ILPB1/415-593/09-3/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dziewiarstwo maszynowe i wynajmowanie pomieszczeń w zakupionym obiekcie. W związku z trudnościami w prowadzeniu dziewiarstwa, powstały długi, które pomimo trudności Wnioskodawca spłacał. Mimo tego komornik Sądu Rejonowego przeprowadził licytację. W dniu xx kwietnia 2007 r. przetarg wygrał obywatel belgijski. Sąd Rejonowy w dniu xx grudnia 2008 r. postanowił udzielić przybicia w tej sprawie. W dniu xx grudnia 2008 r. Sąd ustanowił zarząd obiektu w osobie obywatela belgijskiego.

Obie decyzje zostały przez Wnioskodawcę zaskarżone do Sądu Okręgowego, w związku z tym oba postanowienia są nieprawomocne.

Wnioskodawca jest nadal właścicielem nieruchomości. Podstawą działania zarządcy nieruchomości jest art. 933 i 935 Kodeksu postępowania cywilnego. Zarządca nieruchomości działa wobec osób trzecich, zarządca nie jest stroną umów najmu. Art. 933 k.p.c. pozwala pełnić funkcję zarządcy mimo zaskarżenia postanowień o przybiciu oraz postanowienia w przedmiocie zarządu.

Umowy najmu zawarte przez Wnioskodawcę - osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nadal trwają. W chwili obecnej faktury za wynajem wystawia obywatel belgijski. Jako sprzedawca na fakturze widnieje Wnioskodawca, natomiast płatność z faktur jest przelewana na konto obywatela belgijskiego. W chwili obecnej w firmie Wnioskodawcy zatrudnione są trzy osoby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy obywatela belgijskiego (tzn. zaliczki na podatek winien płacić obywatel belgijski).

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych spoczywa na obywatelu belgijskim,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot (...).

W myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż właścicielem wynajmowanych nieruchomości jest sam Zainteresowany i jest też stroną w zawartych umowach najmu.

Zatem, sam Wnioskodawca wykonuje czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i rodzą one u Niego powstanie obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy powstaje u sprzedawcy (osoba, która wykonuje czynności podlegające opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych), czyli u Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług podanie rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi z dnia 29 lipca 2009 r. o nr ILPP2/443-651/09-3/ISN oraz ILPP2/443-651/09-4/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.