ILPB1/415-635/11/14-S/IM - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego dwóch niezabudowanych działek gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 1058/12, oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1617/11 stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni umową sprzedaży w formie aktu notarialnego w 1995 r. - na prawach wspólności ustawowej z małżonkiem - nabyła udział w 1/2 części prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności 1/2 budynku biurowego posadowionego na tym gruncie.

Zarówno Wnioskodawczyni jak i jej małżonek prowadzą samodzielną działalność gospodarczą i są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT, a działalność gospodarcza była i jest prowadzona z wykorzystaniem wskazanej wyżej nieruchomości. Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni prowadzona była na części zakupionej w 1995 r. nieruchomości, a przychody z tytułu najmu lokali użytkowych w budynku biurowym wykazywane były jako źródło przychodów z działalności gospodarczej zarówno przez Wnioskodawczynię, jak i jej męża.

Do 2006 r. Zainteresowana rozliczała się na zasadach ogólnych według skali podatkowej, zaś od 2007 r. opodatkowana jest podatkiem liniowym PIT - 19%.

W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w przedmiocie działalności Wnioskodawczyni i jej małżonka podano m.in. wynajem nieruchomości na własny rachunek. Obrót nieruchomościami nie jest i nie był przedmiotem działalności Wnioskodawczyni ani jej małżonka, a przychodu ze sprzedaży innych nieruchomości nigdy nie osiągnięto. Budynek biurowy i udział w prawie wieczystego użytkowania gruntów nie były wpisane do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych Wnioskodawczyni i jej męża oraz nie dokonywano od nich żadnych odpisów amortyzacyjnych.

W sierpniu 2008 r. na wniosek podatniczki i pozostałych współwłaścicieli - użytkowników wieczystych został dokonany podział nieruchomości.

Zgodnie z decyzją zatwierdzającą projekt podziału w wyniku podziału nieruchomości (jednej działki gruntu) powstało 5 działek gruntu, z czego:

* dwie działki niezabudowane przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną,

* jedna działka zabudowana budynkiem biurowym, położona na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną oraz

* dwie działki przeznaczone pod ulicę klasy dojazdowej, które z mocy prawa - art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przeszły na własność gminy.

Wnioskodawczyni zamierza dokonać - wspólnie z mężem na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej - sprzedaży 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch działek gruntu niezabudowanych i przeznaczonych w obowiązującym planie miejscowego zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Planowane do sprzedaży 1/2 udziałów w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu są przeznaczone w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony uchwałą Rady Miejskiej.

Stanowisko Wnioskodawczyni o niepodleganiu przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz udziału w prawie własności budynku biurowego, wykorzystywanym w działalności gospodarczej, od których to udziałów nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych i które nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako przychodu z działalności gospodarczej - zostało potwierdzone wydanym w 2006 r. na wniosek podatnika na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy ordynacji podatkowej postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch niezabudowanych działek gruntu powstałych w wyniku dokonanego w 2008 r. - na wniosek Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli - podziału nieruchomości nabytej w 1995 r., na zasadach wspólności ustawowej z małżonkiem - które to prawo nigdy nie było wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni oraz od którego nie dokonywano żadnych odpisów amortyzacyjnych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodów z działalności gospodarczej, które to przychody co do zasady powinny być opodatkowane na zasadach właściwych dla źródła przychodu w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie na zasadach właściwych dla innych źródeł przychodów.

Zasada określona w art. 14 ust. 1 ww. ustawy doznaje jednak rozwinięcia i uszczegółowienia w następnych ustępach tego artykułu; w szczególności ustęp 2 pkt 1 zawiera regulację określającą, na jakich warunkach do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 (czyli takimi, od których podatnicy nie dokonują odpisów amortyzacyjnych, a których wartość początkowa nie przekracza 1.500,00 zł) oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przepis ten precyzuje, że odpłatne zbycie tych składników majątku jest przychodem z działalności gospodarczej, jeżeli były one ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, za wyjątkiem tych składników majątku, które w ewidencji nie były ujęte, a których wartość początkowa nie przekraczała 1.500 zł od których nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są między innymi przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, będących:

#8722; ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b. spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych.

