka, będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w sposób bezpośredni w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.