ILPB1/415-641/09-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od dnia 3 marca 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą. Do dnia 28 lutego 2009 r. była wspólnikiem spółki cywilnej, która w 2008 r. uzyskała przychód w wysokości netto: 127.422,57 zł (50% z tego dotyczy Wnioskodawczyni i jest to przychód w wysokości netto: 63.711,29 zł). W dniu 29 kwietnia 2009 r. Zainteresowana nabyła środek trwały - młot o wartości jednostkowej netto 36.720,00 zł, który zaliczyła do 5 grupy Klasyfikacji środków trwałych i w kwietniu 2009 r. wprowadziła do ewidencji środków trwałych. W związku z zakupem młota Wnioskodawczyni zastosowała, tzw. jednorazową amortyzację, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym kwotę 36.720,00 zł zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni miała prawo zastosować jednorazową amortyzację i kwotę 36.720,00 zł zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że " (...) mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych."

Ponadto w art. 5a ust. 20 ww. ustawy zawarta jest definicja małego podatnika, która oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (...)".

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że w 2009 r. spełnia kryterium małego podatnika, gdyż przychód brutto, o którym mowa w art. 5a ust. 20 ww. ustawy za 2008 rok wynosił 63.711,29 zł + 14.016,48 zł = 77.727,77 zł, i ma prawo do zastosowania w prowadzonej osobiście działalności gospodarczej jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy i ma prawo do zaliczenia w kwietniu 2009 r. kwoty 36.720,00 zł jednorazowo w koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 powołanej ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Mając na uwadze fakt, iż dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych, kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych na postawie cyt. powyżej art. 22k ust. 7 ww. ustawy należy badać odrębnie w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 3 marca 2009 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, natomiast do dnia 28 lutego 2009 r. była wspólnikiem spółki cywilnej (a więc spółki nieposiadającej osobowości prawnej).

Zatem należy uznać, iż fakt że Wnioskodawczyni do 28 lutego 2009 r. była wspólnikiem spółki cywilnej a od 3 marca 2009 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, wyklucza możliwość zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego, zgodnie z art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie pozwala zaliczyć kwoty 36.720,00 zł jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.