ILPB1/415-477/09-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej wyrobów farmaceutycznych - apteka. Budynek apteki, Zainteresowana wybudowała na gruncie będącym własnością rodziców i użyczonego Jej na podstawie bezpłatnej umowy użyczenia do prowadzonej działalności gospodarczej. W umowie użyczenia § 1 pkt 4 umowy z dnia 1 stycznia 2009 r., zawarto zapis, iż Wnioskodawczyni będzie uiszczać na rzecz właścicieli nieruchomości koszty zużytej wody, opłat za kanalizację oraz podatek od nieruchomości w części wykorzystywanej na działalność gospodarczą.

Zainteresowana wskazuje, że nakaz płatniczy w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego od nieruchomości wystawiany jest na właścicieli posesji, tj. Jej rodziców, czyli osoby użyczające.

Wnioskodawczyni nadmienia również, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 nie nalicza do przychodu z tytułu działalności gospodarczej nieodpłatnych świadczeń w równowartości czynszowej użyczonego gruntu. Użyczony do prowadzonej działalności grunt jest wyłączną własnością Jej rodziców, tj. osób zaliczonych do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Podatek od nieruchomości Zainteresowana reguluje na ręce rodziców, za pokwitowaniem. Rodzice na podstawie nakazu płatniczego przekazują kwotę podatku do urzędu miasta (wraz z częścią podatku przypadającą na nieruchomości wykorzystywane przez nich samych). Wpłaconą część podatku od nieruchomości dotyczącą gruntów i budynku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni księguje w koszty uzyskania przychodów.

Wątpliwości Zainteresowanej, czy postępuje słusznie wzbudziło postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w X z dnia 5 października 2005 r., nr (...), w którym naczelnik opierając się na art. 710 i 713 ustawy - Kodeks cywilny, odmawia podatnikowi będącemu w analogicznej sytuacji, prawa do zaliczenia podatku od nieruchomości w koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Podatek jest odrębnie wymieniony w nakazie płatniczym podatku od nieruchomości wystawionym na właścicieli posesji, tj. rodziców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej można zaliczyć podatek od nieruchomości w części przypadającej na bezpłatnie użyczone do prowadzonej działalności gospodarczej grunty.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, podatku od nieruchomości dotyczącego budynku apteki i gruntu na którym jest posadowiony oraz gruntu wykorzystywanego pod place i dojazdy do apteki, który to grunt został na podstawie umowy użyczenia udostępniony przez rodziców (właścicieli posesji).

Wnioskodawczyni uważa, że niemożność zaliczenia w poczet kosztów podatku od nieruchomości, wskazana w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w X z dnia 5 października 2005 r. nr (...), nie znajduje uzasadnienia w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ustawodawca nie dokonał wyłączenia z katalogu kosztów podatku od nieruchomości, płaconego przez użytkującego w ramach umowy użyczenia w art. 23 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. W myśl art. 712 kodeksu cywilnego, jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Przepis art. 713 kodeksu cywilnego stanowi z kolei, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej.

Przedsiębiorcy, którzy korzystają nieodpłatnie z cudzych rzeczy, mogą zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów - w oparciu o stosowną umowę - wydatki związane z bieżącym utrzymaniem użytkowanego lokalu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

* właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

* posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

* użytkownikami wieczystymi gruntów;

* posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

Zawarcie przez Wnioskodawczynię umowy użyczenia z rodzicami właścicielami gruntu samo w sobie nie przenosi obowiązku podatkowego z właściciela na Zainteresowaną. Nie można bowiem obowiązku podatkowego ciążącego na właścicielu gruntu przenieść na inne podmioty w drodze umowy cywilnoprawnej.

Obowiązek podatkowy wynika z aktów prawnych bezwzględnie obowiązujących, określających zarówno przedmiot, jak i podmiot obowiązany do płacenia oznaczonego podatku, a nie z umownych zobowiązań Stron.

Zgodnie z ustawą - Kodeks cywilny regulującą prawa i obowiązki stron umowy użyczenia stwierdzić należy, iż używającego obciążają zwykłe koszty używania rzeczy oraz utrzymania jej w stanie nie pogorszonym. Używającego można obciążyć obowiązkiem regulowania określonych należności, np. za czynsz, podatek od nieruchomości, za zużycie wody, energii, gazu lub drobnych remontów.

Wobec powyższego, jeżeli Wnioskodawczyni zawarła z rodzicami umowę nieodpłatnego użyczenia zawierającą takie postanowienia, podatek od nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.