ILPB1/415-604/13-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wygaśnięcia zobowiązania wskutek konfuzji - jest prawidłowe.

W dniu 22 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wygaśnięcia zobowiązania wskutek konfuzji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą status polskiego rezydenta podatkowego (dalej: "Wnioskodawca"). Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej Y (dalej jako: "Y").

Wnioskodawca jest również wspólnikiem w spółce jawnej X (dalej jako: "X").

Spółka jawna X (zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym od 2001 r., dalej jako: "X") udzieli Y pożyczki.

X przysługiwać będzie względem Y wierzytelność z tytułu pożyczki.

Planowane zdarzenia gospodarcze najprawdopodobniej doprowadzą do sytuacji, w której Y stanie się wspólnikiem X. W toku działalności X mogą wystąpić okoliczności, które spowodują rozwiązanie lub likwidację X zgodnie z treścią jej umowy spółki oraz obowiązującymi przepisami. Na dzień rozwiązania lub likwidacji X na jej majątek składać się będą mogły np. środki pieniężne, aczkolwiek może też zdarzyć się tak, że na majątek będą się składać częściowo lub wyłącznie wierzytelność X wobec Y z tytułu pożyczki.

W toku rozwiązania lub likwidacji X, Y otrzyma przypadającą na nią zgodnie z umową X część środków pieniężnych pozostających w X na dzień jej rozwiązania lub likwidacji lub środki pieniężne wraz z wierzytelnością X wobec Y z tytułu pożyczki lub wyłącznie wierzytelność X wobec Y z tytułu pożyczki.

W przypadku otrzymanej w toku rozwiązania lub likwidacji wierzytelności X wobec Y z tytułu pożyczki dojdzie do konfuzji wzajemnych zobowiązań - zobowiązania Y wobec X z tytułu pożyczki z wymagalnym zobowiązaniem X wobec Y, wynikającym z podziału majątku rozwiązywanej lub likwidowanej X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie będą dla Wnioskodawcy skutki likwidacji X lub rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji X w zakresie przekazania Y wierzytelności X wobec Y, która w związku z tym wygaśnie w chwili przekazania w drodze konfuzji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy w toku rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji lub likwidacji X, Y uzyska wierzytelność, jaka przysługuje X od Y, w wyniku czego dojdzie do konfuzji zobowiązań po stronie Y, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), (dalej jako: "k.s.h.") spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Ponieważ spółka osobowa nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego. Podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takiej spółki.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy PIT - przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 8 ust. 1 ustawy PIT dochody z udziału w spółce osobowej opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziałów. Udział wspólnika w zysku odpowiada wartości majątku wspólnego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, przy uwzględnieniu proporcji, w jakiej wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy PIT stanowi, iż za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy PIT.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy PIT do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Mając na uwadze powyższe regulacje, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy w wyniku likwidacji lub rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji X, Y otrzyma majątek niepieniężny, w momencie likwidacji nie powstanie u Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej.

W omawianym zdarzeniu przyszłym, w wyniku likwidacji lub rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji X, wierzytelność X wobec Y z tytułu pożyczki zostanie przeniesiona na Y, wskutek czego Y stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem.

W przypadku natomiast, gdy dochodzi do połączenia w rękach tej samej osoby/podmiotu prawa wierzytelności i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania), wygaśnięciu ulega prawo podmiotowe, tj. następuje konfuzja tego prawa podmiotowego. W przedstawionym zdarzeniu wygaśnie zatem wierzytelność X wobec Y oraz zobowiązanie X z tytułu wydania majątku w ramach likwidacji lub rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji wobec Y.

Zobowiązanie przestanie istnieć wobec zaniku istotnych elementów stosunku zobowiązaniowego. Brak będzie bowiem stron, z których każda reprezentowałaby przeciwstawne, czy choćby inne interesy (W. Czachórski, Zobowiązania. Zarys wykładu, s. 355, Warszawa 2003 r.).

Należy jednak podkreślić, że do wygaśnięcia zobowiązania Y dojdzie nie wskutek umorzenia, lecz poprzez konfuzję prawa podmiotowego z mocy prawa, następującego w wyniku likwidacji lub rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji X i podziału jej majątku.

Przepisy podatkowe nie określają wprost podatkowych skutków wygaśnięcia wierzytelności w wyniku połączenia dłużnika i wierzyciela.

Wnioskodawca wskazuje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2010 r. uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w zakresie skutków podatkowych konfuzji i stwierdził, że w przypadku połączenia w jednej osobie dłużnika i wierzyciela wzajemne prawa i obowiązki ulegną wygaśnięciu. Wygaśnięcie zobowiązania z tytułu nabytych wierzytelności oraz wygaśnięcie wierzytelności z tytułu nabytych zobowiązań, w wyniku połączenia wierzyciela i dłużnika, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie dłużnika czy wierzyciela przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazuje, iż takie stanowisko potwierdzają również organy podatkowe:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. IPPB1/415-I510/12-2/EC;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 24 kwietnia 2012 r., o sygn. IPPB1/415-137/12-2/EC;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. ILPB3/423-59/07-2/HS: "Reasumując powyższe wyjaśnienia, skoro umorzenie zobowiązania wymaga dwustronnej umowy i akceptacji dłużnika, to w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca ta właśnie sytuacja. Dojdzie tu natomiast do wygaśnięcia zobowiązań spółki przejmującej (SP z o.o.) w wyniku jej łączenia z wierzycielem (S.A.). Tym samym dłużnik stanie się wierzycielem. Nie będzie to skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu".

* Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w decyzji z dnia 28 marca 2007 r., sygn. PDI/4270- 0006/07/PK;

* Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w postanowieniu z dnia 10 listopada 2006 r., sygn. 1472/ROP1/423-284/06/AJ;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-1108/09/MO.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, pomimo że w drodze likwidacji lub rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji X dojdzie do nabycia przez Y wierzytelności, nie powstanie z tego tytułu po stronie Wnioskodawcy zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym.

Z przedstawionymi powyżej argumentami koresponduje także wykładnia autentyczna przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17, art. 14 ust. 3 pkt 10 oraz 14 ust. 3 pkt 12, dodanych ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. (Dz. U. Nr 228, poz. 1478) obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r.

Podsumowując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy w toku likwidacji lub rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji X, Y uzyska wierzytelność, jaka przysługuje X wobec Y z tytułu pożyczki, w wyniku czego dojdzie do konfuzji zobowiązań po stronie Y, po stronie Wnioskodawcy nie dojdzie do powstania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.