ILPB1/415-394/08-2/AMN - Sfinansowanie przez pracodawcę kosztów uczestnictwa pracowników w imprezie sportowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2008 r. (data wpływu 9 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy Wnioskodawcy uczestniczą w imprezie sportowej, której celem jest między innymi integracja załogi oraz podniesienie poziomu kultury fizycznej pracowników. Zawody te trwają więcej niż jeden dzień. Pracownicy biorą udział w tej imprezie na zasadzie dobrowolności, w ramach własnego czasu wolnego lub urlopu wypoczynkowego.

Organizatorowi spartakiady Wnioskodawca przedstawia z odpowiednim wyprzedzeniem imienną listę uczestników. Koszty spartakiady obejmujące zakwaterowanie, wyżywienie uczestników, ubezpieczenie, opiekę medyczną, korzystanie z obiektów sportowych, określane są w kwocie wpisowego na jednego uczestnika spartakiady. Faktura organizatora tych zawodów jest wystawiona na Wnioskodawcę i wskazuje ilość uczestników oraz cenę jednostkową za uczestnika.

Ponadto Wnioskodawca pokrywa koszt transportu sprzętu sportowego i uczestników na miejsce oraz powrót z imprezy. W trakcie przewozu nie jest prowadzona ewidencja osób, które z niego korzystały. Wnioskodawca z uwagi na dobrowolność imprezy dopuszcza również indywidualne dotarcie na miejsce zawodów. Pracodawca organizując przewóz zapewnia głównie transport sprzętu, ale także osób. Faktura przewoźnika, wystawiona na Wnioskodawcę wskazuje liczbę przejechanych kilometrów na określonej trasie oraz cenę jednostkową za kilometr trasy. Koszty udziału w zawodach pokrywane są w całości ze środków ZFŚS.

Mimo, że koszt udziału jednego uczestnika określony jest równą kwotą wpisowego, w rzeczywistości w czasie trwania spartakiady pracownicy w różnym stopniu korzystają ze świadczeń w trakcie tej imprezy. Niektóre zawody odbywają się na wolnym powietrzu, inne zawody prowadzone są w zamkniętych obiektach sportowych. Również z wyżywienia pracownicy korzystają w różnym stopniu, gdyż serwowane jest ono w formie bufetu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość świadczeń przyznanych pracownikom przez Wnioskodawcę, polegających na sfinansowaniu kosztów uczestnictwa w imprezie sportowej, stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, iż wiadomo kto uczestniczył w spartakiadzie i znana jest wysokość wpisowego, to trudno zindywidualizować przyznane świadczenia dla konkretnego uczestnika. W sytuacji, w której nie jest możliwe zindywidualizowanie świadczenia na poszczególnych uczestników imprezy, świadczenie to nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub prawa. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on jakąś realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu z wyjątkiem świadczeń określonych katalogu zwolnień, zawartym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi uczestnictwo w różnego rodzaju imprezach integracyjnych czy sportowych, a także przewóz uczestników imprezy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pomimo, iż wiadomo kto uczestniczył w imprezie sportowej i znana jest wysokość wpisowego, to trudno zindywidualizować przyznane świadczenia do konkretnego uczestnika. Jednakże, zdaniem tutejszego Organu, istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. W przedmiotowej sprawie wszelkie koszty spartakiady, obejmujące zakwaterowanie, wyżywienie uczestników (serwowane w formie bufetu), ubezpieczenie, opiekę medyczną, korzystanie z obiektów sportowych (otwartych i zamkniętych), wliczone zostały przez organizatora zawodów w jednolitą dla wszystkich uczestników opłatę wpisową. Jednostkowa wartość wpisowego stanowi przychód pracownika - uczestnika, z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Przychodem takim jest również wartość zindywidualizowanego świadczenia w postaci dowozu pracownika - uczestnika na imprezę sportową jak i z imprezy na koszt pracodawcy.

Należy zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz pracowników biorących udział w spartakiadzie nie jest faktyczne korzystanie przez pracowników z usług przewozowych, lecz sam fakt zapewnienia im dojazdu na imprezę i powrót z niej.

W związku z powyższym należy uznać, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na dowożeniu na imprezę i powrót z niej, uprawniających poszczególnych pracowników zgłoszonych do udziału w spartakiadzie, ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż nie istnieje możliwość przypisania indywidualnej usługi transportowej konkretnej osobie, która z tej usługi korzysta. Możliwość taka istnieje bowiem w oparciu o listę osób zgłoszonych do udziału w imprezie sportowej. Wartość świadczenia należy obliczyć dzieląc kwotę wynikającą z wystawionej przez przewoźnika faktury przez liczbę pracowników zgłoszonych do udziału w zawodach.

Podkreślić należy, że w przypadku, gdy pracownik - uczestnik zawodów odpowiednio wcześniej nie wyrazi zgody na objęcie go rezerwacją miejsca w środku transportu, finansowaną przez pracodawcę, wówczas po stronie pracownika nie powstanie przychód w postaci nieodpłatnych świadczeń w postaci dowozu na imprezę sportową i powrotu z niej. Tym samym po stronie pracownika nie powstanie obowiązek podatkowy.

Wartość świadczeń opłaconych za pracownika Wnioskodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.