Mając na uwadze przywołane przepisy, przychód ze sprzedaży nieruchomości niemieszkalnej (budynku biurowego) wykorzystywanej w działalności gospodarczej oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntów, a nie ujętej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od których nie dokonywano żadnych odpisów amortyzacyjnych - nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej i może tytko podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych dla przychodów ze sprzedaży nieruchomości niezwiązanych z działalnością.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym należy odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości jeżeli zostało dokonane przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego wybudowanie lub nabycie. Stosownie do postanowień z art. 10 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy, przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, a dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy stanowi kompletną regulację przedmiotowego zakresu opodatkowania zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. W konsekwencji odpłatne zbycie takich składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i ponadto których wartość początkowa nie przekraczała 1.500,00 zł oraz które nie są spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu użytkowego lub udziałem w takim prawie, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Dotyczy to także nieruchomości takich, jak będąca przedmiotem niniejszego wniosku, czyli udziału w niezabudowanej działce gruntu - udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości wprawdzie wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, ale która nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Taki pogląd wypowiedział także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 lutego 2010 r. (II FSK 1507/08).

Ponieważ udział we własności w budynku biurowym (nieruchomość niemieszkalna) i udział w prawie wieczystego użytkowania gruntów zostały zakupione w 1995 r. oraz nigdy nie były ujęte w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych - to pięcioletni okres wskazany w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a cyt. ustawy upłynął z końcem 2000 r. Wobec powyższego w myśl powołanych przepisów przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch niezabudowanych działek gruntu nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt iż:

* za datę nabycia planowanych do sprzedaży udziałów w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntów, powstałych na wskutek dokonanego w 2008 r. podziału - na zgodny wniosek wszystkich współwłaścicieli - należy przyjąć datę nabycia udziałów podzielonej nieruchomości, tj.1995 r.

* udział w prawie wieczystego użytkowania gruntów oraz udział w prawie własności budynku posadowionego na tym gruncie nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a odpisy amortyzacyjne nie były dokonywane.

Stanowisko Wnioskodawczyni, że przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania oraz udziału w budynku biurowym, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, od których nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych i których nigdy nie wprowadzono (wpisano) do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej i z uwagi na upływ pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych - zostało potwierdzone wydanym w 2006 r. na wniosek podatnika na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy ordynacji podatkowej postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki (PD I/415/1/38/06 z dnia 11 kwietnia 2006 r.)

Reasumując, do opodatkowania przychodu z planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży udziałów w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanych dwóch działek gruntu ma zatem zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.) - co oznacza, że wobec dokonania sprzedaży po upływie 5 lat od daty nabycia, przychód z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 26 lipca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-635/11-2/IM stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 19 sierpnia 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 8 września 2011 r. znak ILPB1/415W-109/11-2/AP. W dniu 13 października 2011 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1617/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że zasadnym okazał się zarzut naruszenia przez Organ podatkowy przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sąd jest zdania, że ustawa wprost określa, kiedy odpłatne zbycie składników majątkowych w postaci środków trwałych i wartości niematerialnych powoduje powstanie przychodu ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Co do zasady wymagane jest, ażeby składnik majątku (środek trwały, wartość niematerialna i prawna) były ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a odstąpienie od tego wymogu dotyczy tylko i wyłącznie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego bądź udziału w takim prawie, jak również składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekroczyła 3500 zł (a jednocześnie wyniosła co najmniej 1500 zł). Gdy chodzi o wymienione obok składniki majątku, określone w art. 22d ustawy, to można wskazać, że jak wynika z przepisu ust. 2 tego artykułu, składników tych nie wprowadza się do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Skoro zatem ustawa podatkowa wyraźnie określa katalog środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej, niezależnie od ujęcia ich w ewidencji takich środków wartości, a nie wymieniono w tym zakresie własności budynku niemieszkalnego oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym budynek taki został posadowiony, a także udziałów w tych prawach, to poszerzenie owego katalogu w drodze wykładni (o wymienione obok składniki majątku), co de facto nastąpiło w zaskarżonej interpretacji indywidualnej - nie było prawidłowe. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał również, że co do zasady dla uznania powstania przychodu z odpłatnego zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, konieczne jest ujęcie tych składników w ewidencji, o której mowa w art. 22n ustawy dochodowej (ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych).

