ILPB1/415-386/11-4/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-386/11-4/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 maja 2011 r., znak ILPB1/415-386/11-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 maja 2011 r., a w dniu 30 maja 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako jeden ze wspólników w formie spółki komandytowej w zakresie świadczenia usług prawnych i uzyskuje dochody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki komandytowej.

We wpisie na listę Radców Prawnych widnieje jako prowadząca działalność gospodarczą - wspólnik spółki komandytowej. Nie świadczy żadnych usług prawnych jednoosobowo. Świadczenie usług prawnych przez spółkę, w której jest wspólnikiem obejmuje między innymi zastępstwa procesowe stron przed sądami. Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła Wnioskodawczynię do reprezentowania strony jako radcę prawnego z urzędu w sprawie przed Sądem Rejonowym wskazując w piśmie o ustanowieniu pełnomocnika że Wnioskodawczyni wykonuje zawód radcy prawnego w spółce komandytowej. Po zakończeniu postępowania Sąd zasądził zwrot kosztów z tytułu zastępstwa procesowego oraz kosztów dojazdu pełnomocnika z urzędu na rozprawę.

W związku z zasądzonym wynagrodzeniem spółka wystawiła fakturę dla Sądu z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w związku ze sprawą, w której jako radca prawny, Zainteresowana reprezentowała stronę jako ustanowiony pełnomocnik z urzędu. Nadmienić należy, że ustanowiony w sprawie radca prawny nie musiał występować osobiście jako pełnomocnik strony - mógł np. złożyć pełnomocnictwo substytucyjne na innego radcę prawnego z Kancelarii Wnioskodawczyni. Po zasądzeniu kosztów zastępstwa procesowego i kosztów dojazdu na rozprawę wystawiona została na Sąd faktura VAT i ujęta w księgach rachunkowych jako przychód z działalności gospodarczej Kancelarii Radcy Prawnego. Faktura została przez Sąd w całości zapłacona na rachunek bankowy Kancelarii. W chwili obecnej Sąd wystawił i przesłał na nazwisko Wnioskodawczyni informację o wysokości uzyskanego przychodu PIT-11 z tytułu zasądzonych kosztów sądowych, na które Spółka wystawiła fakturę VAT. Sąd uznał, pomimo wcześniej dokonanej zapłaty za fakturę wystawioną przez Spółkę, że Radca Prawny, który na zlecenie Sądu z urzędu udzielił pomocy prawnej otrzymał wynagrodzenie, które w świetle art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinno być traktowane jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego dla Radcy Prawnego ustanowionego z urzędu, który wykonuje zawód radcy prawnego wyłącznie w spółce, należy traktować jako przychód z działalności gospodarczej Spółki komandytowej, w której wspólnikiem jest ten Radca prawny czy też należy je traktować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany przychód z tytułu zasądzonych przez Sąd kosztów zastępstwa procesowanego należy traktować jako przychód z działalności gospodarczej Spółki komandytowej, w której wspólnikiem jest Radca Prawny ustanowiony jako pełnomocnik strony z urzędu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 52. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku

Artykuł 13 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi ze za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a.

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b.

właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego mieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów o których mowa w pkt 9.

Z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy wynika ze osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia pomniejszonego o miesięczna koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ww. ustawy).

Płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłami przychodów jest m.in.: działalność wykonywana osobiście oraz pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jej treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

a.

wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

b.

polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie to obejmuje więc m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy iż, przychody m.in. radców prawnych otrzymywane z tytułu pomocy prawnej udzielanej na zlecenie sądu należy kwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym wyżej art. 13 pkt 6 w związku art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wiąże się stosownie do treści art. 41 ust. 1 tej ustawy, z obowiązkiem pobrania zaliczki na podatek dochodowy przez płatnika, tj. na gruncie przedmiotowej sprawy przez sąd.

Stosownie bowiem z dyspozycją art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest radcą prawnym w spółce komandytowej. Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w postaci kancelarii prawnej. Dodatkowo na zlecenie sądu świadczy pomoc prawną z urzędu.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż zasądzone postanowieniem sądu na rzecz Wnioskodawczyni prowadzącej kancelarię prawną w formie spółki komandytowej wynagrodzenie za reprezentowanie strony z urzędu jest przychodem z tytułu działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl