ILPB1/415-642/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Zainteresowany rozważa możliwość zakupu na cele osobiste od krajowego przedsiębiorcy trudniącego się sprzedażą używanych samochodów osobowych samochodu, którego wartość rynkowa wynosi około 40 tys. zł za cenę 15 tys. zł. Wartość rynkowa tego samochodu nie budzi wątpliwości. Wnioskodawca nie jest osobą powiązaną z tym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sytuacja powyższa spowoduje powstanie u Wnioskodawcy przychodu w wysokości różnicy pomiędzy wartością rynkową a wartością transakcji, a w konsekwencji opodatkowanie jej podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł - świadczenia w naturze częściowo odpłatne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem przepisów art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane przez Niego przysporzenie majątkowe może być co najwyżej potraktowane jako przychody z innych źródeł.

Artykuł 11 w ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że przychodami są między innymi wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art. 11 ust. 2 stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2 określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia.

Z kolei w art. 11 ust. 2b wskazane jest, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W odczuciu Wnioskodawcy wszystkie te przepisy mogą mieć zastosowanie tylko do usług, a nie mogą mieć zastosowania do nabycia rzeczy.

Zainteresowany uważa zatem, że opisane przez Niego zdarzenie przyszłe nie spowoduje powstania przychodu mogącego być opodatkowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 lipca 2010 r. (sygn. akt II FSK 611/09), w którym stwierdził między innymi, że zdarzeniem, z którym organy podatkowe zdają się łączyć powstanie obowiązku podatkowego jest zresztą nabycie maszyn i urządzeń, a nabycie rzeczy nigdy nie jest źródłem przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnikom w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a omawianej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieźć, że świadczenia nieodpłatne względnie częściowo odpłatne nie obejmują rzeczy jako przedmiotu świadczenia. Za takim wnioskiem przemawia w szczególności treść cytowanego art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis określa sposób ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń, ale tylko takich, których przedmiotem są usługi (pkt 1 i 2), udostępnienie lokalu lub budynku (pkt 3) lub udostępnianie rzeczy lub praw (pkt 4). Należy zauważyć, iż przeniesienie własności rzeczy nie mieści się w hipotezie żadnego z wymienionych punktów art. 11 ust. 2a ww. ustawy, w szczególności nie jest "udostępnieniem" rzeczy.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany rozważa możliwość zakupu na cele osobiste od krajowego przedsiębiorcy trudniącego się sprzedażą używanych samochodów osobowych samochodu, którego wartość rynkowa wynosi około 40 tys. zł za cenę 15 tys. zł. Natomiast kwestią do rozstrzygnięcia jest ewentualne powstanie przychodu w wysokości różnicy pomiędzy wartością rynkową a wartością transakcji, a w konsekwencji opodatkowanie jej podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 8 i 9 tego przepisu:

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* inne źródła (pkt 9).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, bowiem Wnioskodawca nie dokonuje zbycia przedmiotowego samochodu osobowego lecz jego nabycia.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 omawianej ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Tym samym brak konkretnego wymiaru finansowego związanego z faktem zakupu na cele osobiste samochodu osobowego poniżej jego wartości rynkowej, uniemożliwia traktowanie tego zdarzenia w kategorii przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w sytuacji nabycia samochodu osobowego na cele prywatne od przedsiębiorcy trudniącego się sprzedażą samochodów używanych po cenie niższej niż cena rynkowa po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości różnicy pomiędzy wartością rynkową a wartością transakcji, jako przychód z innych źródeł - świadczenia w naturze częściowo odpłatne. W stosunku do Wnioskodawcy nie powstaje bowiem żadne nieodpłatne świadczenie, czy też świadczenie w naturze częściowo odpłatne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od spadków i darowizn wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.