ILPB1/415-58/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako bezrobotny w sierpniu 2010 r. Wnioskodawca otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy (PUP) jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Środki te są przyznawane na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. Nr 5, poz. 26).

Następnie Zainteresowany rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane są na zasadach ogólnych tj. według skali podatkowej. Zdarzenia gospodarcze są ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów rozchodów.

Po rozpoczęciu działalności gospodarczej (zgodnie z postanowieniami umowy zawartej z PUP) otrzymane środki z PUP przeznaczono na zakup wyposażenia: m.in. sprzętu komputerowego i biurowego, oprogramowania komputerowego (wersja "A"), akcesoria biurowe oraz literatury specjalistycznej odpowiednio o wartości netto poniżej 3.500 zł, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie podlegają amortyzacji (dalej jako wyposażenie), z wyjątkiem zakupu licencji na jedno specjalistyczne oprogramowanie komputerowe, którego wartość netto przekracza 3.500 zł, stanowiące wartość niematerialną i prawną.

Wydatki poniesione na zakupione wyposażenie Zainteresowany zaliczył bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, gdyż mają one bezpośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wyposażenia, które zostały sfinansowane ze środków przyznanych przez PUP na podstawie regulacji prawnych wskazanych w stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup wyposażenia, które zostało sfinansowane ze środków przyznanych przez PUP stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy PIT jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej przyznane na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Artykuł 22 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia, sprzętu i materiałów biurowych ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

W opinii Wnioskodawcy w artykule 23 ust. 1 ustawy o PIT nie znajduje się żaden zapis wykluczający z kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia, o wartości poniżej 3.500,00 zł (nie zaliczonych do środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych) sfinansowanych ze środków Funduszu Pracy.

W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie mieć również zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o PIT gdyż odnosi się do osób prowadzących działalność gospodarczą, które w ramach wykonywanej działalności uzyskują przychody zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 23 ust. 1 pkt 31 nie dotyczy natomiast jednorazowych środków z funduszu pracy przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy stwierdzić, iż wydatki te mieszczą się w kategorii kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Związek poniesionych wydatków na zakup wyposażenia z prowadzoną działalnością gospodarczą jest oczywisty, gdyż środki otrzymane z PUP mogą być zgodnie z regulacjami prawnymi oraz zawartą umową z PUP przeznaczone na zakup ściśle określonego wyposażenia niezbędnego do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy również nadmienić, iż przedstawione stanowisko jest w pełni akceptowalne przez organy podatkowe. Przykładowo możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wyposażenie ze środków pochodzących z PUP przyznawanych na podstawie ww. regulacji prawnych (jak w niniejszym stanie faktycznym) potwierdza m.in.: Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 września 2009 r. Nr IPPB1/415-502/09-2/IF; z 17 lutego 2010 r., Nr IPPB1/415-945/09-2/KS; z 20 maja 2010 r., Nr IPPB1/415- 245/10-2/KS; Dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2010 r., Nr ILPB1/415-26/10-3/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje że co do zasady, nie ma przeszkód, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia (tj. składników majątku niebędących środkami trwałymi) sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z powyższego wynika, że składniki majątkowe o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł, mogą być zaliczone do wyposażenia.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.).

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, iż wydatki na zakup składników majątku - niezaliczonych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie, poniesione ze środków z Urzędu Pracy - można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.