ILPB1/415-293/13-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 12 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 22 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 maja 2013 r. znak ILPB1/415-293/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 maja 2013 r., a w dniu 22 maja 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą podpisał kontrakt (umowę) z norweską firmą (...) AS na okres 02.07.2012-30.06.2013. W ramach umowy świadczy usługę związaną z oprogramowaniem, wykonywaniem dokumentacji, itp. bezpośrednio do klienta końcowego (zamawiającego) w firmie (...) AS, toteż ostatecznym podmiotem, u którego są wykonane prace programistyczne nie jest firma (...) AS. Główną część zlecenia Wnioskodawca wykonuje na terytorium RP. W tym celu od klienta ostatecznego (z którym Wnioskodawca nie ma zawartej umowy, umowa zawarta jest między (...) AS i klientem ostatecznym), Wnioskodawca otrzymał sprzęt w postaci komputera, stosownego oprogramowania, gdzie właścicielem licencji na programy jest klient ostateczny.

Zakończone etapy prac Zainteresowany wysyła w formie elektronicznej, niekiedy instaluje zdalnie przy użyciu rozwiązań informatycznych (łączenie z serwerem klienta poprzez zdalny pulpit). Faktycznie Wnioskodawca przebywa w Polsce, nie mniej jednak usługa wykonywana jest dla klienta zagranicznego i faktyczny efekt pracy Wnioskodawcy widoczny jest na urządzeniach położonych poza terytorium RP - w Norwegii lub w innych krajach. Nie wszystkie prace możliwe są do wykonania przy użyciu rozwiązań informatycznych, w związku z czym konieczne jest odbycie w tym celu podróży służbowej do Norwegii i praca bezpośrednio u klienta. Pobyt w Norwegii nie przekracza 183 dni w okresie roku podatkowego.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonaną pracę i został zobowiązany do wykupienia ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, które pokryje ewentualne koszty związane ze źle wykonaną usługą. Prowadzona przez Zainteresowanego działalność nie jest ograniczona wyłącznie do norweskiego klienta, w Polsce firma wykonuje również usługi dla polskich kontrahentów.

W związku z powyższym, ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy, tj. dom, rodzina, faktyczne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdują się w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że świadczone przez Niego usługi, związane z oprogramowaniem na rzecz firmy norweskiej w ramach podpisanego kontraktu odbywają się za pośrednictwem łączy internetowych. Odbiorcą jest zakład (firma, z którą Wnioskodawca ma podpisany kontrakt), w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie z dnia 9 września 2009 r.

Reasumując:

* Wnioskodawca nie posiada w Norwegii żadnej placówki, biura (siedziby), większość prac wykonuje w domu, w Polsce;

* firma, z którą Wnioskodawca ma podpisany kontrakt posiada siedzibę na terenie Norwegii;

* firma, w której Wnioskodawca fizycznie wykonuje projekt, posiada zakład (fabrykę) na terytorium Norwegii.

Poniższy schemat przedstawia relacje Wnioskodawcy z podmiotami norweskimi:

Schemat - załącznik pdf - str. 7

Wnioskodawca jeździ do firmy C, usługi świadczy na infrastrukturze informatycznej tej firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwym miejscem opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest terytorium RP, czy Wnioskodawca powinien rozliczać podatek dochodowy w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że ośrodek Jego interesów życiowych jest w Polsce i nie przebywa On poza terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, podatek dochodowy powinien odprowadzać w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce posiada zatem osoba fizyczna, która spełnia chociażby jeden z ww. warunków.

Przy czym, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na mocy art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem do tej Konwencji, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Norwegii opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Wnioskodawca wskazał, iż nie posiada w Norwegii żadnej placówki, biura (siedziby), większość prac wykonuje w domu, w Polsce.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą podpisał kontrakt z firmą norweską. Nie wszystkie prace możliwe są do wykonania zdalnie z Polski, w związku z czym konieczne jest odbycie w tym celu podróży służbowej do Norwegii i praca bezpośrednio u klienta. Pobyt w Norwegii nie przekracza 183 dni w okresie roku podatkowego. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy, tj. dom, rodzina, faktyczne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdują się w Polsce. Wnioskodawca podał również, że nie posiada w Norwegii żadnej placówki, biura (siedziby).

Mając na względzie przedstawione we wniosku informacje oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, iż realizacja przedmiotowego kontraktu przez Wnioskodawcę, nieposiadającego w Norwegii zakładu, nie spowoduje powstania podwójnego opodatkowania dochodu. Zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej dochodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zatem, prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dochody uzyskane z kontraktu podpisanego z norweską firmą winny być opodatkowane na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.