ILPB1/415-512/08-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2008 r. (data wpływu 16 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej: podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego oraz Ordynacji podatkowej z zakresie naliczenia zaległości podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna w październiku 2002 r. podpisała umowę notarialną na przeniesienie użytkowania wieczystego gruntu, dla działki prowadzona jest księga wieczysta. Cena nabycia bez opłat notarialnych i sądowych wyniosła 98.120,00 zł W akcie notarialnym widnieje również zapis, że na tej nieruchomości gruntowej znajduje się plac manewrowy, asfaltowy, który jest wykorzystywany do działalności gospodarczej spółki. Plac manewrowy nie zajmuje całej powierzchni gruntu, ale to, ile faktycznie zajmuje nie jest wskazane w akcie notarialnym i Wnioskodawca musiałby sam to ustalić lub przy pomocy rzeczoznawcy.

Po zakupie prawa wieczystego użytkowania gruntu Spółka złożyła wniosek do opodatkowania podatkiem od nieruchomości, przedstawiając w urzędzie stan faktyczny ustnie oraz poprzez złożenie kserokopii aktu notarialnego. W akcie tym jest zapis o istnieniu na tym gruncie placu manewrowego. Spółka - nie znając się na przepisach - przyjęła wydaną decyzję o podatku od nieruchomości do wiadomości i solidnie płaciła podatki. W decyzji tej był tylko obliczony podatek od gruntu związanego z działalnością gospodarczą. W tym roku Spółka dokupiła trochę prawa wieczystego użytkowania gruntu i urzędnicy przy wydawaniu nowej decyzji dopatrzyli się, że nie naliczana była opłata podatku od nieruchomości za plac manewrowy od 2002 r.. Nakazali Spółce podać kwotę stanowiącą podstawę obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego nie pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę do przyjęcia w celu naliczania amortyzacji placu manewrowego należy wyliczyć odnosząc się do wartości rynkowej prawa do gruntu. Informacje takie można pozyskać np. z Urzędu Miasta. Wnioskodawca podał, że brano by również pod uwagę wartość rynkową w przypadku, gdyby wskaźnik pozyskany z Urzędu znacznie różniłby się od wartości rynkowej.

Wnioskodawca uważa, że do ewidencji środków trwałych należy wpisać osobno prawo wieczystego użytkowania gruntu i osobno plac manewrowy w kwotach wyliczonych w sposób przedstawionych powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.), Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny, plac manewrowy.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia. Za cenę nabycia - w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy - uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w akcie notarialnym podana jest cena nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu i placu manewrowego, w łącznej kwocie.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Należy jednak zauważyć, że przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz należy pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym.

Ponadto należy dodać, że przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego według cen rynkowych, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie, w tym biegłych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, należy odrębnie zaewidencjonować jako środki trwałe grunt i odrębnie plac manewrowy. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż - w przypadku środków trwałych nabytych w drodze kupna - wartość początkową środka trwałego stanowi cena nabycia, którą - w przedmiotowej sprawie - jest wartość rynkowa, rzeczy lub praw majątkowych jaką określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku od nieruchomości wniosek rozstrzygnięto odrębnym pismem z dnia 14 października 2008 r. nr ILPB1/415-512/08-3/AG.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.