ILPB1/415-34/08-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S. M. przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu 9 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet pracowników-kierowców z tytułu podróży służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet pracowników-kierowców z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na krajowym i międzynarodowym transporcie drogowym towarów pojazdami ciężarowymi. Zatrudnia kierowców na podstawie umów o pracę. Miejscem pracy kierowców wskazanym w zawartych umowach o pracę jest siedziba pracodawcy. Zatrudnieni kierowcy przez okres kilku tygodni przebywają w trasie, jeżdżą pojazdami ciężarowymi z ładunkiem lub bez ładunku po Europie. Następnie przez okres tygodnia, kierowcy mają dni wolne od pracy i przebywają w domu w Polsce.

Wnioskodawca wypłaca zatrudnionym przez siebie pracownikom należności na pokrycie kosztów związanych z podróżami służbowymi (diety), zgodnie z art. 77 ⁵ kodeksu pracy, niezależnie od wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową (diety) wypłacane pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku kierowcy w krajowym i międzynarodowym transporcie drogowym towarów, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową wypłacane pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku kierowcy w krajowym i międzynarodowym transporcie towarów, nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Istotą podróży służbowej jest wykonywanie określonych zadań, charakteryzujące się incydentalnością i czasowością pobytu w miejscu ich wykonywania. Wnioskodawca jest zdania, że nie można uznać, iż kierowca wykonując stale swoje zadania poza siedzibą pracodawcy przebywa w podróży służbowej, skoro jest to istota jego pracy.

Ponadto w świetle przepisów ustawy o czasie pracy kierowców wyjazd kierowcy nie może być uznany za podróż służbową, ponieważ jako stanowisko pracy kierowcy wskazano również pojazd, który kierowca prowadzi. Istotą pracy kierowcy jest stałe przebywanie poza siedzibą pracodawcy i wyjazdy do miejsc załadunku i rozładunku w Polsce i za granicą.

Wnioskodawca twierdzi, iż wykonywanie tych obowiązków nie może być traktowane jako podróż służbowa, która musi być wyjątkiem od jego codziennych obowiązków. Zdaniem Wnioskodawcy kierowca nie odbywa podróży służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej.

Definicję podróży służbowej można pośrednio wywieść z treści art. 77 ⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), który stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że miejscem wykonywania pracy przez zatrudnionych pracowników - kierowców jest siedziba firmy. Pracownicy wykonują pracę polegającą na stałych wyjazdach krajowych i zagranicznych.

W związku z tym należy stwierdzić, że jeżeli są spełnione wszystkie przesłanki wyżej cytowanych przepisów, to zatrudnieni u Wnioskodawcy kierowcy odbywają podróże służbowe. Dlatego też z tytułu odbytych wyjazdów służbowych przysługują im diety i inne należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju lub poza granicami kraju. Należności te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej we wcześniej wymienionych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej, regulujących wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej sferze budżetowej z tytułu podróży służbowej odpowiednio na obszarze kraju i poza jego granicami.

Podkreślić przy tym należy, iż zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownicy odbywają podróż służbową w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy tj. wykonują na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.