ILPB1/415-342/11-4/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych jest:

* prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia wartości świadczeń przyznanych pracownikowi do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł,

* nieprawidłowe w pozostałej części.

W dniu 14 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 maja 2011 r., znak ILPB1/415-342/11-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 maja 2011 r., a w dniu 27 maja 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 26 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownikowi zatrudnionemu w Spółce jako Prezes Zarządu (na podstawie umowy o pracę) przyznano jako świadczenie dodatkowe z tytułu zatrudnienia, zwrot częściowych kosztów użytkowania udostępnionego lokalu mieszkalnego zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 stycznia 2003 r. § 2.1 pkt 3.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

* miesięczna wartość świadczeń ponoszonych przez Spółkę z tytułu zakwaterowania wynosi 532,84 zł,

* miejsce zakwaterowania znajduje się poza miejscem zamieszkania pracownika,

* pracownik nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązana jest do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości przyznanego z tego tytułu świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznane świadczenie dodatkowe w postaci zwrotu kosztów wynajmu udostępnionego lokalu mieszkalnego jest wolne od podatku dochodowego. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 wypłacane przez Wnioskodawcę świadczenie spełnia wszystkie warunki zawarte we wcześniej wymienionym artykule:

* świadczenie przyznano pracownikowi (zatrudniony na podstawie umowy o pracę),

* dotyczy zakwaterowania pracownika (wynajem lokalu mieszkalnego),

* świadczenie ponoszone jest przez pracodawcę (zwrotu poniesionych kosztów dokonuje pracodawca).

Ustawodawca we wskazanym przepisie nie sprecyzował w jakiej formie ma być ponoszone to świadczenie (forma rzeczowa, pieniężna), dlatego też należy domniemać, iż forma nie jest istotna.

Wobec powyższego przyznane dofinansowanie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w granicach ustawowego limitu.

Spółka występująca w roki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest zobowiązana do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od tego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia wartości świadczeń przyznanych pracownikowi do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł,

* nieprawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2 - 2b.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Obok pieniędzy i wartości pieniężnych, ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa lub świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracownika, któremu przyznano jako świadczenie dodatkowe z tytułu zatrudnienia, zwrot częściowych kosztów użytkowania udostępnionego lokalu mieszkalnego w wysokości 532,84 zł.

Mając na uwadze powyższe, pracownik Wnioskodawcy będzie osiągał korzyść finansową, ponieważ nie jest zobowiązany do zapłaty kwoty wynikającej z faktur za wynajmowanie lokalu mieszkalnego, gdyż pokrywać tę kwotę za niego będzie sam pracodawca. Z tej też przyczyny usługę sfinansowaną przez pracodawcę na rzecz swojego pracownika należy zaliczyć do przychodu tego pracownika - do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do zasady wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sposób opodatkowane, chyba, że świadczenia te korzystają z przedmiotowego zwolnienia zawartego w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zgodnie z art. 21 ust. 14 cyt. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ww. ustawy (podwyższone koszty uzyskania przychodów stosowane w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy).

Zatem, wartość świadczenia z tytułu zakwaterowania w kwaterze prywatnej pracownika, którego miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Należy wskazać, iż limit 500 zł miesięcznie dotyczy każdego pracownika oddzielnie.

W przypadku, gdy koszt świadczenia przekroczy w danym miesiącu 500 zł na osobę, nadwyżka, tj. różnica pomiędzy kosztem wynajmu a kwotą zwolnioną, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cyt. ustawy.

W myśl przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Reasumując, po stronie zatrudnionego pracownia w związku z postawionym mu do dyspozycji nieodpłatnym świadczeniem w formie bezpłatnego zakwaterowania, powstanie przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jako płatnik, będzie zatem zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ww. ustawy od wartości świadczenia z tytułu udostępnionego pracownikowi bezpłatnego zakwaterowania, w tej części, w której przychód ten nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.