ILPB1/415-51/11-2/AA - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu zawodnikom kosztów dojazdów na treningi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Klubu, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2011 r. (data wpływu 13 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Klub jest stowarzyszeniem kultury fizycznej zarejestrowanym pod numerem (...) w Krajowym Rejestrze Sądowym. Celem statutowym jest propagowanie i organizowanie wychowania fizycznego i sportu oraz stwarzanie swym członkom odpowiednich warunków do uprawiania wychowania fizycznego i sportu. Dla wykonania tych zadań klub organizuje szkolenie sportowe, zawody sportowe i imprezy, bierze udział w zawodach i prowadzi pracę wychowawczą i pracę w kierunku upowszechniania sportu. Zawodnicy dojeżdżają na treningi z różnych miejscowości komunikacją "A" i "B" oraz własnymi środkami lokomocji (samochód, motor, motorower, skuter, rower), a klub zwraca im równowartość kosztu dojazdu. Zawodnicy są amatorami nie otrzymują od klubu żadnego wynagrodzenia z tytułu uprawiania sportu. Poza tym są w większości uczniami lub studentami i nie osiągają własnych dochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrot zawodnikom kosztów dojazdu na treningi podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów dojazdu będzie zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. przepis wymagający ponoszenia tego rodzaju wydatków w celu realizacji zadań klubu związanych z kulturą fizyczną. Stosownie bowiem do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 z późn. zm.) klub sportowy jest podstawową jednostką realizującą cele i zadania w zakresie kultury fizycznej.

Zatem bez względu na to, czy osobą otrzymującą ww. należności będzie zleceniobiorca sportowiec, działacz czy sędzia korzystają one ze zwolnienia, jeżeli podróż ma na celu realizację zadań klubu związanych z kulturą fizyczną.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że zwrot zawodnikom kosztów dojazdu na treningi nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas: podróży służbowej pracownika i podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Stosownie do treści art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wynika, że ustawodawca dokonał bardzo ogólnego podziału zakresu zwolnienia, wyróżniając dwie kategorie podatników: posiadających status pracownika oraz nie posiadających tego statusu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że zawodnicy, którym klub zwraca koszty dojazdów na treningi nie posiadają statusu pracownika, gdyż są uczniami lub studentami i nie otrzymują od klubu żadnego wynagrodzenia.

Jeżeli osobą wypłacającą należność jest organizacja lub jednostka organizacyjna działająca na podstawie odrębnych ustaw, prawo zwolnienia od podatku diet i innych należności za czas podróży powstaje wtedy, gdy podróż odbywa się w celu realizacji zadań tej organizacji lub jednostki organizacyjnej.

Ze złożonego wniosku wynika, że celem statutowym klubu sportowego jest propagowanie i organizowanie wychowania fizycznego i sportu oraz stwarzanie swym członkom odpowiednich warunków do uprawiania wychowania fizycznego i sportu.

W przypadku klubów sportowych zakres zwolnienia od podatku diet i innych należności za czas podróży wypłacanych osobom nie będącym pracownikami określa ww. powołany art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wolne od podatku są świadczenia otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami w związku z każdą podróżą odbytą w celu realizacji zadań stowarzyszenia.

W świetle powyższego zwrot zawodnikom (amatorom) kosztów dojazdu na treningi nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.