ILPB1/415-356/14-2/AG - Określenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku uzyskania przez komplementariusza wypłaty z zysku spółki komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia proporcji udziału w zyskach spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia proporcji udziału w zyskach spółki osobowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej, powstałej w kwietniu 2010 r. Zgodnie z zawartą umową spółki komandytowej została odrębnie ustalona wysokość prawa do udziału w zyskach dla poszczególnych wspólników oraz odrębnie wysokość uczestnictwa w stratach spółki. Wnioskodawca, zgodnie z postanowieniami umowy spółki komandytowej uczestniczył w zyskach w wysokości 2% oraz został wyłączony z udziału w stratach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, w związku z art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy określaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym należy stosować ustalony umową spółki komandytowej udział procentowy poszczególnych wspólników do prawa w zyskach spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, do przychodów i kosztów z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej należy przyjąć proporcję zgodną z określonym dla Wnioskodawcy w umowie, prawie do zysku.

UZASADNIENIE stanowiska:

Zgodnie z art. 123 oraz z art. 51 (w związku z art. 103) ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030) wspólnicy spółki komandytowej określili odrębnie prawo do udziału w zyskach zawiązywanej spółki komandytowej oraz uczestnictwo w stratach, w odniesieniu do poszczególnych wspólników. Spółka komandytowa, jako spółka osobowa prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej i dla celów określenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym należy dokonać podziału osiąganych przez spółkę przychodów i ponoszonych kosztów, proporcjonalnie dla każdego ze wspólników uczestniczących w spółce. Art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje sposób ustalenia proporcji udziału w przychodach spółki za pomocą proporcji udziału w zyskach przypadającej na wspólnika. Art. 8 ust. 2 wskazuje na wykorzystanie tej samej proporcji w odniesieniu do kosztów ponoszonych przez spółkę, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, strat i ulg podatkowych.

Ustawa podatkowa nakazuje stosowanie jednej proporcji, proporcji przyjętej umową spółki dla udziału w zyskach, w przypadku gdyby proporcja taka nie została określona w umowie, należałoby uznać, że prawa do udziału w zyskach są równe.

W zawartej przez Wnioskodawcę umowie spółki komandytowej proporcja udziału w zyskach została określona, należy więc dla celów ustalenia podstawy opodatkowania posługiwać się zapisami z umowy spółki. Odmienne niż prawo do zysków uczestnictwo w stratach - określone w umowie - pozostaje bez wpływu na określanie wysokości podstawy opodatkowania dla poszczególnych wspólników, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa innych niż określone w art. 8 ust. 1 i 2 przypadków wyznaczania dochodu/straty z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Ponieważ spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W świetle cytowanego przepisu wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Kodeks spółek handlowych zawiera przepisy stanowiące, że wspólnicy mają równe prawa do udziału w zysku spółki. Przepisy te mają charakter dyspozytywny, co oznacza, że wspólnicy spółki osobowej mogą w umowie spółki wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego, tj. określić prawo w udziale w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty z udziału w spółce. Tym samym, Kodeks spółek handlowych przewiduje, że pierwszeństwo mają postanowienia umowy spółki.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej, gdzie zgodnie z zawartą umową spółki odrębnie ustalono wysokość prawa do udziału w zyskach dla poszczególnych wspólników oraz odrębnie wysokość uczestnictwa w stratach spółki. Wnioskodawca, zgodnie z postanowieniami umowy spółki komandytowej uczestniczył w zyskach w wysokości 2% oraz został wyłączony z udziału w stratach.

Zauważyć należy, że przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają uregulowania w umowie spółki komandytowej zasad różnego podziału zysków i strat dla poszczególnych wspólników spółki.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Natomiast zgodnie z art. 123 ww. Kodeksu, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zysk przypadający komandytariuszowi za dany rok obrotowy jest przeznaczany w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego wkładu rzeczywiście wniesionego do wartości umówionego wkładu. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu.

Reasumując, Wnioskodawca przy określaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych powinien stosować ustalony umową spółki komandytowej swój udział procentowy do prawa w zyskach spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje się w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki osobowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.