ILPB1/415-433/11-7/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniach 27 maja 2011 r. oraz 1, 17 i 21 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego podatku VAT oraz w zakresie ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 czerwca 2011 r. nr ILPB1/415-433/11-4/AO wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2011 r., natomiast w dniu 21 czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 czerwca 2011 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 18 czerwca 2011 r.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowana:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada stałe miejsce zamieszkania w Polsce. Siedziba firmy znajduje się w Polsce. Świadczy usługi budowlane w kraju i w krajach UE.

W miesiącach wrzesień, listopad i grudzień 2006 r. dokonano pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez podatnika do tego nieuprawnionego, tj. nie był zarejestrowany jako podatnik VAT. Kontrahent ten nie odprowadzał podatku należnego z tyt. wystawionych faktur. Faktury zakupu niepodlegające odliczeniu dotyczyły zakupu usług wynajmu maszyn, wynajmu samochodu, wynajmu rusztowań budowlanych, prowizji za usługi w zakresie kontroli pracowników na terenie budowy w Belgii oraz za konsumpcję pracowników w Belgii.

Wnioskodawczyni nabyte usługi wykorzystywała do czynności opodatkowanych. O tym, że podmiot nie był uprawniony do wystawiania faktur VAT dowiedziała się podczas kontroli skarbowej, którą wszczęto w 2007 r., a dotyczyła roku 2006 do miesiąca lutego 2007 r..

W związku z tym, że podczas czynności wyjaśniających kontrahent - wystawca ww. faktur stwierdził, że nie wykonywał w ogóle usług, skierowana została sprawa do prokuratury, która to sprawę umorzyła z braku dowodów. Urząd skarbowy uznał, że ww. faktury nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Po kontroli podatniczka dokonała zwrotu podatku, który wcześniej odliczyła z ww. faktur.

Wnioskodawczyni w celu remontu siedziby firmy zakupiła usługi budowlane od innej firmy. Firma ta podczas czynności sprawdzających stwierdziła, że wystawiła fakturę, ale nie wykonała wszystkich wykazanych w fakturze prac. Kontrolujący wobec tego uznali, że należy zmniejszyć wartość faktur do wyliczonego proporcjonalnego wykonania usług.

Zainteresowana nieodliczony podatek VAT uznała jako koszty uzyskania przychodów i dokonała korekty zeznania PIT-36L za 2006 rok.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług od faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany dla celów podatku VAT nie przysługiwało odliczenie. Wnioskodawczyni faktycznie nabyła usługi od sprzedawcy widniejącego na fakturach i wykorzystała je w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego podatku VAT.

Czy Wnioskodawczyni miała prawo uznać jako koszty uzyskania przychodów nieodliczony podatek VAT od faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany dla celów podatku VAT, który wypiera się wykonania usług (na które wystawił faktury VAT i które według Wnioskodawczyni zostały wykonane).

Zdaniem Wnioskodawczyni, usługi wykonane przez kontrahenta niezarejestrowanego do podatku VAT zostały wykonane, a nieodliczony podatek VAT uznaje się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskiwanymi przychodami. Należy również zwrócić uwagę, że poniesione wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem prawidłowego ich udokumentowania.

Ponadto zaznacza się, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w treści art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatek od towarów i usług, czy to zawarty w cenie nabywanych towarów (podatek naliczony), czy też ten, którego obowiązek uiszczenia ciąży na przedsiębiorcy z powodu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (podatek należny) - nie jest uznawany za koszt uzyskania przychodów.

Stosownie jednak do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ww. ustawy, jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Wyżej powołany przepis dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług od faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany dla celów podatku VAT. Zainteresowana faktycznie nabyła usługi od sprzedawcy widniejącego na fakturach i wykorzystała je w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane uregulowania prawne uznać należy, iż Wnioskodawczyni miała prawo uznać jako koszty uzyskania przychodów nieodliczony podatek VAT od faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany dla celów podatku VAT, w tej części, w której Zainteresowanej nie przysługiwało obniżenie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów został w dniu 30 czerwca 2011 r. rozstrzygnięty postanowieniem nr ILPB1/415-433/11-8/AO,

* w zakresie możliwości skorygowania zeznania rocznego zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Natomiast wniosek dotyczący podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.