ILPB1/415-462/08-2/AG - Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty leasingowej oraz jednorazowej opłaty przygotowawczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 27 czerwca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - osoba fizyczna, w dniu 21 kwietnia 2008 r. zawarł z bankiem umowę leasingu, której przedmiotem jest samochód osobowy marki X o wartości 77.899,44 zł. Płatności rozłożono na 48 rat. Na podstawie tej umowy wystawiono fakturę z dnia 21 kwietnia 2008 r., na pierwszą opłatę leasingową o wartości netto 19.217,79 zł oraz opłatę przygotowawczą do umowy o wartości 779,01 zł.

Odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu dokonuje finansujący. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów według metody uproszczonej (kasowej). Przedmiotowa umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący 80% normatywnego okresu amortyzacji samochodu, a suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku ww. umowy leasingu pierwszą opłatę leasingową oraz jednorazową opłatę przygotowawczą można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów korzystającego w dniu poniesienia wydatku, czy też opłaty te należy rozliczać w czasie, proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy stosowaniu metody uproszczonej prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia - bez względu na to, jakiego okresu dotyczą. Wnioskodawca uważa, że stanowisko takie zgodne jest z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według tego przepisu koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Wnioskodawca uważa, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów przez podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. Stanowi o tym - zdaniem Wnioskodawcy - art. 22 ust. 6b ww. ustawy, który obowiązuje od 1 stycznia 2007 r. Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, iż w przypadku wystawienia przez leasingodawcę faktury, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów winni ujmować ten koszt w księdze podatkowej - a zarazem rozpoznać koszt podatkowy - w dacie wystawienia faktury.

Wnioskodawca wskazał, iż w odniesieniu do umów leasingu operacyjnego opłaty ustalone w umowie leasingu (tj. raty oraz inne świadczenia, np. czynsz inicjalny) są przychodem finansującego. Analogicznie wydatki te po stronie korzystającego stają się kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle wspomnianych przepisów, pierwszą opłatę leasingową w kwocie 19.217,79 zł oraz opłatę przygotowawczą do umowy o wartości 779,01 zł Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia wydatku, tj. pod datą wystawienia faktury przez finansującego.

Wnioskodawca podał, iż podobny pogląd prezentują organy podatkowe, m.in.: Drugi Urząd Skarbowy w Białymstoku w postanowieniu z dnia 12 lipca 2007 r., wcześniej - zdaniem Wnioskodawcy, Urzędy Skarbowe również podzielały taki pogląd w licznych odpowiedziach na zapytania podatników, np. pismo urzędowe Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze oraz Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle art. 23b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:

Przepis art. 23b ust. 2 określa, że opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu korzystającego, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w tym artykule.

W związku z powyższym, jeżeli spełnione zostały wymienione warunki, korzystający ma prawo ujęcia w kosztach opłat ustalonych w umowie leasingu, w tym opłat inicjalnych. W świetle postanowień art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Powyższe oznacza, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Tak więc wydatki związane z uiszczeniem kosztów wynikających z wystawionych faktur na pierwszą opłatę leasingową oraz opłatę przygotowawczą Wnioskodawca winien zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z analizy zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe.

W konsekwencji - przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów - Wnioskodawca nie ma obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie, jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z powyższym wydatki związane z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej oraz opłaty przygotowawczej, Wnioskodawca winien zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia (wystawienia faktury).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.