ILPB1/415-34/12-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 30 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 marca 2012 r. nr ILPB1/415-34/12-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 19 marca 2012 r. (skutecznie doręczono w dniu 23 marca 2012 r.), natomiast w dniu 30 marca 2012 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 28 marca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 20 lipca 2000 r. Wnioskodawczyni prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą do 31 grudnia 2010 r. Nie była podatnikiem VAT. W czerwcu 2004 r. zakupiła samochód osobowy, który stanowił środek trwały. Samochód ten został zamortyzowany w całości. Po likwidacji działalności samochód ten Wnioskodawczyni zostawiła sobie na potrzeby osobiste.

W czerwcu 201I r. Zainteresowana wykupiła kolejną polisę ubezpieczeniową (nie prowadząc już działalności gospodarczej): obowiązkowe OC i dobrowolne AC. Wykupienie tej polisy nie stanowiło kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. 23 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni spowodowała wypadek samochodowy. Towarzystwo Ubezpieczeniowe uznało, że z uwagi na zakres uszkodzeń pojazdu, jego naprawa jest ekonomicznie nieuzasadniona, że koszty naprawy pojazdu przekraczają jego wartość. W związku z tym szkoda została określona jako różnica między wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym a jego wartością w stanie uszkodzonym, tj.:

* wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym (brutto) - 14400.00 PLN

* wartość pojazdu w stanie uszkodzonym (brutto) - 5290.00 PLN

* wysokość odszkodowania z AC (brutto) - 9110.00 (słownie: dziewięć tysięcy sto dziesięć zł.).

Wrak samochodu Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 15 grudnia 2011 r. za kwotę 4600.00 PLN

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od otrzymanego odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna zapłacić podatek dochodowy od przychodu uzyskanego tylko ze sprzedaży samochodu. Dzwoniąc na infolinię Krajowej Informacji Podatkowej otrzymała odpowiedź, że w tym przypadku nie ma zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 12, natomiast ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 4.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że uważa, iż otrzymane odszkodowanie z ubezpieczenia autocasco jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

W roku 2011 Zainteresowana nie prowadziła już działalności gospodarczej i sprzedany samochód w dniu 15 grudnia 2011 r. nie był już środkiem trwałym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie włącza ich z tej kategorii.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż zwolnienie podatkowe nie obejmuje m.in. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Składnikami majątku związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej będą zarówno środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - zwłaszcza wszelkie przedmioty wykorzystywane w działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w czerwcu 2004 r. Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy, który stanowił środek trwały w prowadzonej przez Nią jednoosobowej działalności gospodarczej. Po likwidacji działalności, która była prowadzona do dnia 31 grudnia 2010 r., Zainteresowana pozostawiła go na potrzeby osobiste. W czerwcu 2011 r. Wnioskodawczyni, nie prowadząc już działalności gospodarczej, wykupiła polisę OC i dobrowolne AC. Wykupienie tej polisy nie stanowiło kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W listopadzie 2011 r. Zainteresowana spowodowała wypadek samochodowy, w związku z czym otrzymała odszkodowanie z AC.

Zatem w przedmiotowej sprawie odszkodowanie nie dotyczy składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie stanowi więc przychodu ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Odszkodowanie to stanowi przychód z innych źródeł, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne wskazać należy, że od otrzymanego odszkodowania Zainteresowana nie powinna płacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.