ILPB1/415-349/09-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 19 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2009 r. Pan X. złożył do Urzędu Skarbowego w X wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. Pismem z dnia 13 marca 2009 r. nr (...) Naczelnik Urzędu Skarbowego w X działając na podstawie art. 170 § 1, art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 2 pkt 1 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) przekazał wniosek Pana do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 19 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2008 r. Wnioskodawca zdecydował się na przekazanie darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze kościelnych osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakiego rodzaju dokumenty są wymagane do potwierdzenia przekazania darowizny do odliczenia jej w zeznaniu PIT za 2008 rok.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymagana jest umowa darowizny i potwierdzenie przyjęcia pieniędzy. Nie jest wymagane potwierdzenie przelewu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) dopuszcza się możliwość odliczenia od dochodu, przed jego opodatkowaniem, kwot darowizn przekazanych na cele:

Artykuł 26 ust. 7 pkt 2 powołanej ustawy stanowi, że wysokość wydatków na powyższe cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, tj.

* w przypadku darowizny pieniężnej - dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego,

* w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentu, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 6d zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) sfera zadań publicznych obejmuje m.in. zadania w zakresie działalności charytatywnej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

* pokwitowanie odbioru,

oraz

* w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą "lex specialis derogat legi generali" są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa, należy stwierdzić, że darowizna którą zdecydował się przekazać Wnioskodawca na cele działalności charytatywno-opiekuńczej na rzecz kościelnej osoby prawnej, w całości podlega odliczeniu od dochodu przed jego opodatkowaniem, o ile spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

* Zainteresowany posiada dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - posiada dokument, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz

* Wnioskodawca posiada oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a także - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - będzie posiadał sprawozdanie dotyczące jej przeznaczenia.

Końcowo tut. Organ pragnie poinformować, że w chwili dokonywania odliczeń Wnioskodawca musi dysponować jedynie pokwitowaniem odbioru darowizny, natomiast sprawozdaniem dotyczącym jej przeznaczenia, przedstawionym przez kościelną osobę prawną - najpóźniej po upływie dwóch lat od dnia przekazania darowizny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.