ILPB1/415-541/13-4/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-541/13-4/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 1 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 25 lipca 2013 r. znak ILPB1/415-541/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2013 r., a w dniu 1 sierpnia 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 30 lipca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z X jest współwłaścicielem (w udziale 50%) trzech nieruchomości. Wszystkie nieruchomości zostały kupione od gminy - w przetargach. Nieruchomości te zostały następnie wniesione aportem do spółki cywilnej, którą również Wnioskodawca prowadził z X. Nieruchomości te po wniesieniu do spółki były przedmiotem wynajmu osobom trzecim. W kosztach uzyskania przychodu uwzględniana była amortyzacja.

Spółka cywilna prowadzona z X, została rozwiązana w dniu (...) kwietnia 2011 r. poprzez wypowiedzenie udziałów złożone przez wspólnika Wnioskodawcy. Po rozwiązaniu spółki, nieruchomości te dalej są przedmiotem najmu. W stosunku najmu, Zainteresowany występuje przed najemcami jako osoba fizyczna - najem prywatny, rozliczany na zasadach ogólnych. Nieruchomości te nie zostały wprowadzone jako środki trwałe do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Byli wspólnicy chcą znieść współwłasność tych nieruchomości w ten sposób, aby po jego dokonaniu każda nieruchomość była własnością jednej osoby, albo własnością Wnioskodawcy, albo własnością Jego byłego wspólnika.

Zniesienie współwłasności może odbyć się bez dopłat lub z dopłatą na rzecz jednej ze stron.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, iż w wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowych nieruchomości mogą wystąpić dwie sytuacje dotyczące Jego dotychczasowego procentowego udziału (50%) we własności poszczególnych nieruchomości:

* ulegnie on zmniejszeniu do 0% (gdy wyłącznym właścicielem danej nieruchomości zostanie były wspólnik),

* ulegnie on zwiększeniu do 100% (gdy wyłącznym właścicielem danej nieruchomości zostanie Wnioskodawca).

Dopłata (jeśli wystąpi) w zależności od tego, które nieruchomości komu przypadną, może być na rzecz Wnioskodawcy lub na rzecz byłego wspólnika. Na tym etapie trudno jest to jednoznacznie określić, ponieważ nie zostało jeszcze ostatecznie ustalone pomiędzy Wnioskodawcą a byłym wspólnikiem, komu przypadną poszczególne nieruchomości do wyłącznego posiadania.

W wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca wyzbędzie się swoich praw do części nieruchomości, jednocześnie nabywając prawa do innych, w stosunku co do których stanie się samodzielnym właścicielem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku zniesienia współwłasności bez dopłat, wystąpi dochód do opodatkowania.

2. Czy w przypadku zniesienia współwłasności z dopłatą, wystąpi przychód do opodatkowania w wysokości kwoty dopłaty.

3. Czy w przypadku wystąpienia dochodu, można uwzględnić w kosztach niezamortyzowaną część wartości nieruchomości.

4. Czy w przypadku zaliczenia w koszty niezamortyzowanej części wartości nieruchomości, stanowi ona koszt w całości.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i 2, tj. w zakresie przychodów, natomiast wniosek w zakresie pytań oznaczonych nr 3 i 4, tj. w zakresie kosztów uzyskania przychodów został rozstrzygnięty w dniu 12 sierpnia 2013 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-541/13-5/AG.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, nie wystąpi dochód do opodatkowania, ponieważ będzie to nieodpłatne zniesienie współwłasności.

W zakresie pytania oznaczonego nr 2, Wnioskodawca uważa, że wystąpi przychód w wysokości kwoty dopłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3 i 4, można uwzględnić w kosztach niezamortyzowaną część wartości nieruchomości i zaliczyć w koszty jej część odpowiadającą procentowemu udziałowi dopłaty w wartości całej nieruchomości, przy której wystąpi dopłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przy czym, stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Użyte w powyższych przepisach sformułowanie "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin "odpłatne zbycie" obejmuje zatem szeroki zakres umów.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - określanej w dalszej części skrótem "k.c."), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (art. 196 § 2 k.c.). Ze współwłasnością łączną mamy do czynienia np. w przypadku składników majątku wykorzystywanych przez wspólników spółki cywilnej do prowadzenia działalności gospodarczej w formie tej spółki, o czym świadczy treść art. 863 oraz 875 k.c. Stosownie bowiem do treści art. 863 § 1 k.c., wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. W czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników (art. 863 § 2 k.c.). W czasie trwania spółki wierzyciel wspólnika nie może żądać zaspokojenia z jego udziału we wspólnym majątku wspólników ani z udziału w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 3 k.c.). Zgodnie natomiast z art. 875 § 1 k.c., od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych. W myśl art. 210 k.c., każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 k.c.).

