ILPB1/415-272/08-4/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 23 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 maja 2008 r. znak ILPB1/415-272/08-2/IM, ILPP1/443-426/08-2/AK na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 maja 2008 r., a w dniu 23 maja 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy uzyskało zgodę Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w P. (dalej GDDKiA), na zbudowanie w pasie drogi krajowej nr 12 parkingu na działce będącej w trwałym zarządzie GDDKiA, na wysokości nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy. Parking ten jest przedsiębiorstwu niezbędny dla samochodów ciężarowych oczekujących na załadunek produkowanych towarów, a w szczególności dla pojazdów obsługujących kontrahentów zagranicznych.

Do chwili obecnej pojazdy te oczekują na poboczu drogi, co stanowi znaczne utrudnienie w intensywnym ruchu drogowym, a także zagraża bezpieczeństwu innych użytkowników drogi. Wielkość nieruchomości przedsiębiorstwa nie pozwala Wnioskodawcy na zorganizowanie takiego parkingu na terenie zakładu a konieczność budowy wymienionego parkingu na potrzeby przedsiębiorstwa jest w pełni uzasadniona. Jednakże parking ten będzie także ogólnie i bezpłatnie dostępny dla wszystkich użytkowników drogi, a Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnego tytułu prawnego do użytkowania parkingu. Całkowita wartość planowanej inwestycji wyniesie od 250.000,00 zł do 270.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy wydatki poniesione na realizację parkingu na działce gruntu nie stanowiącej własności Wnioskodawcy mogą być kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, czy są to koszty pośrednie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zrealizowanie parkingu w celu umożliwienia pojazdom ciężarowym oczekiwania na załadunek towarów są kosztem. Parking ten jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Wnioskodawca uważa, iż w działalności transportowej nie można tak ustawić godzin załadunku, aby kierowcy mogli bezpośrednio podjeżdżać pod załadunek tym bardziej, że głównymi odbiorcami towarów są firmy zagraniczne nawet z odległych stron Europy - stąd bardzo często pod bramą przedsiębiorstwa oczekuje na załadunek kilka lub kilkanaście samochodów. Wnioskodawca uważa, że poniesiony w związku z powyższym koszt będzie kosztem zaliczanym pośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają budowle, budynki, odrębne lokale, maszyny, urządzenia, środki transportu inne przedmioty, które stanowią własność lub współwłasność podatnika. W związku z tym amortyzacji nie może podlegać parking, co do którego inwestorowi nie przysługuje prawo własności, ani inny tytuł prawny.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z bogatego orzecznictwa Sądu Administracyjnego przykładem mogą być: orzeczenie z 28 października 2003 r. sygn. akt III S.A. 1693/02, orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości sygn. C-465/03 i C-98/98, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3537/06 oraz III SA/Wa 3630/06, oraz liczne interpretacje organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Wszelkie poniesione wydatki, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy, są kosztami uzyskania przychodu o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są nimi koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. O związku takim można mówić gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem. Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu budowę parkingu w sytuacji, gdy jest to niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Zapewnia sprawny załadunek produkowanych towarów i bezpieczny postój samochodów ciężarowych oczekujących na załadunek.

Z treści art. 22a ust. 1 cyt. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast w myśl przepisów art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcych środkach trwałych". Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż parking w budowie, w której partycypuje Wnioskodawca, będzie oddany do użytku publicznego, nie będzie stanowił środka trwałego Wnioskodawcy, nie będzie również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielem drogi. Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego jak i inwestycji w obcym środku trwałym, dlatego też odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, poniesione wydatki na budowę parkingu, na zjeździe z drogi krajowej do firmy Wnioskodawcy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów o ile Wnioskodawca wykaże spełnienie warunków art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądu, orzeczeń oraz pism i interpretacji organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług (tj. prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 21 lipca 2008 r. nr ILPP1/443-426/08-4/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.