ILPB1/415-507/08-3/RP - Imprezy integracyjne dla pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników imprezy integracyjne, finansując je ze swych środków obrotowych. Celem organizowanych imprez jest stworzenie właściwej atmosfery pracy, sprzyjanie integracji zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników oraz wzmocnienie ich więzi z firmą. Imprezy te mają charakter otwarty, zatem każdy pracownik może w nich uczestniczyć, niemniej udział w nich ma charakter całkowicie dobrowolny. Wnioskodawca sporządza co prawda listy pracowników uczestniczących w przedmiotowych imprezach integracyjnych niemniej jednak nie jest możliwe sprecyzowanie czy i w jakim stopniu osoby te skorzystały z konkretnych świadczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych organizowanych przez Spółkę powoduje powstanie po stronie tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych nie powoduje powstania po stronie pracowników Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu. Poniżej Wnioskodawca przedstawia argumenty prawne na poparcie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami, z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze, bądź ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami - z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w r. kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W związku z powyższym przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie:

W konsekwencji - zgodnie z "metodą kasową" - opodatkowanie przychodu może nastąpić tylko, jeżeli pracownik otrzymał lub też były postawione do jego dyspozycji pieniądze oraz wówczas, gdy faktycznie otrzymał, zrealizował jakieś świadczenie w naturze lub też inne nieodpłatne świadczenie. W związku z powyższym ponieważ świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku nie ma charakteru pieniężnego, stąd też nie jest wystarczające postawienie świadczenia do dyspozycji pracowników, ale konieczne jest jego faktyczne otrzymanie w ściśle określonej wielkości.

Odnosząc zatem przedstawiony w niniejszym wniosku stan faktyczny do przytoczonej powyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych nie będzie się wiązało z koniecznością rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W opinii Wnioskodawcy świadczenia otrzymywane przez jego pracowników uczestniczących w imprezach integracyjnych nie są adresowane indywidualnie do każdego z nich, lecz do ogółu. Dodatkowo wyłącznie od poszczególnych pracowników Wnioskodawcy uzależnione jest to, czy dana osoba skorzysta z oferowanych przez Wnioskodawcę świadczeń oraz w jakim zakresie skorzysta. Wnioskodawca pragnie jednocześnie podnieść, iż z uwagi na charakter imprezy integracyjnej, nie jest on w stanie przypisać określonych wydatków konkretnym pracownikom, gdyż nie ma możliwości określenia czy i w jakim stopniu poszczególni pracownicy faktycznie skorzystali ze świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę.

W rezultacie skoro nie jest możliwe jednoznaczne przypisanie konkretnej wartości świadczeń ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz jego konkretnego pracownika, stąd też nie jest możliwe przypisanie określonych wydatków konkretnym pracownikom i nie ma możliwości określenia, czy i w jakim stopniu poszczególni pracownicy faktycznie skorzystali ze świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę.

W opinii Wnioskodawcy nie można również przyjąć stanowiska, iż w sytuacji niemożności zindywidualizowania świadczeń w stosunku do poszczególnych pracowników, należy dokonać równego podziału wartości świadczeń otrzymanych od Wnioskodawcy pomiędzy poszczególnych jego pracowników. Działanie takie byłoby bowiem niezgodne z Konstytucją, gdyż stosownie do art. 217 Konstytucji nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii zwolnionych od podatku następuje w drodze ustawy. Tym samym, doliczenie do przychodu pracownika wartości świadczeń jedynie przypadających na pracownika - nie zaś otrzymanych faktycznie - byłoby sprzeczne z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji również z postanowieniami Konstytucji.

W konsekwencji, skoro nie jest możliwe określenie kwoty świadczenia faktycznie otrzymanego przez poszczególnych pracowników Wnioskodawcy, stąd nie jest również możliwe przypisanie poszczególnym pracownikom przychodu do opodatkowania. Dla potwierdzenia takiego stanowiska można przykładowo wskazać pismo urzędu skarbowego w Wołominie z dnia 29 grudnia 2006 r., sygn. 1442/PP/415/103/06/HG, w którym zauważono, iż " (...) doliczanie do dochodu pracownika wartości świadczeń jedynie przypadających na pracownika (a nie faktycznie otrzymanych) byłoby sprzeczne z postanowieniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."

Stanowisko takie zostało wyrażone m.in. w piśmie Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego Poznaniu z 25 kwietnia 2007 r., sygn. ZD/4060-11/07, w którym Naczelnik zauważył, iż " (...) W opinii organu podatkowego, by po stronie pracownika powstał przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieć musi możliwość wyraźnego zindywidualizowania określonej części wydatku, przypadającego na pracownika. (..) Skoro nie ma możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy korzystali z oferowanych świadczeń, uznać należy, iż wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń (...)" Podobne stanowisko zostało wyrażone w piśmie Urzędu Skarbowego w Krośnie z 18 maja 2006 r., sygn. PDP 4211/IN/CIT/15/2006, w którym Naczelnik zauważył, iż " (...) gdy nie jest możliwe określenie kwoty wydatku przypadającego na pracownika, wydatki poniesione przez pracodawcę nie powodują powstania przychodu u pracownika."

Dla potwierdzenia swojego stanowiska Wnioskodawca dodatkowo wskazuje pismo Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2007 r. w którym zauważono, iż "Za przychód ze stosunku pracy, nie można uznać zakupionych od zewnętrznego podmiotu usług polegających na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezie integracyjnej, w sytuacji, gdy określenie przez pracodawcę wysokości danej usługi przypadającej na poszczególnego pracownika nie jest możliwe. Sytuacja taka ma miejsce np. wówczas, gdy impreza ma charakter otwarty, a wysokość kosztów ustalona została w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób biorących udział w imprezie. (...) Samo odnotowanie na liście obecności, którzy pracownicy brali udział w spotkaniu nie przesądza o możliwości zindywidualizowania kosztu usługi przypadającej na daną osobę, gdyż uczestnicy mogli korzystać z usług (np. wyżywienie) w różnym zakresie."

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku po stronie pracowników Wnioskodawcy nie powstaje przychód z tytułu umożliwienia pracownikom udziału w imprezach integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, gdyż świadczenia te nie są adresowane indywidualnie do konkretnych pracowników, więc w praktyce nie jest możliwe zindywidualizowanie tych świadczeń i przyporządkowanie konkretnej ich wartości konkretnym pracownikom Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami, z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę ale także inne przysporzenia majątkowe takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju wyjazdy o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

W złożonym wniosku Wnioskodawca podkreśla, iż nie jest możliwe przyporządkowanie konkretnej kwoty do poszczególnych uczestników organizowanej imprezy integracyjnej. Jednakże, zdaniem tutejszego Organu, istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. Fakt, iż przedmiotowe świadczenie kierowane jest do wszystkich pracowników, nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę - uczestnika spotkania integracyjnego. Wnioskodawca, jako pracodawca, jest w stanie określić, którzy pracownicy brali udział w imprezie.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, możliwym jest wyliczenie jaki koszt został poniesiony w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób w niej uczestniczących. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym pracownikom.

Odnosząc powyższe do przedstawionych uprzednio przepisów należy stwierdzić, że - z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń - wartość tych świadczeń stanowi dla pracowników źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów administracji podatkowej tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.