ILPB1/415-60/07-4/GM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu 29 sierpnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2007 r. (data wpływu 21 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wierzytelności za koszt uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2007 r. Przedsiębiorstwo T. - S. "M" z siedzibą w P., złożyło wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wierzytelności za koszt uzyskania przychodów. Wniosek podpisany był przez Pana M.Sz.

Wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Uregulowania zawarte w tej ustawie dotyczą podatników, którymi w tym przypadku są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

W związku z tym, pismem z dnia 12 września 2007 r. nr ILPB1/415-60/07-2/GM, działając na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 2 i § 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, wystosowano do Spółki wezwanie do uzupełnienia wniosku poprzez podanie na druku ORD-IN danych osobowych (numeru NIP, numeru PESEL, adresu zamieszkania z podaniem województwa, powiatu i gminy, właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego) jednego ze wspólników, który dla tut. organu będzie stanowić Wnioskodawcę.

W odpowiedzi w dniu 21 września 2007 r. wpłynęło pismo, w którym wyjaśniono, by wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej potraktować jako zapytanie skierowane przez jednego ze wspólników Spółki - Pana M.Sz., zam. w P.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo T. - S. "M" w okresie od czerwca do września 200X r. świadczyło usługi transportowe na rzecz firmy W. - H. P. Sp. z o.o. w P. W czasie dokonywania transakcji Spółka W. - H. była czynnym podatnikiem VAT i nie toczyło się wobec niej postępowanie likwidacyjne ani postępowanie upadłościowe.

Wykonanie usług zostało potwierdzone fakturami na łączną kwotę 431.784,85 zł brutto. Powstała na ich podstawie wierzytelność została wykazana w deklaracji VAT-7 jako obrót podatkowy i podatek należny. Wartość netto wykonanych usług została na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarachowana jako przychód.

Pomimo pisemnych monitów W. - H. P. Sp. z o.o. nie uregulowała swoich wierzytelności wobec firmy "M".

Sąd Rejonowy w G. Wlkp. Wydział Gospodarczy, postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2007 r. ogłosił upadłość W. - H. P. Sp. z o.o. w P. z możliwością zawarcia układu.

Na wniosek zarządcy Spółki Sąd postanowieniem z dnia 25 czerwca 2007 r. ogłosił upadłość Spółki W. - H., obejmującą likwidację majątku dłużnika.

W obecnym stanie, w stosunku do tej wierzytelności istnieje duże prawdopodobieństwo - graniczące z pewnością - nieściągalności. Ściągalność wierzytelności na drodze sądowej jest niemożliwa z uwagi na postępowanie upadłościowe.

Z informacji uzyskanych od syndyka wynika, że majątek Spółki pozwoli tylko na przeprowadzenie postępowania upadłościowego oraz częściowe zaspokojenie wierzytelności wobec budżetu, pracowników oraz instytucji finansowych. Wierzytelności handlowe nie zostaną uregulowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec zaistniałego stanu faktycznego "M" może - na podstawie przepisów art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność spółki W. - H. Sp z o.o....

Zdaniem Wnioskodawcy sytuacja ta wskazuje, że wierzytelność W. - H. Sp. z o.o. nie zostanie uregulowana co pozwala uznać ją za koszt uzyskania przychodów rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczy o tym brak reakcji dłużnika na wezwania do zapłaty kierowane do niego od października 2006 r., jak również stanowisko prezentowane przez syndyka Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy Sąd Rejonowy w G. Wlkp. wydając postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmujące likwidację majątku dłużnika dał jedynie wyraz przekonaniu, że majątek Spółki wystarczy na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.

Natomiast w świetle uzyskanych od syndyka informacji wierzytelności Spółki wobec jej kontrahentów nie zostaną uregulowane.

Wnioskodawca uważa, że postanowienie Sądu zamyka firmie "M" drogę do uzyskania dokumentu stwierdzającego nieściągalność wydanego przez organ postępowania egzekucyjnego. Ponadto zakończenie postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika skutkować będzie wykreśleniem Spółki W. - H. Sp. z o.o. z Krajowego Rejestru Sądowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody te wykazuje się do opodatkowania niezależnie od tego czy zostały zapłacone. Dostrzegając skutki finansowe dla podmiotów, które nie uzyskały od kontrahentów należnych im kwot, ustawodawca umożliwił - po spełnieniu określonych przepisami wymogów - zaliczenie wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zatem przepis ten formułuje dwa warunki, które muszą wystąpić łącznie, aby móc zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Pierwszym jest, aby wierzytelności te zostały uprzednio na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarachowane jako przychody należne, drugim zaś, by nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności.

Z treści art. 23 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Wymieniony katalog jest katalogiem zamkniętym i w sposób jednoznaczny określa rodzaj dokumentów, które są niezbędne do tego, aby wierzytelność mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w 2006 r. Przedsiębiorstwo T. - S. "M" wystawiło faktury VAT na rzecz swojego kontrahenta. Kwoty wynikające z tych faktur zostały zaliczone do przychodów należnych i opodatkowane.

Pomimo pisemnych monitów, Spółka W. - H. Sp. z o.o. nie uregulowała swoich wierzytelności wobec firmy, zaś Sąd postanowieniem z dnia 25 czerwca 2007 r. ogłosił upadłość Spółki W. - H. obejmującą likwidację majątku dłużnika.

Zgodnie z treścią art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.) uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości, wykonuje się zatwierdzony plan podziału (art. 352 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 368 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, w sprawach, w których postępowanie upadłościowe obejmowało likwidację majątku, sąd po wykonaniu ostatecznego planu podziału stwierdzi zakończenie postępowania upadłościowego.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym należy stwierdzić, że fakt wydania przez Sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości Spółki W. - H. Sp. z o.o. obejmującego likwidację majątku dłużnika, nie uprawnia jeszcze do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Dopiero wydanie przez właściwy sąd postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, stanowić może - w świetle wyżej przytoczonego art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przesłankę do zaliczenia wierzytelności odpisanych jako nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie zawartych we wniosku pozostałych pytań, dotyczących podatku od towarów i usług, wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.