W myśl natomiast art. 212 § 1 i § 2 k.c., jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z powyższym, zniesienie współwłasności (wspólności) nie stanowi nabycia rzeczy (prawa lub przedmiotu materialnego), jeżeli wartość majątku uzyskanego w wyniku podziału mieści się w ramach udziału w rzeczy wspólnej, jaki przypadał byłemu współwłaścicielowi i nie nastąpiły żadne spłaty i dopłaty. Wówczas nie mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości lub prawie, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 i art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawowym sposobem zniesienia współwłasności (wspólności) wielu rzeczy (praw lub przedmiotów niematerialnych) oznaczonych co do tożsamości jest przyznanie ich określonej ilości każdemu ze współwłaścicieli, a ilość przyznanych każdemu z nich rzeczy (praw lub przedmiotów niematerialnych) powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności (wspólności). W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu (zmniejszeniu) musi być traktowany w kategorii nabycia (odpowiednio zbycia), ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu (zmniejszeniu) zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem lub przedmiotem niematerialnym), jak i stan jej majątku osobistego.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca był jednym z dwóch wspólników spółki cywilnej, którzy wnieśli do niej równe udziały w trzech nieruchomościach. Udziały te wynosiły 50%. Spółka została rozwiązana przez wypowiedzenie udziałów, które złożył wspólnik Wnioskodawcy. Byli wspólnicy chcą znieść współwłasność tych nieruchomości w ten sposób, aby po jego dokonaniu każda nieruchomość była własnością jednej osoby, albo własnością Wnioskodawcy, albo własnością Jego byłego wspólnika. Zniesienie współwłasności może odbyć się bez dopłat lub z dopłatą na rzecz jednej ze stron.

Co istotne, w wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowych nieruchomości mogą wystąpić dwie sytuacje dotyczące dotychczasowego procentowego udziału Wnioskodawcy (50%) we własności poszczególnych nieruchomości:

* ulegnie on zmniejszeniu do 0% (gdy wyłącznym właścicielem danej nieruchomości zostanie były wspólnik),

* ulegnie on zwiększeniu do 100% (gdy wyłącznym właścicielem danej nieruchomości zostanie Wnioskodawca).

Dopłata (jeśli wystąpi) w zależności od tego, które nieruchomości komu przypadną może być na rzecz Wnioskodawcy lub na rzecz byłego wspólnika.

Podsumowując, w przypadku zniesienia współwłasności nieruchomości bez dopłat - w sytuacji gdy dotychczasowy procentowy udział Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości nie ulegnie zwiększeniu - nie wystąpi dochód do opodatkowania.

Natomiast w przypadku zniesienia współwłasności z dopłatą - w sytuacji gdy dotychczasowy procentowy udział Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości ulegnie zmniejszeniu - wówczas czynność taka traktowana jest jako zbycie, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa Wnioskodawcy nad nieruchomością, jak też stan Jego majątku osobistego.

Skoro w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości Zainteresowany uzyska udział o wartości mniejszej niż pierwotnie do Niego należał, to drugi ze współwłaścicieli dokona na Jego rzecz dopłaty.

Zatem, zniesienie współwłasności polegające na fizycznym podziale rzeczy (nieruchomości) wspólnych, a w przedmiotowej sprawie polegające na przyznaniu jednej z nieruchomości stanowiących współwłasność jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy inny współwłaściciel otrzymuje drugą z nieruchomości stanowiących współwłasność oraz dopłatę, stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoba która otrzymuje dopłatę zbywa bowiem odpłatnie udział we współwłasności. Dopłata jest w takim przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie, co oznacza że pomiędzy współwłaścicielami dochodzi do wymiany dóbr majątkowych, tj. nieruchomości w zamian na środki pieniężne.

W związku z tym, po stronie dokonującego odpłatnego, tzn. w zamian za dopłatę, zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy, tj. powstaje dochód w wysokości kwoty wniesionej dopłaty, z zastrzeżeniem zawartym w cytowanym art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl