ILPB1/415-273/09-4/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-273/09-4/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r., znak ILPB1/415-273/09-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 kwietnia 2009 r., a w dniu 23 kwietnia 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na stanowisku krupiera w kasynie. Z uwagi na specyfikę przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej przez kasyno, a także ze względu na rodzaj wykonywanej pracy, oprócz wynagrodzenia zasadniczego, Wnioskodawczyni otrzymuje tzw. napiwki, które stosownie do treści Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U. Nr 102, poz. 949) są ewidencjonowane i wypłacane przez pracodawcę. Gromadzone są one w jednym miejscu, specjalnie do tego przeznaczonym, bez możliwości indywidualnego wskazania osoby, której przysługują, po czym w okresach miesięcznych pracodawca za pokwitowaniem na podstawie sporządzonej listy, dokonuje ich podziału i wypłaty na rzecz pracowników, także tych, którzy nie są krupierami.

W związku z rocznym rozliczeniem podatkowym od pracodawcy Wnioskodawczyni otrzymała PIT-11 o wysokości osiągniętych w 2008 r. przychodów ze stosunku pracy, jednakże, co Wnioskodawczyni uważa za błędne, nieprawidłowe i niezgodne z prawem, nie zawarto w nim przychodów pochodzących z napiwków pomimo ich ścisłego związku faktycznego i prawnego ze stosunkiem pracy. Przychody, tzw. napiwkowe wykazano w wystawionym PIT-8C bez wskazania wysokości odprowadzonych na rzecz fiskusa zaliczek podatkowych. Taką praktykę Wnioskodawczyni uważa za krzywdzącą, przerzucającą ciężar obowiązków podatkowych na podatnika, co w rezultacie jest niezgodne z obowiązującym prawem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stosownie do art. 31 i art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) płatnik (kasyno), dokonując wypłaty napiwków pracownikom, powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazać podatnikowi imienne informacje PIT-11 o uzyskanych dochodach oraz o pobranych zaliczkach od wynagrodzeń uznając je za przychody ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też w świetle art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 42a uzyskane napiwki płatnik może uznać za przychody z innych źródeł i wystawić z tego tytułu PIT-8C bez wskazania wysokości odprowadzonych na rzecz fiskusa zaliczek podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa wszelkiego rodzaju wpływy pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty i to bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w szczególności do przychodów ze stosunku pracy zaliczane są: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone przez pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

W świetle przedstawionej definicji przychodu ze stosunku pracy jednoznacznie wynika przynależność napiwków wypłacanych przez pracodawcę (będących udziałem w zgromadzonej wartości napiwków) do przychodów ze stosunku pracy.

Stanowisko takie potwierdza utrwalone i ugruntowane już orzecznictwo sądowo-administracyjne, a mianowicie w wyroku z dnia 9 maja 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie II FSK 758/2005 stwierdził, iż "w związku z konstrukcją otwartego katalogu świadczeń zaliczonych do przychodów ze stosunku służbowego każda wypłata, którą otrzymuje pracownik w związku ze stosunkiem pracy, stanowi jego przychody z tego źródła, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, chyba że są to świadczenia, co prawda związane ze stosunkiem pracy, ale zwolnione od podatku na mocy odrębnego przepisu", czy też w wyroku z dnia 10 lutego 2005 r. biul. skarb. 2005/5/26, WSA we Wrocławiu wyraził pogląd, iż o "zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego przepisu, czy również inna osoba niezwiązana tego rodzaju stosunkiem prawnym. Istotne jest wiec to, czy istnieje związek prawny, lub też faktyczny, danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy", przy czym, co należy podkreślić, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

W stanie faktycznym sprawy niniejszej, sytuacja taka jak najbardziej ma miejsce, bowiem źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący Wnioskodawczynię i pracodawcę stosunek pracy. Napiwki są zatem, w ocenie Wnioskodawczyni, pochodną wynagrodzenia.

Również ustawodawca w paragrafie 2 ust. 2 wyżej cytowanego Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie ewidencjonowania napiwków w kasynach gry - zgodnie z którym rejestr zawiera następujące dane: liczbę porządkową i datę wpisu, wartość napiwków zgromadzonych danego dnia oraz imiona i nazwiska pracowników kasyna, którym są wypłacane te napiwki, wraz z wartością napiwków wypłaconych poszczególnym pracownikom kasyna, datą wypłaty napiwku i podpisem odbioru posługuje się pojęciem pracownika, co daje podstawy sądzić, że należności, tzw. napiwkowe mają charakter przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska są tezy zawarte w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2006 r. (II FSK 1416/05 nie publ.), w którym "Sąd ten ocenił, że stosownie do art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcie przychodów wymienionych w tym przepisie jest szersze niż wyłącznie przychody ze stosunku pracy. W tej definicji mieści się również wypłata napiwków wypłacanych w kasynach gry".

Taki sam pogląd zawarł Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi w wyroku z dnia 14 listopada 2003 r. (I SA/ŁD 1493/02) "wypłata napiwków dokonywana w kasynach gry mieści się (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w pojęciu przychodów ze stosunku pracy".

W tej sytuacji, w ocenie Wnioskodawczyni, stosownie do art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik (kasyno), dokonując wypłaty napiwków pracownikom, powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazać podatnikowi imienne informacje PIT-11 o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach od wynagrodzeń.

Otrzymane informacje PIT-8C za 2008 r. zostały wystawione niezgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 42a tejże ustawy obowiązek sporządzenia ww. informacji ciąży na płatniku, który na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej nie ma obowiązku pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń, co jak zostało wykazane wcześniej w przypadku Wnioskodawczyni nie miało miejsca i nie mogło być zastosowane.

Wnioskodawczyni pragnie również zwrócić uwagę na brzmienie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2007 r. art. 26a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym "podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.) - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik".

Oznacza to, iż w aktualnym stanie prawnym, podatnik nie ponosi już odpowiedzialności za zaliczki, do pobrania których jest zobowiązany płatnik. Dotychczas płatnik nie odpowiadał za niepobrane, a także pobrane, ale niewypłacone zaliczki na podatek dochodowy, jeśli wykazał, że winę za to ponosi podatnik. Przed wprowadzeniem tego przepisu organ podatkowy mógł dochodzić niezapłaconej zaliczki (lub zaniżonej) zarówno od płatnika, jak i podatnika. Obecnie taka możliwość istnieje jedynie w odniesieniu do płatnika. Komentowany artykuł całkowicie uwalnia podatnika od odpowiedzialności na gruncie Ordynacji podatkowej. Na mocy komentowanego przepisu organ podatkowy może dochodzić od płatnika zapłaty zaliczki niewypłaconej lub wypłaconej w kwocie zaniżonej z tytułu przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), np. działalności artystycznej, literackiej, naukowej, publicystycznej itp. Odpowiedzialność płatnika jest ograniczona do wysokości zaliczki, do której pobrania jest zobowiązany (patrz komentarz do art. 26a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), C. Kosikowski, L. Etel, R. Dowigier, P. Pietrasz, S. Presnartowicz, Ordynacja podatkowa, komentarz, lex, 2007, wyd. II).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl