ILPB1/415-453/14-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W październiku 2000 r. Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny. Lokal początkowo był wykorzystywany na cele mieszkalne. Po dokonaniu modernizacji w lipcu 2003 r. został wpisany do ewidencji środków trwałych i był amortyzowany. W trakcie wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotem działalności Wnioskodawcy była działalność własna jako salon wystawienniczy mebli a następnie przez około 5 lat wynajem innej firmie. Przychody z tytułu najmu były opodatkowane podatkiem dochodowym jak i podatkiem VAT zgodnie z zasadami obowiązującymi dla pozarolniczej działalności gospodarczej. W stosunku do tego lokalu w 2011 r. została wydana decyzja Prezydenta Miasta, na mocy której miał zostać zmieniony sposób użytkowania lokalu mieszkalnego na użytkowy. Jednakże do momentu sprzedaży tj. 23 stycznia 2014 r. lokal ten nadal w ewidencji ksiąg wieczystych figurował jako lokal mieszkalny. Potwierdzeniem tego są zapisy w aktach notarialnych kupna i sprzedaży lokalu oraz wypisy z ksiąg wieczystych. W trakcie wykorzystywania lokalu przedmiotem działalności gospodarczej nie była sprzedaż budynków i lokali mieszkalnych i takiej działalności Wnioskodawca nigdy nie prowadził. Odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego (...) zostało dokonane po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż lokalu wskazanego w stanie faktycznym po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, należy zakwalifikować jako przychód wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie nieruchomości stanowi odrębne od działalności źródło przychodów, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami, była to jednostkowa sprzedaż. Lokal mieszkalny, który był wykorzystywany w działalności gospodarczej i jako przedmiot najmu nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., a co najwyżej gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego powinna być zakwalifikowana do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera między innymi na interpretacji Ministra Finansów z dnia 17 maja 2012 r. (nr sprawy: ILPB1/415-178/12-2/AMN) w identycznej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów jest - na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy - przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest również pozarolnicza działalność gospodarcza.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy - za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy, stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji gdy lokale te były w działalności wykorzystywane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2000 r. zakupił lokal mieszkalny. Lokal początkowo był wykorzystywany na cele mieszkalne. Po dokonaniu modernizacji w lipcu 2003 r. został wpisany do ewidencji środków trwałych i był amortyzowany. W trakcie wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotem działalności Wnioskodawcy była działalność własna jako salon wystawienniczy mebli a następnie przez około 5 lat wynajem innej firmie. W stosunku do tego lokalu w 2011 r. została wydana decyzja, na mocy której miał zostać zmieniony sposób użytkowania lokalu mieszkalnego na użytkowy. Jednakże do momentu sprzedaży, tj. 23 stycznia 2014 r. lokal ten nadal w ewidencji ksiąg wieczystych figurował jako lokal mieszkalny. Potwierdzeniem tego są zapisy w aktach notarialnych kupna i sprzedaży lokalu oraz wypisy z ksiąg wieczystych. W trakcie wykorzystywania lokalu przedmiotem działalności gospodarczej nie była sprzedaż budynków i lokali mieszkalnych i takiej działalności Wnioskodawca nigdy nie prowadził. Odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego zostało dokonane po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, nie będzie stanowił po stronie Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Należy go zatem zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, przychód ze zbycia ww. lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ogóle nie powstanie, albowiem do sprzedaży ww. lokalu doszło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wskazanego w stanie faktycznym po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, należy zakwalifikować jako przychód wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.