ILPB1/415-585/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 17 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zobowiązania podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zobowiązania podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca obecnie prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej wykonuje działalność gospodarczą w zakresie: sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych; konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych; działalność usługowa wspomagająca transport lądowy; wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Zainteresowany ewidencję księgową prowadzi na zasadach ogólnych w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

W roku 1995 na potrzeby działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabył budynki (hale magazynowe) i grunt. Nabyte budynki i grunt zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Naliczony przy nabyciu środków trwałych VAT został w całości odliczony. Wprowadzone do ewidencji środków trwałych budynki były amortyzowane. Wnioskodawca nie ulepszał swoich lokali użytkowych. Nie ponosił wydatków na ulepszenie lokali użytkowych.

Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności wynajmuje kilka lokali użytkowych dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Za czynsze wystawiane są faktury VAT i naliczany jest VAT 23%.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza:

* zlikwidować działalność gospodarczą z uwagi na stan zdrowia,

* wycofać lokale użytkowe wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych i przeznaczyć je na potrzeby osobiste,

* przenieść wynajmowane lokale użytkowe do wynajmu poza działalnością gospodarczą. Lokale użytkowe Zainteresowany będzie nadal wynajmował jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy przekazanie środków trwałych na potrzeby osobiste Wnioskodawcy jako właściciela firmy spowoduje jakieś skutki w podatku dochodowym, tj. czy Zainteresowany będzie zmuszony dokonać korekty kosztów uzyskania przychodu o odpisy amortyzacyjne lub czy powstanie przychód z tytułu przekazania środka trwałego na potrzeby osobiste.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie lokali użytkowych z ewidencji środków trwałych wraz z gruntem i przeznaczenie ich na cele osobiste Wnioskodawcy nie powoduje konieczności dokonania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodów w ewidencji księgowej.

Przekazanie środków trwałych na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Zainteresowanego. Poprzez tą czynność nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego, gdyż nastąpi tylko przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, w wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na względzie informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Czynność wycofania składników majątku z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Poprzez tą czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego. Zatem gdy ww. czynność polega wyłącznie na przesunięciu majątkowym, to czynność ta nie spowoduje również konieczności korekty kosztów uzyskania przychodów związanych z użytkowaniem przesuniętych składników majątku oraz zaliczonych do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, przekazanie środków trwałych na potrzeby osobiste Wnioskodawcy jako właściciela firmy nie spowoduje jakichkolwiek skutków w podatku dochodowym, tj. Zainteresowany nie będzie zobowiązany dokonać korekty kosztów uzyskania przychodu o odpisy amortyzacyjne, jak również nie powstanie przychód z tytułu przekazania środka trwałego na potrzeby osobiste.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.