ILPB1/415-355/12-3/AMN - PIT w zakresie obowiązków płatnika

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 3 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W dniu 3 lipca 2012 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

D. S.A. (dalej: "Spółka"), w celu zapewnienia sobie możliwości prowadzenia niezakłóconej działalności gospodarczej oraz należytego wykonywania obowiązków (wynikających ze stosunku pracy) przez pracowników, powierza im do użytku samochody służbowe.

Spółka przekazuje wspomniane samochody jedynie tym pracownikom, którzy zapoznali się z "Regulaminem korzystania z samochodów służbowych" (dalej: "Regulamin"), będącym załącznikiem do "Umowy o korzystanie z samochodu służbowego" (dalej: "Umowa") oraz pisemnie zobowiązali się do jego przestrzegania.

Regulamin nakłada na tychże pracowników obowiązek " (...) używania powierzonych im samochodów wyłącznie do celów służbowych, w tym do przejazdów samochodem służbowym pomiędzy miejscem zamieszkania pracowników a miejscem wykonywania (przez nich) obowiązków służbowych", co oznacza, że mają oni możliwość używania samochodów wyłącznie w czasie wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z zapisami Umowy, używane przez pracowników Spółki samochody stanowią "mienie powierzone z obowiązkiem zwrotu" w rozumieniu art. 124 Kodeksu pracy, za którego szkodę odpowiadają w pełnej wysokości pracownicy.

Ponadto, Umowa stanowi, iż "Pracownik ma obowiązek dbać o powierzony mu Samochód Służbowy. W szczególności Pracownik ma obowiązek przechowywać Samochód Służbowy w czasie, gdy nie wykonuje obowiązków służbowych, wyłącznie pod adresem (miejsce zamieszkania) albo na parkingu firmowym Pracodawcy."

Zgodnie natomiast z § 2 pkt 6 Regulaminu do obowiązków pracownika w szczególności należy:

Z powyższego wynika, iż w praktyce samochód służbowy może być przechowywany przez pracownika w miejscu zamieszkania pracownika: w garażu, na parkingu strzeżonym oraz w przypadku braku parkingu strzeżonego - na parkingu niestrzeżonym.

Podsumowując, przekazanie przez Spółkę samochodów służbowych pracownikom (a także ich zwrot) na czas określony w Umowie (będącej aneksem do umowy o pracę) następuje jedynie na podstawie Umowy wraz z protokołem zdawczo-odbiorczym, w której to pracownik Spółki m.in. zobowiązuje się do stosowania ww. zasad korzystania z samochodów oraz przyjmuje na siebie odpowiedzialność materialną za powierzone mu mienie.

A zatem, przekazując pracownikom "mienie powierzone z obowiązkiem zwrotu" w rozumieniu art. 124 Kodeksu pracy, Spółka poprzez Regulamin, jak i pozostałe ww. dokumenty zapewnia zabezpieczenie swego mienia oraz potwierdza stosowanie samochodów przez pracowników jedynie do wyraźnie wskazanych przez nią celów, tj. do realizacji zadań pracowniczych/ służbowych, których elementem jest dojazd pracownika z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepis art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. należy interpretować w ten sposób, że korzystanie przez pracowników Spółki z samochodów służbowych (zgodnie z zasadami określonymi przez Spółkę w Regulaminie) na potrzeby wykonywanych zadań pracowniczych, w tym na dojazd z miejsca zamieszkania, do pracy i z powrotem, skutkuje powstaniem przychodu podatkowego dla pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. należy interpretować w ten sposób, że używanie przez pracowników Spółki samochodów służbowych (zgodnie z zasadami zawartymi w Umowie oraz Regulaminie) na potrzeby wykonywanej pracy, w tym na dojazd z miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem, nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego dla pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, nie ma zastosowania art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., który za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uznaje wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższy przepis należy rozpatrywać w kontekście obowiązujących pracowników Spółki regulacji określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone im mienie.

Ponieważ Spółka oddaje do użytkowania swoje samochody na podstawie Regulaminu, protokołu zdawczo-odbiorczego oraz Umowy, która wygasa w momencie ustania stosunku pracy lub wypowiedzenia jej przez Spółkę, w szczególności ma zastosowanie przepis art. 124 § 2 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

W konsekwencji, pracownicy, którym Spółka powierzyła swe samochody na czas określony, są zobowiązani na podstawie Kodeksu pracy do należytego dbania o ich stan i bezpieczeństwo.

