ILPB1/415-506/13-5/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 22 i 25 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania składników majątku otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej:

* w części dotyczącej wierzytelności spółki osobowej wobec Wnioskodawcy oraz środków trwałych - jest prawidłowe,

* w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej oraz w zakresie opodatkowania składników majątku otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 lipca 2013 r., znak ILPB1/415-506/13-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wskazano, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, że wniosek zostanie rozpatrzony w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej, w pozostałej zaś części zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 lipca 2013 r., a w dniach 22 i 25 lipca 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, osobą fizyczną mającą miejsce stałego zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca planuje uzyskać status wspólnika spółki osobowej (jawnej lub komandytowej), niebędącej podatnikiem podatku dochodowego. Wnioskodawca nie wyklucza, iż w związku ze zmianą planów biznesowych w przyszłości dojdzie do likwidacji tej spółki osobowej. Majątek likwidowanej spółki, przekazywany Wnioskodawcy w ramach procesu likwidacji, stanowić mogą zarówno środki pieniężne, jak i inne składniki majątku (przykładowo: rzeczowe aktywa trwałe, udziały, akcje). Może się zdarzyć, że w majątku likwidacyjnym znajdą się również wierzytelności z tytułu udzielonych przez spółkę pożyczek, w tym pożyczek udzielonych wspólnikom, w tym nie wykluczone, że będzie to wierzytelność lub wierzytelności przysługujące spółce osobowej wobec Wnioskodawcy. W przypadku przekazania wierzytelności spółki osobowej wobec Wnioskodawcy wystąpi konfuzja w rozumieniu prawa cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie opodatkowania składników majątku otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej.

1. Czy otrzymane w wyniku likwidacji spółki osobowej składniki majątku, inne niż środki pieniężne, stanowić będą dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy otrzymane w wyniku likwidacji spółki osobowej wierzytelności spółki wynikającej z pożyczki udzielonej przez nią Wnioskodawcy będzie rodziło konsekwencje w zakresie konieczności zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania pierwszego, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy PIT, składniki majątku otrzymane w wyniku likwidacji spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi likwidacja spółki niebędącej osobą prawną do dnia ich odpłatnego zbycia upłynie sześć lat i odpłatne zbycie nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy PIT, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Z kolei stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie jednak z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy PIT do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W konsekwencji w przypadku gdy w wyniku likwidacji spółki osobowej, Wnioskodawca otrzyma składniki majątku spółki, w momencie likwidacji spółki nie powstaje u niego przychód podatkowy. Z powołanego art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy, wynika jednoznacznie, że przychód powstaje dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki o ile zbycie to nastąpi przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną, do dnia ich odpłatnego zbycia i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko potwierdzane jest w interpretacjach Dyrektorów Izby Skarbowych, przykładowo:

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB1/415-962/11-2/ES);

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 maja 2012 r. (sygn. IPPB1/415-302/12-2/EC);

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 maja 2012 r. (sygn. IPTPB2/415-132/12-3/AKr).

Reasumując powyższe, na moment likwidacji u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podatkowy z tytułu otrzymania składników majątku likwidowanej spółki osobowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania drugiego, w związku z art. 353 kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "kodeks cywilny") wierzytelność z tytułu udzielonej pożyczki wygaśnie z mocy prawa, nastąpi konfuzja, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego związanego z otrzymaniem tej wierzytelności, ani do zapłaty podatku dochodowego w związku z tym zdarzeniem.

W ocenie Wnioskodawcy pożyczka udzielona Wnioskodawcy przez spółkę wygaśnie wskutek wystąpienia konfuzji, tj. połączenia w jednym podmiocie praw wierzyciela i obowiązków dłużnika. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że przedmiotowa konfuzja nie jest zdarzeniem samoistnym, lecz wynika ona wyłącznie z otrzymania przez niego wierzytelności własnej w ramach procedury likwidacji spółki.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają szczególnych regulacji wskazujących skutki sytuacji, w której w jednym podmiocie dochodzi do połączenia praw wierzyciela i obowiązków dłużnika tj. konfuzji. W konsekwencji, analizę skutków podatkowych tego zdarzenia rozpocząć należy od przytoczenia zasad ogólnych ustawy PIT dotyczących rozpoznawania przychodu.

Ustawa PIT nie zawiera definicji przychodu. Zgodnie z szeroko akceptowalnym stanowiskiem, przychodem jest definitywne przysporzenie w majątku podatnika (co do zasady). Aby można mówić o powstaniu przychodu, przysporzenie w majątku podatnika powinno zostać jednoznacznie określone co do swej wartości. Co więcej, swoim przychodem podatnik powinien dysponować jak właściciel, dlatego przychodu nie mogą stanowić świadczenia o charakterze zwrotnym, z tego powodu przychodem nie może być kaucja lub depozyt zabezpieczający. Organy podatkowe zwracają również uwagę na przyrost majątku podatnika będący konsekwencją powstania przychodu. Pogląd ten został wielokrotnie potwierdzony w orzecznictwie (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 24.09.2009, sygn. IPPB3/423-474/09-2/GJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, 1.04.2008, sygn. ITPB3/423-22/08/PS). Przesłanka definitywności i określoności przychodu nie ma co prawda swojego źródła w ustawie podatkowej, ale doktryna i orzecznictwo zgodnie przyjmują, iż przyrost majątku podatnika pozbawiony tych dwóch cech nie może stanowić jego przychodu (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 27.10.2011, sygn. IPPB3/423-610/11-2/AG).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wystąpienia konfuzji nie można jednak w ogóle mówić o powstaniu przychodu. Nie dochodzi tu bowiem do przysporzenia w majątku, a następuje kompensata aktywa z pasywem o tej samej wartości - wartość majątku podatnika pozostaje bez zmian.

