ILPB1/415-473/14-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 5 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 11 sierpnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

* wynagrodzeń wypłaconych w terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę - jest nieprawidłowe,

* wynagrodzeń wypłaconych po terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 lipca 2014 r. znak ILPB1/415-473/14-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 31 lipca 2014 r., a w dniu 11 sierpnia 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 6 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę należne za miesiąc grudzień wypłacane są w miesiącu styczniu w różnych terminach (tekst jedn.: 4, 7, 8, 11, 22, 29 - stycznia).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedstawione we wniosku pytanie dotyczy momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłaconych wynagrodzeń w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. W dodatkowej dokumentacji do umów o pracę ustalona jest data wypłaty wynagrodzenia:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z niezachowaniem terminu wynikającego z przepisów prawa pracy wynagrodzenia te stanowią koszty uzyskania przychodów miesiąca stycznia czy miesiąca grudnia.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z uchybieniem terminu wypłaty należności, wynagrodzenia wypłacone, powinny stanowić koszty uzyskania w miesiącu ich wypłaty, tzn. w styczniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej:

* wynagrodzeń wypłaconych w terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę - jest nieprawidłowe,

* wynagrodzeń wypłaconych po terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* winien być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie może znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* musi być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W konsekwencji, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Szczegółowe regulacje dotyczące momentu ujęcia wynagrodzeń pracowników w kosztach podatkowych zawiera art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dodatkowej dokumentacji do umów o pracę ustalona jest data wypłaty wynagrodzenia podstawowego do dnia 10-go następnego miesiąca za poprzedni okres, zaś premii do dnia 25-go następnego miesiąca za poprzedni okres. Wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę należne za miesiąc grudzień wypłacane są w miesiącu styczniu w różnych terminach (tekst jedn.: 4, 7, 8, 11, 22, 29 - stycznia).

Zatem, wydatki z tytułu wypłaty wynagrodzenia pracowników ponoszone przez Wnioskodawcę z zachowaniem terminu wynikającego z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę, stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu, za który są należne, tj. w grudniu. Natomiast wydatki związane z wypłatą wynagrodzenia pracowników za miesiąc grudzień, wypłacone przez Zainteresowanego po terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę, stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu zapłaty tego wynagrodzenia, tj. w przedmiotowej sprawie w styczniu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników należnych za grudzień:

* wypłaconych w terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę #8722; jest nieprawidłowe,

* wypłaconych po terminie wynikającym z dodatkowej dokumentacji do umów o pracę - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.