W dniu 5 marca 2012 r. na powyższy wyrok tutejszy Organ wniósł skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 1058/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał przede wszystkim, że Sąd pierwszej instancji kontrolując trafność dokonanej przez Ministra Finansów wykładni art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. zastosował się do standardu interpretacyjnego i w sposób prawidłowy uznał, że nieujęcie składnika majątkowego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącza przypisanie przychodu ze sprzedaży takiego składnika do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1617/11 wpłynął do tut. Organu w dniu 13 maja 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 1058/12 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1617/11 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej uważa się również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

#8722; ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przywołanym wyżej przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, wartościami niematerialnymi i prawnymi, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 (składniki majątku, od których podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych) z wyłączeniem składników majątku o określonej wartości początkowej.

Mając na uwadze treść zacytowanego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1, należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, iż niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej: 1) sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (przesłanka pierwsza), 2) ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga). Użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie "sprzedaży", jak też określenie "środek trwały lub wartość niematerialna i prawna" pozostaje dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również w zakresie przesłanki drugiej, tj. konieczność "ujęcia" w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, po odczytaniu zwrotu "ujęcia" prowadzi do jednoznacznych rezultatów.

Wyniki wykładni wewnętrznej systemowej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą podważać rezultatów zaprezentowanej wyżej podstawowej wykładni, jaką pozostaje wykładnia językowa przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Obowiązek ewidencjonowania środków trwałych wywodzony z art. 22d ust. 2 ustawy, nie jest argumentem wystarczającym do obalenia wyników wykładni językowej. Słusznie bowiem podkreśla się, że w przypadku niektórych kategorii wydatków, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie reguł, które uniemożliwiają podatnikom rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów już w momencie ich poniesienia. Ustawodawca zdecydował się nie tylko na podział kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, ale również ustalenie czytelnej i jasnej reguły, że ujęcie jako koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie (wytworzenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych możliwe jest - co do zasady - poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Taką regulacją jest również art. 22c ustawy, stanowiący konsekwencję wprowadzenia zasad przesuwających moment ujęcia wydatków jako kosztu uzyskania przychodów w momencie zaistnienia wskazanych przez przepisy zdarzeń.

Zgodnie z tym przepisem, nie podlegają amortyzacji:

#8722; zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie na mocy art. 22d ust. 2 ustawy, wskazane składniki majątku podlegają obowiązkowi ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto treść art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnie wymienia:

* w pkt 3 pozarolniczą działalność gospodarczą oraz

* w pkt 8 odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ustawodawca zatem wskazuje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego zaś wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje legislator podatkowy w art. 14 ww. ustawy. Poza tym należy wskazać, mając na uwadze definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy, że przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej, w tym m.in. z tytułu sprzedaży rzeczy i określonych praw (art. 10 ust. 1 pkt 3) są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Zaznaczyć należy jedynie w tym miejscu, że profesjonalny obrót w ramach działalności gospodarczej, w świetle jej definicji z art. 5a pkt 6, ma charakter obiektywny i niezależny od subiektywnego przekonania osoby fizycznej prowadzącej działalność zarobkową we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia jako odrębne źródło przychodów sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to "w wykonaniu działalności gospodarczej".

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza dokonać - wspólnie z małżonkiem na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej - sprzedaży #189; udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch działek gruntu niezabudowanych i przeznaczonych w obowiązującym planie miejscowego zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Planowane do sprzedaży #189; udziałów w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu są przeznaczone w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony uchwałą Rady Miejskiej. Prawo wieczystego użytkowania nigdy nie było wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni, nie dokonywano też żadnych odpisów amortyzacyjnych.

Brak wpisu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje kwestią o zasadniczym znaczeniu przy dokonywaniu interpretacji omawianych przepisów. Mając na uwadze literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż danego składnika nie generuje przychodu z działalności gospodarczej, lecz ewentualnie, przy zachowaniu pozostałych warunków, przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia.

W konsekwencji, przychód uzyskany ze sprzedaży #189; udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch niezabudowanych działek gruntu powstałych w wyniku dokonanego w 2008 r. - na wniosek Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli - podziału nieruchomości nabytej w 1995 r., na zasadach wspólności ustawowej z małżonkiem - które to prawo nigdy nie było wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni oraz od którego nie dokonywano żadnych odpisów amortyzacyjnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2011 r. należało uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. na dzień 26 lipca 2011 r.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.