Nie nastąpi też tzw. umorzenie wierzytelności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy PIT, a jedynie wygaśnięcie wierzytelności i odpowiadającego jej zobowiązania. Na gruncie ustawy PIT pojęcie umorzenie zobowiązania ma odmienne znaczenie niż na gruncie prawa cywilnego. Umorzenie zobowiązania w rozumieniu przepisów omawianej ustawy podatkowej jest co do zasady zwolnieniem dłużnika z obowiązku jego wykonania tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Umorzenie, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 nie nastąpi, a zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu z tego tytułu.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że jeśli w wyniku likwidacji spółki osobowej, w której jest wspólnikiem otrzyma wierzytelność spółki z tytułu niespłaconej pożyczki udzielonej mu przez spółkę, nastąpi konfuzja i wierzytelność wygaśnie nie powodując przysporzenia w majątku Wnioskodawcy. Zatem otrzymana wierzytelność nie będzie stanowiła dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy PIT.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uprzejmie wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

* w części dotyczącej wierzytelności spółki osobowej wobec Wnioskodawcy oraz środków trwałych - za prawidłowe,

* w pozostałej części - za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo - akcyjna.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak podaje przepis art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W świetle powyższego, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że wskutek likwidacji spółki osobowej Wnioskodawca otrzyma składniki majątku o charakterze niepieniężnym, w tym rzeczowe aktywa trwałe, udziały, akcje oraz wierzytelności z tytułu udzielonych przez spółkę pożyczek, w tym pożyczek udzielonych Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi. Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę będzie stanowił interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Będą to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych (np. wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek).

Jednocześnie wskazać należy, że otrzymanie w wyniku likwidacji spółki osobowej składników majątku, tj. rzeczowych aktywów trwałych, udziałów, akcji, a także wierzytelności z tytułu udzielonych przez spółkę pożyczek w tym pożyczek udzielonych Wnioskodawcy nie rodzi skutków podatkowych na dzień ich przekazania. Przychód (dochód) powstanie w momencie odpłatnego zbycia.

Wprawdzie w wyniku likwidacji spółki osobowej w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do zmiany właściciela wierzytelności, jednakże Wnioskodawca jako były wspólnik spółki osobowej otrzyma - stosownie do zapisów umowy lub dokonanego podziału - określoną ilość ww. aktywów, która przysługuje mu z tytułu udziału w spółce osobowej. Jednakże przekazanie wierzytelności z majątku spółki do majątku osobistego nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Poprzez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie prawa własności. Tym samym, na moment przekazania ww. aktywów, w wyniku likwidacji spółki osobowej, u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego w związku z likwidacją spółki osobowej, Wnioskodawca otrzyma wierzytelność z tytułu pożyczki udzielonej mu przez spółkę.

W wyniku takiego działania nastąpi wygaśnięcie zobowiązania danego wspólnika wobec spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki poprzez tzw. konfuzję (confusio).

Nadmienić należy, iż instytucja prawa confusio (konfuzja) polega na wygaśnięciu zobowiązania (wierzytelności i długu) wskutek połączenia podmiotu wierzyciela i dłużnika w jednej osobie.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie umorzenie zobowiązania ma węższe znaczenie niż na gruncie prawa cywilnego. Umorzenie zobowiązania w rozumieniu przepisów omawianej ustawy podatkowej jest zwolnieniem dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi jednak umorzenie lub przedawnienie zobowiązania w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z tego tytułu podlegający opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w tej ustawie.

W odniesieniu do otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek innym podmiotom niż Wnioskodawcy oraz udziałów i akcji zastrzec należy, że powołane przepisy art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b i art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią podstawy do wyłączenia z przedmiotu opodatkowania czynności przyznania wspólnikowi na własność wskazanych we wniosku wierzytelności w związku z likwidacją tej spółki i podziałem jej majątku między wspólników oraz otrzymania przez Zainteresowanego udziałów i akcji, bowiem odpłatne ich zbycie nie generuje przychodu z działalności gospodarczej.

Należy w tym momencie wskazać, iż sprzedaż rzeczowych aktywów trwałych stanowiących majątek spółki rodzi skutek w postaci przychodu zaliczanego do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Stąd również i zbycie takiego składnika majątku otrzymanego w procesie likwidacji spółki przez jej wspólnika rodziłoby - na warunkach określonych w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b i art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy, przychód z tego samego źródła, a więc pozarolnicza działalność gospodarcza.

Mając na uwadze powyższe, co do zasady należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w przypadku gdy w wyniku likwidacji spółki osobowej otrzyma składniki majątku o charakterze niepieniężnym, w tym wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek oraz akcji i udziałów, w momencie likwidacji spółki osobowej nie powstanie u Niego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże w odniesieniu do skutków podatkowych otrzymania wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek oraz udziałów i akcji należy wskazać, iż co prawda czynność ta będzie dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo, lecz nastąpi to z innych przyczyn niż przez Niego wskazane.

W konsekwencji, w myśl zasady, iż wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do skutków podatkowych otrzymania w wyniku likwidacji spółki osobowej składników majątku w postaci środków trwałych oraz wierzytelności spółki osobowej wobec Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko Zainteresowanego w odniesieniu do skutków podatkowych otrzymania w wyniku likwidacji spółki osobowej wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek oraz otrzymania udziałów i akcji - z uwagi na błędną argumentację - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Tutejszy organ wskazuje, że wniosek w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej został rozstrzygnięty w dniu 26 lipca 2013 r. odrębnym pismem nr ILPB1/415-506/13-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.