ILPB1/415-34/14-4/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 24 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 14 marca 2014 r. znak ILPB1/415-34/14-2/TW na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 marca 2014 r., a w dniu 24 marca 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z firmą współpracującą w celu pozyskania środków na pokrycie bieżących kosztów prowadzonej działalności gospodarczej typu: składki do ZUS, wynagrodzenia dla pracowników, podatki, itp. Pożyczka nie była wykorzystana na inwestycję.

Od ww. umowy pożyczki zapłacono podatek od czynności cywilnoprawnych 2% - obowiązek wynikający z art. 3 ust. 1 art. 4 pkt 7 oraz art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 959).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Wnioskodawca uważa, że może ująć w koszty uzyskania przychodu wartość zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ nie znajduje się on w art. 23 ust. 1.

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca właściwie ujął w kosztach uzyskania przychodu wartość zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, może zaliczyć w koszty ww. podatek zgodnie z art. 22 u.p.d.o.f.

Treść wniosku wynika z jego uzupełnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Jednym ze źródeł przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Z treści przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezsprzecznie wynika, że koszty uzyskania przychodów należy odnosić do tego źródła przychodów, z którymi dane wydatki są związane. Zatem, aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia z tego źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* winien być należycie udokumentowany.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są co do zasady wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Ponadto wydatek musi być prawidłowo udokumentowany, w sposób nie budzący wątpliwości.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Przy czym każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów, o czym stanowi art. 23 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów są takie wydatki, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn.

Wskazać należy, że powołany wyżej art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia podatku od czynności cywilnoprawnych jako wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że poniesione wydatki na zapłacenie podatku od czynności cywilnoprawnych - z tytułu zawarcia umowy pożyczki w celu pozyskania środków na pokrycie bieżących kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, nieprzeznaczonej na inwestycje - mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Istnieje bowiem ścisły związek ponoszonych wydatków w postaci zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie zostały one wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.