ILPB1/415-591/09-6/AMN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 sierpnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-591/09-6/AMN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniach: 27 i 29 lipca oraz 3 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 21 lipca 2009 r. nr ILPB1/415-591/09-2/AMN, ILPB3/423-370/09-2/KS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 23 lipca 2009 r., wniosek uzupełniono w dniach: 27 i 29 lipca oraz 3 sierpnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

1.

Pracownik podczas podróży służbowej zagranicą w celu przejazdu z lotniska do miejscowości, w której miał zapewniony nocleg i w której także zorganizowana była konferencja wynajął taksówkę, gdyż ze względu na nocną porę niemożliwy był wybór innego środka lokomocji. Według oświadczenia pracownika odległość z lotniska do miejscowości docelowej wynosiła około 50 km Pracownik wystąpił z pismem o zwrot za przejazd taksówką oraz wypłatę ryczałtu na dojazd z miejscowości docelowej do lotniska (w pełnej wysokości). Koszt przejazdu taksówką przekraczał kwotę ryczałtu na przejazd. Pracodawca wypłacił pracownikowi pełne koszty przejazdu za taksówkę nie wypłacił jednak dodatkowo ryczałtu, o który ubiegał się pracownik. Pracownik nie przedstawił rachunku za przejazd powrotny na lotnisko. Wyjaśnia także, że przejazd w drodze powrotnej zorganizował we własnym zakresie.

2.

Dwóch pracowników odbywało 3 dniową podróż służbową do Meksyku. Konferencja, której byli uczestnikami odbyła się od środy do piątku. Pracownicy przed wyjazdem wystąpili o urlop wypoczynkowy przedłużając tym samym pobyt o kolejne dwa dni z zamiarem spędzenia wolnych dni od pracy w innej miejscowości niż spotkanie, w której odbywała się konferencja. Bilety na powrót z podróży służbowej wykupiono z uwzględnieniem przedłużonego pobytu w celach prywatnych.

Wyjaśnić należy, że gdyby pracownicy nie przedłużyli pobytu powrót z podróży odbyłby się w sobotę i niedzielę. Faktycznie odbył się w poniedziałek i wtorek.

Instytut z racji odbycia podróży służbowej wypłacił pracownikom ryczałt na dojazd z lotniska do miejscowości docelowej i z miejscowości docelowej do miejscowości, w której zatrzymali się pracownicy.

Wypłacił diety pobytowe za dni, w których odbywała się konferencja (3 dni) oraz za dni w których pracownicy wracaliby do kraju, gdyby nie przedłużyli pobytu, tj. za sobotę i niedzielę. Łącznie wypłacono diety pobytowe za 5 dni. Nie wypłacono diet za poniedziałek i wtorek, które związane były z przedłużeniem pobytu w celach prywatnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1.

Czy w przypadku, gdyby pracodawca wypłacił dodatkowo ryczałt, o którym mowa w pytaniu, czy stanowiłby on przychód pracownika.

2.

Czy Instytut prawidłowo postąpił pokrywając pracownikowi:

- koszty za bilety lotnicze na powrót do kraju mimo przedłużenia w celach prywatnych,

- wypłacając ryczałt na dojazd z lotniska do miejscowości docelowej i z miejscowości docelowej, w której zatrzymali się pracownicy prywatnie.

- wypłacając 5 diet, tj. z uwzględnieniem soboty i niedzieli, kiedy pracownicy mieli już te dni do prywatnej dyspozycji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Zgodnie z § 10 ust. 1 podczas podróży służbowej zagranicą pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej oraz każdej innej miejscowości, w której pracownik korzysta z noclegu. Wypłata ryczałtu ma miejsce wtedy, gdy pracownik nie przedstawi biletów bądź innego dokumentu za przejazd. W omawianym przypadku pracownik przedstawił rachunek za przejazd tylko w jedną stronę. W drodze powrotnej dokonał przejazdu na własny koszt, Instytut uważa, że wobec sytuacji, gdy pracownik oświadczy, że organizator nie zapewnił mu przejazdu w drodze powrotnej na lotnisko i dojazd na lotnisko odbył na własny koszt, należy wypłacić mu pełny ryczałt, o którym mowa w § 10 ust. 1 rozporządzenia, zaś dla wypłaty kosztu przejazdu z lotniska do miejscowości docelowej winien mieć zastosowanie § 13 ust. 4 rozporządzenia. Zwrócone koszty przejazdu nie powinny stanowić przychodu pracownika.

