ILPB1/415-400/08-8/AG - Czy przy prowadzeniu pełnej księgowości powstaje obowiązek zapłaty podatku od czynszów naliczonych według faktur, czy od kwot faktycznie zapłaconych przez najemców?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 września 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-400/08-8/AG Czy przy prowadzeniu pełnej księgowości powstaje obowiązek zapłaty podatku od czynszów naliczonych według faktur, czy od kwot faktycznie zapłaconych przez najemców?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku (data wpływu do Biura KIP w Lesznie - 10 czerwca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2008 r., 6 sierpnia 2008 r., 20 sierpnia 2008 r. oraz 10 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 lipca 2008 r. znak ILPP2/443-529/08-2/ISN, ILPB1/415-400/08-2/AG oraz pismem z dnia 26 sierpnia 2008 r. znak ILPP2/443-529/08-6/ISN, ILPB1/415-400/08-6/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie pierwsze nie zostało skutecznie doręczone ze względu na błędnie podany przez Wnioskodawczynię adres korespondencyjny, w wyniku czego dnia 28 lipca 2008 r. zostało zwrócone do nadawcy. Wezwanie drugie zostało skutecznie doręczone w dniu 28 sierpnia 2008 r., a w dniu 10 września 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni - osoba fizyczna, jest właścicielką dwóch kamienic, w których prowadzi działalność polegającą na wynajmowaniu lokali mieszkalnych i użytkowych. Podstawą do zapłaty są wystawiane co miesiąc faktury, na których występują następujące pozycje: czynsz najmu, media (woda, gaz, prąd, śmieci), podatek od nieruchomości.

Najemcy pokrywają opłaty za media płacąc przez cały rok zaliczki w równych kwotach. Zaliczki te rozliczane są raz do roku wg zużycia faktycznego. Różnica, która powstaje między fakturami za zakup mediów, a tym, co zapłacili najemcy jest kwotą przypadającą na Wnioskodawczynię, czyli właściciela.

Podatek od towarów i usług rozliczany jest analogicznie, podatek ten od każdej faktury za media odliczany jest w 100% wg daty zapłaty za fakturę. Podatek jest naliczany i odprowadzany do Urzędu Skarbowego co miesiąc w kwotach znajdujących się na fakturach dla najemców, rozliczany jest raz do roku na zasadzie refaktury. Różnica, która powstaje to kwota dla właściciela.

Wnioskodawczyni podała, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, ma jednak zamiar przejść na pełną księgowość choć nie ma takiego obowiązku. Wnioskodawczyni wskazała, że płaci podatek dochodowy od faktycznie zapłaconych przez najemców czynszów.

Ponadto Zainteresowana podała, że posiada umowy podpisane z najemcami, zarówno na wynajem mieszkań, jak i na wynajem lokali użytkowych. Z umów tych wynika zarówno okres trwania usługi, jak i termin płatności. Wynajem ma charakter prywatny, Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej - nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie przychodów.

Czy przy prowadzeniu pełnej księgowości powstaje obowiązek zapłaty podatku od czynszów naliczonych według faktur, czy od kwot faktycznie zapłaconych przez najemców?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek powinien być uiszczany od faktycznie zapłaconych przez najemców faktur. Wnioskodawczyni uważa też, że forma prowadzonej księgowości nie powinna mieć wpływu na to, czy zapłaci Ona podatek od kwot otrzymanych przez najemców, czy naliczonych. Wnioskodawczyni uważa, że w tym konkretnym przypadku nie ma obowiązku zaprowadzenia pełnej księgowości, a fakt ten będzie miał miejsce tylko dlatego, że wystąpi możliwość uzyskania większej ilości informacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Artykuł 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wymienia w sposób enumeratywny poszczególna źródła przychodów. Wśród nich w punkcie 3 wyodrębniona została pozarolnicza działalność gospodarcza, natomiast w punkcie 6 najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W świetle powyższego zatem, pozarolnicza działalność gospodarcza oraz najem w ww. ustawie zostały wymienione jako dwa odrębne samoistne źródła przychodów.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy podatnik dokona wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, podając najem jako przedmiot działalności i spełnia kryteria zorganizowania tej działalności wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub gdy przedmiotem umowy najmu są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przychody uzyskiwane na podstawie takich umów najmu są bowiem zaliczane do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Zgodnie z podanymi przez Wnioskodawczynię informacjami oraz z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychodem z najmu jest różnica pomiędzy tym, co wynajmujący faktycznie otrzymuje od najemcy, a ustalonymi w umowie opłatami za użytkowanie wynajmowanego lokalu. A więc podatek powinien być uiszczany od faktycznie zapłaconych przez najemców czynszów.

Natomiast stosownie do art. 24a ust. 1 cytowanej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów, zwanej dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy (...).

A zatem wyłącznie fakt podjęcia prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych bądź na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), nakłada na podatników obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatnicy, dla których wynajem nie stanowi działalności gospodarczej, nie muszą prowadzić podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i innych ewidencji, z wyjątkiem ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli rozliczają amortyzację.

Reasumując, żeby prawidłowo wyliczyć kwotę przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze źródła jakim jest najem prowadzony poza działalnością gospodarczą, nie ma znaczenia, czy Wnioskodawczyni dla własnych potrzeb prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, czy też pełną księgowość. Istotne są postanowienia zawartej umowy, z których jasno musi wynikać kto ponosi wszelkie opłaty eksploatacyjne, związane z przedmiotem najmu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. przychodów - zdarzenie przyszłe) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 12 września 2008 r. Nr ILPB1/415-400/08-9/AG, natomiast w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl