ILPB1/415-277/13-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu 8 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, zawiązanej umową z dnia 5 lipca 1991 r. Uchwałą z dnia 28 lutego 2005 r. dokonano rozwiązania umowy spółki cywilnej. W 1998 r. wspólnicy spółki cywilnej nabyli na prawach współwłasności łącznej (jako wspólnicy spółki cywilnej) nieruchomość - działkę gruntu w użytkowaniu wieczystym zabudowaną budynkiem, stanowiącym odrębną własność. Nieruchomość ta została zakupiona ze środków uzyskanych z kredytu bankowego, który został przez spółkę spłacony.

W związku z rozwiązaniem spółki z dniem 28 lutego 2005 r., współwłaściciele - wspólnicy zawarli w dniu 24 marca 2005 r. umowę o rozliczenie wkładów wspólników spółki cywilnej i na mocy tej umowy dokonali rozliczenia wkładu w ten sposób, iż każdy ze wspólników został wspówłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2 części budynku oraz 1/44 części gruntu.

Przez cały okres prowadzenia działalności lokal wykorzystywany był do prowadzenia działalności gospodarczej wspólników. W chwili obecnej część lokali znajdujących się w budynku jest wynajmowana na rzecz innych podmiotów, a część jest nieużytkowana.

Powyższa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a prawo użytkowania wieczystego nie zostało wprowadzone do ewidencji środków niematerialnych. Wnioskodawczyni nie naliczała w koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od zakupionej nieruchomości. Obecnie Zainteresowana nosi się z zamiarem zbycia należących do niej udziałów w nieruchomości budynkowej i gruntowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany przychód ze sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego oraz udziału w prawie nieruchomości lokalu użytkowego (opisanego w punkcie 68) stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie jest przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko to Zainteresowana opiera na orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2010 r. (II FSK 1507/08), którego stan faktyczny był zbieżny z prezentowanym przez nią. Teza tego orzeczenia potwierdza stanowisko Wnioskodawczyni, wskazując że kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika i jednocześnie nigdy nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy.

Powyższe orzeczenie wskazuje ponadto, że taka sprzedaż następująca przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, jest źródłem przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wskazanej wyżej ustawy. Wskazać także należy, że zgodnie z art. 14 ust. 2 wskazanej ustawy, aby sprzedaży pojedynczej i jednostkowej nieruchomości została uznana za przychód z działalności gospodarczej, musi zostać spełniony wymóg ujęcia nieruchomości w ewidencji środków trwałych. Brak jej ujęcia powoduje, że zakres stosowania przepisu art. 14 ust. 2 nie jest spełniony, zatem przychód ze sprzedaży takiej nieruchomości (a w przedmiotowej sprawie udziału w prawie użytkowania wieczystego i prawie własności) nie może zostać uznany za przychód z działalności gospodarczej. Podobne stanowisko - w odniesieniu do sprzedaży udziału w nieruchomości - przyjął za słuszne WSA w Szczecinie, w wyroku z dnia 13 lipca 2011 r. (I SA/Sz 430/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przypadku, gdy w wyniku likwidacji spółki osobowej Wnioskodawczyni otrzyma określone składniki majątku, przychód ten powstanie w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji spółki składników majątku z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Wspólnicy spółki cywilnej nabyli na prawach współwłasności łącznej (jako wspólnicy spółki cywilnej) nieruchomość - działkę gruntu w użytkowaniu wieczystym zabudowaną budynkiem, stanowiącym odrębną własność.

W związku z rozwiązaniem spółki z dniem 28 lutego 2005 r. współwłaściciele - wspólnicy zawarli umowę o rozliczenie wkładów wspólników spółki cywilnej i na mocy tej umowy dokonali rozliczenia wkładu w ten sposób, iż każdy ze wspólników został wspówłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2 części budynku oraz 1/44 części gruntu.

Przez cały okres prowadzenia działalności lokal wykorzystywany był do prowadzenia działalności gospodarczej wspólników. Powyższa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a prawo użytkowania wieczystego nie zostało wprowadzone do ewidencji środków niematerialnych. Wnioskodawczyni nie naliczała w koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od zakupionej nieruchomości. Obecnie Zainteresowana nosi się z zamiarem zbycia należących do niej udziałów w nieruchomości budynkowej i gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika zatem, iż wskazana w nim nieruchomość była wykorzystywana w ramach prowadzonej w formie spółki osobowej (cywilnej) pozarolniczej działalności gospodarczej. Spółka cywilna, w której Wnioskodawczyni była wspólnikiem, została rozwiązana z dniem 28 lutego 2005 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu zamierzonej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego oraz udziału w prawie nieruchomości lokalu użytkowego wykorzystywanego w prowadzonej przez Zainteresowaną w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej - nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem od momentu wycofania z działalności gospodarczej, tj. likwidacji spółki cywilnej upłynął okres sześciu lat zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy.

Tutejszy organ wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie fakt sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej nie rodzi powstania przychodu u Wnioskodawczyni, jednakże z innych przyczyn, niż wskazane przez Zainteresowaną we własnym stanowisku. W związku z tym i z tej przyczyny stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądu administracyjnego tut. organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych sprawy, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.