W przypadku wypłaty pracownikowi ryczałtu w opisanej sytuacji koszty przejazdu w jedną stronę, tj. z lotniska do miejscowości docelowej powinny stanowić zwrot innych udokumentowanych kosztów poniesionych przez pracownika podczas podróży służbowej.

2.

Instytut uważa za zasadne pokrycie kosztów biletu powrotnego do kraju oraz wypłaty ryczałtu na dojazdy i wypłaty diet w sposób przedstawiony w opisie.

Instytut jest zdania, że koszty te poniósłby w takiej samej wysokości, gdyby pracownicy nie przedłużyli pobytu w celach prywatnych. Bez względu na to pracownicy przedłużyli prywatnie pobyt, powrót z rzeczywistego celu, tj. podróży służbowej miał miejsce. Zasadny jest także zwrot kosztów w formie ryczałtu, o którym mowa w § 10 ust. 1 rozporządzenia, a także wypłaty diet pobytowych przypadający na czas powrotu do kraju.

Instytut uważa, że wypłacone pracownikom świadczenia w sposób jak przedstawiono powyżej nie rodzą żadnych skutków podatkowych zarówno ze strony pracownika jak i Instytutu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

* ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie,

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika poza granicami kraju zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Należy jednakże zaznaczyć, że warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej, definiowanej w odrębnych przepisach. W tym przypadku odrębnymi przepisami są ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie.

Reasumując świadczenia wskazane we wniosku stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy, jednakże w sytuacji, gdy świadczenia te są należne z tytułu odbycia przez pracownika podróży służbowej, definiowanej w odrębnych przepisach, korzystają one ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia zasadności pokrycia pracownikowi kosztów za bilety lotnicze, na powrót do kraju mimo przedłużenia w celach prywatnych, wypłaty ryczałtu na dojazd z lotniska do miejscowości docelowej i z miejscowości docelowej, w której zatrzymali się pracownicy prywatnie, wypłaty 5 diet, tj. z uwzględnieniem soboty i niedzieli, kiedy pracownicy mieli już te dni do prywatnej dyspozycji, nie jest regulowana normami prawa podatkowego, nie może być zatem przedmiotem interpretacji indywidualnej, wydanej na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ponadto przepis art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zatem tut. Organ nie odniósł się, co do kwestii, czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo pokrywając pracownikowi koszty za bilety lotnicze na powrót do kraju mimo przedłużenia pobytu w celach prywatnych, wypłacając ryczałt na dojazd z lotniska do miejscowości docelowej i z miejscowości docelowej, w której zatrzymali się pracownicy prywatnie, wypłacając 5 diet, tj. z uwzględnieniem soboty i niedzieli, kiedy pracownicy mieli już te dni do prywatnej dyspozycji.

A zatem, jeżeli wymienione powyżej świadczenia będą spełniały warunki wynikające z odrębnych przepisów, tj. ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy oraz aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, to będą korzystały one ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będą rodziły żadnych skutków podatkowych zarówno ze strony pracownika jak i Instytutu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania odnoszącego się do:

* opisu zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 14 sierpnia 2009 r. nr ILPB1/415-591/09-5/AMN,

* zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 14 sierpnia nr ILPB3/423-370/09-5/KS,

* opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

kosztów uzyskania przychodów, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 14 sierpnia nr ILPB3/423-370/09-6/KS,

* zasadności wypłacenia pracownikowi dodatkowo ryczałtu w przypadku braku dokumentacji potwierdzającej poniesienie wydatku przez niego oraz możliwości wypłaty pracownikowi uzupełnienia do ryczałtu w sytuacji, gdyby koszt przejazdu taksówką był niższy, zawarto w piśmie z dnia 14 sierpnia 2009 r. nr ILPB1/415-591/09-7/AMN, ILPB3/423-370/09-7/KS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl