ILPB1/415-39/14-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, dalej: ustawa o PIT).

Z uwagi na charakter wykonywanej pracy, Wnioskodawca zamierza powierzyć pracownikom, samochody służbowe do wyłącznego korzystania na podstawie umowy cywilnoprawnej powierzenia mienia z obowiązkiem zwrotu.

Powierzone samochody służbowe nie stanowią własności Wnioskodawcy, lecz są używane na zasadzie najmu długoterminowego.

Pracownicy, którym zostaną powierzone samochody służbowe, będą mogli używać je również do celów prywatnych. Szczegółowe zasady i warunki używania przez pracowników samochodów służbowych, w tym również do celów prywatnych, zostaną określone w wyżej wymienionej umowie cywilnoprawnej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem.

Z umowy tej będzie wynikać między innymi obowiązek pracowników do zagwarantowania bezpieczeństwa powierzonego im samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, w szczególności poprzez parkowanie w miejscach gwarantujących stały nadzór nad samochodem, np. na parkingu strzeżonym, w garażu, na prywatnej posesji pracownika.

W praktyce parkowanie samochodów służbowych po godzinach pracy pracowników będzie następowało w miejscu ich zamieszkania (albo w jego pobliżu), a więc w miejscu innym aniżeli siedziba Wnioskodawcy lub inne miejsce wykonywania pracy, co oznacza, że pracownicy w celu dotarcia do miejsca pracy będą odbywali tymi samochodami przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego u pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu korzystania z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca gwarantującego stały nadzór na samochodem służbowym (miejsca parkowania) do siedziby Wnioskodawcy i innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym u pracowników nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu korzystania z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca gwarantującego stały nadzór nad samochodem służbowym (miejsca parkowania) do siedziby Wnioskodawcy i innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

Celem udostępnienia pracownikom przez Wnioskodawcę samochodów służbowych jest zapewnienie ich dyspozycyjności oraz mobilności, co jest niezbędne z uwagi na charakter wykonywanych obowiązków pracowniczych. Używanie samochodów będzie więc ściśle związane z wykonywaniem przez tych pracowników obowiązków służbowych.

Biorąc pod uwagę przepisy prawa pracy, Wnioskodawca powierzy pracownikowi mienie z obowiązkiem zwrotu. To z kolei zrodzi po stronie pracownika obowiązek dbania o mienie pracodawcy, zapewnienie mu odpowiedniej ochrony przed ewentualnymi szkodami - na podstawie art. 100 § 2 pkt 4 w zw. z art. 124 § 2 Kodeksu pracy. Niewywiązanie się z tego obowiązku może prowadzić do odpowiedzialności pracownika za szkody powstałe w mieniu pracodawcy.

Z umowy z pracownikiem będzie wynikać, że pracownik ma obowiązek zapewnienia właściwej ochrony przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem samochodu służbowego, w szczególności poprzez parkowanie powierzonego samochodu służbowego w miejscach gwarantujących stały nadzór. Takim miejscem może być garaż, miejsce parkingowe na prywatnej posesji (np. w miejscu zamieszkania pracownika) czy też parking strzeżony.

Mając na względzie powyższe, parkowanie samochodu służbowego w takim miejscu będzie stanowiło realizację obowiązków służbowych wynikających ze stosunku pracy, tj. obowiązku zapewnienia odpowiedniej ochrony i dbałości o mienie powierzone pracownikowi przez pracodawcę.

W związku z powyższym korzystanie z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsc gwarantującego stały nadzór nad powierzonym samochodem służbowym (np. z miejsca zamieszkania pracownika) do siedziby Wnioskodawcy i innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem, które w dalszym ciągu stanowi realizację obowiązków służbowych, nie powinno prowadzić do powstania przychodu ze stosunku pracy.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne, na przykład:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. ILPB2/415 400/13-2/JK: "przydzielenie samochodu służbowego Prezesowi Zarządu i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do realizacji zadań służbowych, wynikającą z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy";

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. ITPB2/415-389/13/IL: "przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsc garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. (...) Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. IPPB2/415-334/13-2/MK1: "pracownicy dojeżdżający samochodami służbowym z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy oraz z miejsce wykonywania pracy do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi zasadami użytkowania samochodów służbowych w Spółce";

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. IPPB4/415-890/11-4/JK2: "(...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie będę również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu";

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. ITPB2/415-970/10/12-S/ENB;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 września 2011 r., sygn. ILPB1/415-426/11-4/AA;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. ILPB2/ 415-642/11-2/JK.

Podsumowując, skoro Wnioskodawca:

* powierzy pracownikom samochody służbowe do ich wyłącznego korzystania;

* będzie to podyktowane charakterem pracy tych pracowników;

* wskaże w umowie zawartej pomiędzy pracownikiem i Wnioskodawcą, że pracownicy maja obowiązek parkować powierzone samochody służbowe w miejscu gwarantującym stały nadzór nad nimi, to nie powstanie po stronie pracownika przychód z tytułu dojazdów z miejsca parkowanie samochodu służbowego do miejsca wykonywania pracy i z powrotem.

Natomiast nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy okoliczność, że w sytuacji, gdy samochody służbowe będą wykorzystywane przez pracowników do celów prywatnych, wówczas wartość tego świadczenia będzie należało doliczyć do wynagrodzeń tych pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Z kolei, w myśl art. 124 § 2 ww. ustawy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Wobec powyższego uznać należy, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z informacji z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że z uwagi na charakter wykonywanej pracy, Wnioskodawca zamierza powierzyć pracownikom, samochody służbowe do wyłącznego korzystania na podstawie umowy cywilnoprawnej powierzenia mienia z obowiązkiem zwrotu. Pracownicy, którym zostaną powierzone samochody służbowe, będą mogli używać je również do celów prywatnych. Szczegółowe zasady i warunki używania przez pracowników samochodów służbowych, w tym również do celów prywatnych, zostaną określone w wyżej wymienionej umowie cywilnoprawnej. Pracownicy w celu dotarcia do miejsca pracy będą odbywali ww. samochodami przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca gwarantującego stały nadzór nad samochodem służbowym (miejsca parkowania) do siedziby Wnioskodawcy lub innego miejsca wykonywania pracy - o ile nie służą ich osobistym celom, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy w sytuacji, gdy przejazdy oraz parkowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy wyrażające się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscach gwarantujących stały nadzór nad samochodem w celu wykonywania przez pracownika obowiązków służbowych.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom do używania go w celach wykonywania wszelkich czynności służbowych oraz zobowiązanie pracownika do parkowania samochodu w miejscu jego zamieszkania lub jego najbliższej okolicy gwarantującym bezpieczeństwo samochodu, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy. W konsekwencji - na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego - przejazdy z oraz do miejsca gwarantującego stały nadzór na samochodem służbowym (miejsca parkowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania lub jego najbliższej okolicy. Tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie będzie obowiązany do wypełnienia dyspozycji art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.