ILPB1/415-361/09-5/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniach 30 marca 2009 r. oraz 3 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych osobom, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych osobom, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 21 maja 2009 r. nr ILPB1/415-361/09-3/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 25 maja 2009 r., dnia 29 maja 2009 r. nadano w polskiej placówce pocztowej uzupełnienie wniosku, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 3 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sąd jest płatnikiem podatku dochodowego od przychodów osób, o których mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza od przychodów biegłych w postępowaniu sądowym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na jakich zasadach należy opodatkować przychody otrzymywane przez osoby, o których mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody otrzymywane przez podatników, o których mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są objęte zryczałtowanym podatkiem dochodowym w sytuacji, gdy suma wszystkich należności wypłaconych podatnikowi w danym miesiącu z tego tytułu (niezależnie od tego, czy należność dotyczy tej samej sprawy czy też sprawy o innej sygnaturze) nie przekracza 200 zł. Zryczałtowanym podatkiem dochodowym opodatkowany jest więc cały miesięczny przychód do wysokości 200 zł W sytuacji zaś, gdy przychód podatników o których mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przekracza 200 zł pobór zaliczki, zgodnie z pismem Dyrektora Departamentu Budżetu i Majątku Skarbu Państwa Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 1 lipca 2005 r. 1. dz. DB.III.070/12/05, pobór zaliczki na podatek dochodowy następuje na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych konsekwentnie posługuje się terminem "tytuł" dla oznaczenia poszczególnych kategorii zdarzeń prawnych (a nie konkretnych zdarzeń prawnych) powodujących powstanie obowiązku podatkowego, zatem sformułowanie "tytuł" w treści art. 30 ust. 1 pkt 5a należałoby rozumieć, jako określenie kategorii przychodów/dochodów otrzymywanych przez podatnika - w tym przypadku przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychodów biegłych w postępowaniu sądowym. Za taką interpretacją przemawia też zawarte we wskazanym przepisie stwierdzenie, że zryczałtowany podatek dochodowy pobiera się, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach nie przekracza miesięcznie 200 zł.

W powyższej sytuacji nie ma zatem znaczenia, czy podatnik uzyskał przychód w wysokości do 200 zł miesięcznie w związku z udziałem/wydaniem opinii w konkretnej sprawie o konkretnej sygnaturze czy też w kilku sprawach o różnych sygnaturach.

Jeśli natomiast podatnik osiągnął przychód powyżej 200 zł, Sąd wypłacający podatnikowi wynagrodzenie obowiązany jat jako płatnik do poboru zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - a zatem pobrać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 najniższą stawkę podatkową określoną w skali o której mowa w art. 27 ust. 1.

Reasumując, Sąd stoi na stanowisku, że zryczałtowany podatek dochodowy pobiera się od przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne o których mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wtedy, gdy suma wszelkich należności (niezależnie od tego, czy suma należności obejmuje należności przyznane w jednej sprawie o konkretnej sygnaturze, czy też w kilku sprawach o różnych sygnaturach) nie przekracza miesięcznie 200 zł, natomiast gdy przychód przekracza kwotę 200 zł - stosuje się zasady określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Sąd jest płatnikiem podatku dochodowego od przychodów osób o których mowa w treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza od przychodów biegłych w postępowaniu sądowym.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

* suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz

* umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a o podatku dochodowym od osób fizycznych może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy po spełnieniu wskazanych wyżej warunków.

Mimo, iż Sąd nie zawiera umowy z osobami, o których mowa w treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednak zleca im wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie. Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie wynika należność za miesiąc, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do sum należności wypłacanych przez Sąd osobom, o których mowa w treści art. 13 pkt 6 ww. ustawy z tytułu czynności wykonywanych na rzecz Sądu w różnych sprawach, które są czynnościami ujętymi w jednym punkcie art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, iż są wypłacane "z tego samego tytułu". Z tego punktu widzenia przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy miałby zastosowanie, gdyż w związku z udziałem/wydaniem opinii przez osoby, o których mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy w konkretnej sprawie o konkretnej sygnaturze czy też w kilku sprawach o różnych sygnaturach pozostaje bez wpływu na wypełnienie bądź nie wypełnienie kryterium wskazanego w ww. przepisie. Jednakże w kontekście unormowań zawartych w treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku, gdy ze zlecenia wykonania osobom o którym mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy określonych czynności na rzecz Sądu nie wynika należność określona za miesiąc, to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego na podstawie tego przepisu.

Zatem od wypłat dokonywanych na rzecz osób fizycznych, o których mowa w treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości 200 zł miesięcznie, jeżeli ze zlecenia wykonania tym osobom określonych czynności na rzecz Sądu nie wynika należność za miesiąc, nie pobiera się zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu, a tym samym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszone o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.