Używanie zatem przez pracowników samochodów Spółki ma w przedmiotowej sprawie ścisły związek z wykonywanymi przez nich obowiązkami pracowniczymi/służbowymi, a garażowanie, czy też parkowanie samochodu w miejscu wyznaczonym przez Spółkę jest wyrazem dbałości pracownika o powierzone mu mienie, do której zobowiązuje go zarówno Regulamin, jak i sam Kodeks pracy.

Samochody służbowe są udostępniane jedynie osobom, które łączy ze Spółką stosunek pracy.

Ponadto, każdy pracownik korzystający z samochodu służbowego zobowiązuje się do bezwzględnego przestrzegania zasad zawartych w Regulaminie, Umowie oraz protokole zdawczo-odbiorczym, do których należy:

Korzystanie z samochodu służbowego w celu dojazdu pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem jasno wynika z zasad przyjętych w Regulaminie, będącym załącznikiem do Umowy i umowy o pracę.

Używanie tegoż samochodu należy zatem uznać za element stosunku służbowego, podobnie jak należyte dbanie o powierzone mienie. W konsekwencji, realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla niego dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazał, iż stanowisko Spółki jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor IS w Poznaniu stwierdził, iż " (...) pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania służbowego samochodu) do pracy oraz z pracy do miejsca zamieszkania nie będą uzyskiwać przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostanie wyznaczone przez Spółkę zgodnie z zasadami określonymi w wewnętrznych regulacjach Spółki oraz w umowach o używanie samochodu służbowego zawieranych z pracownikami" (dnia 1 września 2011 r. sygn.: ILPB2/415-642/11-2/JK).

Jak zaznaczył Dyrektor IS w Warszawie: " (...) przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie. (...) Przejazdy z oraz do miejsca parkowania (garażowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażające się poprzez parkowanie (garażowanie) samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu." (dnia 20 grudnia 2011 r. sygn.: IPPB4/415-814/Il-2/JK2).

Linia interpretacyjna organów podatkowych w omawianej kwestii jest jednolita, o czym świadczą, oprócz wyżej cytowanych interpretacji, także m.in. następujące interpretacje wydane w ostatnich miesiącach:

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że ze względu na:

używanie przez pracowników Spółki samochodów służbowych (zgodnie z zasadami zawartymi w Regulaminie) na potrzeby wykonywanej pracy, w tym na dojazd z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem, nie skutkuje dla nich powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, iż celem złożenia zapytania było wyjaśnienie kwestii związanych z ciążącymi na Spółce obowiązkami płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów jej pracowników (podatników).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) wynika, iż pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka powierza pracownikom do użytku samochody służbowe. Zgodnie z Regulaminem korzystania z samochodów służbowych, pracownicy mają możliwość używania ww. samochodów wyłącznie w czasie wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Z zapisów Umowy o korzystanie z samochodu służbowego oraz ww. Regulaminu wynika, że pracownik ma obowiązek dbać o powierzony mu samochód służbowy, a także przechowywać go w czasie, gdy nie wykonuje obowiązków służbowych, wyłącznie w miejscu zamieszkania (w garażu, na parkingu strzeżonym oraz w przypadku braku parkingu strzeżonego - na parkingu niestrzeżonym), albo na parkingu firmowym Pracodawcy. Używane przez pracowników Spółki samochody stanowią "mienie powierzone z obowiązkiem zwrotu" w rozumieniu art. 124 Kodeksu pracy, za którego szkodę odpowiadają w pełnej wysokości pracownicy.

Mając powyższe na uwadze wyjaśnić należy, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom do używania go w celach wykonywania czynności służbowych oraz wyznaczenie przez płatnika miejsca parkowania tego samochodu w miejscu zamieszkania tych osób gwarantującym bezpieczeństwo samochodu, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy. W konsekwencji przejazdy z oraz do wyznaczonego przez pracodawcę miejsca przechowywania samochodu służbowego nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania. Tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do wypełnienia dyspozycji art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że korzystanie przez pracowników Spółki z samochodów służbowych (zgodnie z zasadami określonymi przez Spółkę w Regulaminie) na potrzeby wykonywanych zadań pracowniczych, w tym na dojazd z miejsca zamieszkania, do pracy i z powrotem, nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego dla pracownika. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik do uwzględniania tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.