ILPB1/415-509/09-3/AA - Dokumentowanie likwidacji książek wydawnictwa.
Pismo z dnia 10 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-509/09-3/AA Dokumentowanie likwidacji książek wydawnictwa.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 20 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca podaje, że w 1998 r. i 1999 r. wydawnictwo wydało dwie książki ("X" i "Y"). Nakład tych książek sprzedał się tylko w niewielkiej części. Pozostało 867 sztuk "Y" i 4476 sztuk "X". Firma Wnioskodawcy od wielu lat zawiesiła działalność, ale nie została zlikwidowana.
Zainteresowany podaje, że pomieszczenie, w którym te książki dotychczas są przechowywane musi zostać w najbliższych tygodniach opróżnione i w związku z tym jest On zmuszony je wyrzucić lub oddać na makulaturę. Zarówno w przypadku wyrzucenia lub też oddania tych książek na makulaturę Zainteresowany nie będzie miał żadnego potwierdzenia dotyczącego dokładnej ilości utylizowanych książek.
Ponadto Zainteresowany podaje, że ww. książki obecnie nie mają żadnej wartości rynkowej.
Wnioskodawca informuje, iż Jego wydawnictwo prowadziło dokumentację na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Jak należy udokumentować likwidację książek wydawnictwa Wnioskodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy, najprostszym rozwiązaniem byłoby wystawienie oświadczenia, że te książki zostały w całości wyrzucone, bądź oddane na makulaturę. Zainteresowany podaje, iż do czasu utylizacji tych książek Urząd Skarbowy może te książki przeliczyć.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.
Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zdarzenia gospodarcze ewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Zatem rozpatrując sposób dokumentowania likwidacji książek należy mieć na uwadze przepisy § 12 ust. 3 pkt 2 lit. a)-d) i § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), które ustala zasady dokumentowania zdarzeń gospodarczych, a w szczególności warunki jakimi winny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach podatkowych.
Ponadto należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają w sposób bezpośredni sposobu dokumentowania powstałych strat i ubytków.
Oznacza to, iż zapisy w księgach podatkowych winny być dokonywane na podstawie dokumentów odpowiadających przepisom rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
W myśl § 12 ust. 3 pkt 2 lit. a)-d) powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Zgodnie z § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.
Stosownie do § 13 powołanego rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również:
dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
dowody przesunięć;
dowody opłat pocztowych i bankowych;
inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
Tak więc należy uznać, że likwidacja książek powinna zostać udokumentowana w sposób pozwalający potwierdzić fakt jej wystąpienia. Zatem dla udokumentowania likwidacji książek nie przedstawiających już wartości handlowej, należy sporządzić protokół z fizycznej ich likwidacji. Protokół powinien odzwierciedlać ilość, rodzaj, wartość oraz okoliczność likwidacji książek i powinien być opatrzony stosownymi podpisami uczestniczących osób.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.