ILPB1/415-395/08-4/AA - Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie drogowego transportu towarowego a prawo skorzystania z jednorazowej amortyzacji od zakupionego ciągnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana ..., przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2008 r. (data wpływu 9 czerwca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 25 sierpnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego ciągnika siodłowego oraz samochodu ciężarowego - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego ciągnika siodłowego oraz samochodu ciężarowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 13 sierpnia 2008 r., znak ILPB1/415-395/08-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 18 sierpnia 2008 r., a w dniu 25 sierpnia 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Wnioskodawca podaje, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz, że spełnia warunki małego podatnika, ponieważ wartość ze sprzedaży towarów i usług w żadnym roku prowadzonej działalności nie przekroczyła 800.000 euro.

Wnioskodawca podaje, że w marcu 2007 r. nabył, a w kwietniu 2007 r. przyjął do użytkowania i wprowadził do ewidencji środków trwałych ciągnik siodłowy (grupa 746 KŚT) o wartości początkowej 314.221,07 zł W kwietniu 2007 r. Wnioskodawca zastosował jednorazowy odpis amortyzacyjny od powyższego ciągnika w kwocie 199.000,00 zł, stanowiący koszt uzyskania przychodów. Wnioskodawca podaje, że dochód za 2007 rok osiągnięty z działalności rozliczył w deklaracji PIT-36L.

Wnioskodawca informuje, iż na podstawie kontrowersyjnych interpretacji i braku jednolitego stanowiska organów podatkowych w sprawach indywidualnych w zakresie stosowania jednorazowej amortyzacji w firmach transportowych, informacji ustnych udzielanych przez urzędy skarbowe i telefonicznych udzielonych przez Centrum Informacji Podatkowej w Lesznie, a także braku pewności i ewentualnych konsekwencji Wnioskodawca stwierdził, że nie miał prawa do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego i tym samym skorygował koszty uzyskania przychodów za 2007 rok, zastępując jednorazowy odpis amortyzacyjny metodą amortyzacji liniowej, co spowodowało zmianę wysokości dochodu.

Wnioskodawca dodaje, iż do końca kwietnia 2008 r. przeważały interpretacje, które odmawiały firmom transportowym prawa do skorzystania z jednorazowej amortyzacji.

Wnioskodawca podaje, że w związku ze zmianą dochodu w dniu 23 kwietnia 2008 r. złożył korektę deklaracji PIT-36L za 2007 rok. Skorygował również zaliczki kwartalne na podatek dochodowy zapłacone w 2007 r., a następnie wpłacił podatek oraz odsetki od różnicy skorygowanych zaliczek za 2007 rok. Wobec powyższego w 2007 r. Wnioskodawca nie skorzystał z jednorazowej amortyzacji.

W marcu 2008 r. nabył i przyjął do użytkowania i wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy (grupa 742 KŚT), którego wartość początkowa wyniosła 345.635,40. Do obecnej chwili Wnioskodawca nie zastosował żadnej metody amortyzacji.

Podczas prowadzenia działalności od 14 października 1996 r. Zainteresowany nie korzystał z żadnej pomocy publicznej, a jego firma nie znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego ciągnika siodłowego oraz samochodu ciężarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadami określonymi w art. 22k ust. 7-8 oraz ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. ma prawo do skorzystania z jednorazowych odpisów w latach 2007-2008. Wnioskodawca uważa, że w 2007 r. może dokonać odpisu amortyzacyjnego jednorazowo w kwocie 199.000,00 z tytułu zakupu ciągnika siodłowego, natomiast w 2008 r. również może skorzystać z jednorazowej amortyzacji jednak do kwoty 188.000,00.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia tym, że posiada status małego podatnika, a nabyte środki trwałe tj. ciągnik siodłowy i samochód ciężarowy należą do grupy 3-8 Klasyfikacji środków trwałych, nie korzystał z żadnych form pomocy de minimis i nie jest w trudnej sytuacji ekonomicznej. Wartość jednorazowego odpisu w każdym roku nie przekroczy 50.000,00 euro oraz nie zostanie przekroczony limit 100.000,00 euro.

Ponadto zgodnie z art. 22k ust. 10 ww. ustawy wynika, że preferencyjny jednorazowy odpis amortyzacyjny stanowi pomoc de minimis.

Zasady pomocy de minimis reguluje rozporządzenie Komisji Europejskiej (WE) 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.).

Uregulowania wynikające z wyżej powołanego rozporządzenia dotyczą pomocy na nabycie pojazdów do transportu. Zatem same jednorazowe odpisy amortyzacyjne nie stanowią zwrotu wydatków na nabycie środków trwałych. Odpisy te są tylko przesunięciem w czasie rozliczenia kosztów tych środków trwałych a nie są formą pomocy na nabycie pojazdów transportu drogowego. Stąd też Wnioskodawca uważa, że możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie pojazdów transportu drogowego.

Mając powyższe na uwadze Zainteresowany uważa, że może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, który stanowi pomoc publiczną, jednak nie jest to pomoc na nabycie ww. środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, czyli w 2007 r. 199.000 zł, a w 2008 r. 188.000 zł, łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych grup podatników: nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie usług transportowych.

Przy czym zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Obecnie zasady pomocy de minimis reguluje rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego.

Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Jednak art. 1 ust. 1 lit. g) ww. rozporządzenia nie ma zastosowania do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego, przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego. Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług transportowych.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności samochodów ciężarowych.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż Wnioskodawca może skorzystać z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zarówno od zakupionego w 2007 r. ciągnika siodłowego oraz od zakupionego w marcu 2008 r. samochodu ciężarowego - na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodać należy, jeżeli Wnioskodawca pierwotnie dokonał jednorazowej amortyzacji środków trwałych w 2007 r., a następnie wycofał się z wybranej pierwotnie metody, to może ponownie wrócić do jednorazowej amortyzacji.

Ponadto należy dodać, iż jednorazowego odpisu amortyzacyjnego można dokonać do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro, czyli w 2007 r. 199.000 zł, a w 2008 r. 188.000 zł łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w dniu 8 września 2008 r. wydano odrębne interpretacje indywidualne w zakresie:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.