ILPB1/415-448/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* dotyczącym powstania przychodu ze stosunku pracy u pracowników uczestniczących w imprezie integracyjnej - jest nieprawidłowe,

* dotyczącym powstania przychodu ze stosunku pracy u pracowników, którzy zadeklarowali chęć uczestnictwa w imprezie integracyjnej, a w niej nie uczestniczyli - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zorganizowanie imprezy integracyjnej dla swoich pracowników, która będzie finansowana ze środków obrotowych lub ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Będzie sporządzona lista osób deklarujących chęć uczestniczenia w imprezie, jednak nie będzie już możliwe ustalenie, kto faktycznie wziął w niej udział i w jakim stopniu korzystał z oferowanych świadczeń, tj. z posiłków i napoi. Spółka nie będzie sprawdzała listy obecności, nie będzie również weryfikowała, czy pracownicy nie opuścili imprezy przed ustalonym terminem zakończenia spotkania.

Pracownicy mogą również korzystać z "atrakcji" zapewnianych przez Spółkę (np. mogą wziąć udział w zawodach sportowych, w quizach, w dyskotece, itp.). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich "atrakcji" skorzystał.

Jeśli Spółka zapewni bezpłatny transport na imprezę (np. autobus) nie będzie w stanie ustalić, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus jest "podstawiany" w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy mogą skorzystać z takiego transportu. Spółka nie będzie prowadziła jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu).

Spółka zamierza również ubezpieczyć pracowników od następstw nieszczęśliwych wypadków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie kto faktycznie uczestniczył w imprezie oraz kto z jakich świadczeń korzystał, spółka powinna naliczyć pracownikom przychód ze stosunku służbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej powyżej, nie powstaje przychód ze stosunku służbowego zarówno u tych pracowników, którzy wzięli udział w imprezie, jak i u tych, którzy zadeklarowali chęć uczestniczenia w imprezie, a z różnych powodów w niej nie uczestniczyli.

Stanowisko Wnioskodawca opiera na treści artykułu 12 ust. 1 w powiązaniu z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na wyroku NSA z dnia 24 stycznia 2013 r. nr II FSK 1064/11.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Mając na uwadze treść art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., uczestnictwo pracownika w imprezie można kwalifikować do kategorii przychodów, których źródłem jest "inne nieodpłatne świadczenie". Należy podkreślić, iż w przeciwieństwie do przychodu, którego źródłem są pieniądze i wartości pieniężne, w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń przychodem jest tylko wartość otrzymanych świadczeń, a nie świadczeń pozostawionych do dyspozycji podatnika.

Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego PWN", "otrzymać" znaczy tyle, co "dostać coś w darze", "uzyskać coś". Wyrażenia "otrzymać" nie można zatem interpretować jako potencjalnej możliwości uzyskania korzyści, a jako jej realne zdobycie. Z tego względu otrzymanie świadczenia następuje wyłącznie w przypadku skutecznego dokonania przysporzenia majątkowego na rzecz podatnika, a nie w przypadku zaistnienia samej tylko możliwości uzyskania takiego przysporzenia. Oznacza to, że pracownik, który miał jedynie potencjalną możliwość uczestniczenia w imprezie lub miał możliwość korzystania z oferowanych podczas imprezy świadczeń lecz z tej szansy nie skorzystał, nie uzyska przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odwołując się do treści art. 11 ust. 1 Ustawy - nie "otrzymał" on nieodpłatnego świadczenia, którego wartość mogłaby stanowić dla niego przychód. Skoro Spółka nie jest w stanie wskazać, który z pracowników w jakim stopniu z oferowanych świadczeń skorzystał, nie jest również w stanie ustalić, czy w ogóle ze świadczenia korzystał, nie może jednoznacznie przyjąć, że je otrzymał i w związku z tym, nie może obliczyć wartości świadczeń według metod określonych w u.p.d.o.f. i przypisać pracownikowi przychodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie obowiązków płatnika, dotyczącym powstania przychodu ze stosunku pracy u pracowników uczestniczących w imprezie integracyjnej,

* prawidłowe - w zakresie obowiązków płatnika, dotyczącym powstania przychodu ze stosunku pracy u pracowników, którzy zadeklarowali chęć uczestnictwa w imprezie integracyjnej, a w niej nie uczestniczyli.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Artykuł 11 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Z analizy wniosku wynika, iż Wnioskodawca planuje zorganizować imprezę integracyjną dla swoich pracowników, która będzie finansowana ze środków obrotowych lub ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Będzie sporządzona lista osób deklarujących chęć uczestniczenia w imprezie, jednak nie będzie już możliwe ustalenie, kto faktycznie wziął w niej udział i w jakim stopniu korzystał z oferowanych świadczeń, tj. z posiłków i napoi. Spółka nie będzie sprawdzała listy obecności, nie będzie również weryfikowała, czy pracownicy nie opuścili imprezy przed ustalonym terminem zakończenia spotkania. Jeśli Spółka zapewni bezpłatny transport na imprezę (np. autobus) nie będzie w stanie ustalić, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Spółka zamierza również ubezpieczyć pracowników od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, iż w przypadku organizowania przez pracodawcę imprez o charakterze integracyjnych o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezie integracyjnej, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z tego świadczenia.

Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego, czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w imprezie integracyjnej zaoferowanej im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanej imprezie, której koszty pokrywa w całości pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w imprezie, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane np. z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania imprezy integracyjnej, czy też z brakiem listy obecności, bądź ewidencji skonsumowanych dóbr nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje spotkanie o charakterze integracyjnym dla swoich pracowników i poniesie wszystkie koszty związane ze zorganizowaniem tego spotkania, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności pracowników obecnych na spotkaniu o charakterze integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnionego pracownika, skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która została zaproszona na spotkanie integracyjne zorganizowane przez pracodawcę.

Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia od podatku wartości świadczenia nieodpłatnego z tytułu uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej, pracodawca jako płatnik winien dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przedmiotowych świadczeń.

Powoływanie się na braki w ewidencjonowaniu tych przychodów nie może zwolnić płatnika od ciążących na nim obowiązków.

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W przypadku, gdy źródłem finansowania imprezy integracyjnej będą środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w przypadku wzięcia przez pracownika udziału w imprezie o charakterze integracyjnym wartość otrzymanego od pracodawcy, tj. Wnioskodawcy świadczenia w postaci pokrycia wszystkich kosztów ww. świadczeń stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, pracodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, chyba że otrzymane świadczenie mieścić się będzie w zakresie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 tej ustawy.

W takim zatem przypadku stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku powstania przychodu u pracownika, który wziął udział w imprezie integracyjnej, jest nieprawidłowe.

Przychód natomiast nie powstanie u pracownika, który mimo zadeklarowania chęci uczestnictwa w tej imprezie udziału w niej nie brał. W tej zatem części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunku wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.