ILPB1/415-258/09-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 26 lutego 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. nr ILPB1/415-258/09-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 kwietnia 2009 r., wniosek uzupełniono w dniu 6 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie będące jednostką organizacyjną pomocy społecznej, w 2008 r. realizowało program finansowany w 100% ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) w ramach działania: 7.1.2.

W ramach projektu jednostka zatrudniała trzech pracowników na umowę o pracę, jednego pracownika na podstawie umowy-zlecenie oraz ośmiu pracowników własnych na podstawie umowy-zlecenie.

Projekt realizowany będzie w roku bieżącym i następnych latach do 2013 r.. Aktualnie nie jest zatrudniony do realizacji projektu żaden pracownik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie wypłacane pracownikom z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub umowę-zlecenie z pracownikami własnymi i osobami nie zatrudnionymi w jednostce finansowane w 100% ze środków EFS podlega zwolnieniu z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, od 2008 r. i na bieżąco odprowadzana jest zaliczka na podatek dochodowy od wynagrodzeń z tytułu umowy o pracę i umów-zleceń, które związane są z realizacją programu finansowanego ze środków EFS. Pracodawca potrąca z wynagrodzeń zaliczki na podatek dochodowy przyjmując, że ten obowiązek wynika z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Wątpliwość co do zasadności umniejszania tych wynagrodzeń o zaliczkę na podatek dochodowy zrodziła się po opublikowaniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 1457/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

W świetle ww. przepisu dochody podatników korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwie przesłanki:

* środki finansowe pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych, międzynarodowych instytucji finansowych (...), w tym również w przypadkach, gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy,

* prace wykonywane przez podatnika służą bezpośredniej realizacji celu określonego programem finansowanym z bezzwrotnej pomocy.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca realizuje program finansowany w 100% ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) w ramach działania: 7.1.2. Wnioskodawca, w ramach projektu zatrudniał trzech pracowników na umowę o pracę, jednego pracownika na podstawie umowy-zlecenie oraz ośmiu pracowników własnych na podstawie umowy-zlecenie.

Należy zauważyć, że program realizowany przez Wnioskodawcę, finansowany jest ze środków jednego z czterech funduszy strukturalnych, tj. Europejskiego Funduszu Społecznego. Pomoc z funduszy strukturalnych otrzymuje się jako refundację wcześniej poniesionych wydatków, których źródłem finansowania były krajowe środki publiczne. Po udokumentowaniu przez beneficjenta wydatków poniesionych na realizację zadania (projektu) możliwe jest wnioskowanie do Komisji Europejskiej przez odpowiednie instytucje o zwrot wydatkowanych kwot (w części finansowanej). Zwrócone środki zasilają źródło finansowania krajowego. Beneficjent nie jest przy tym zaangażowany w proces rozliczeń finansowych odbywający się pomiędzy odpowiednią instytucją krajową, a Unią Europejską.

Tak więc nie zostało spełnione kryterium pochodzenia środków pieniężnych (źródła finansowania), o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w odniesieniu do wynagrodzeń, wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w ramach projektu na podstawie umowy o pracę lub umowę-zlecenie z pracownikami własnymi i osobami nie zatrudnionymi w jednostce finansowanych w 100% ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. W konsekwencji wynagrodzenia tych pracowników nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu przewidzianemu w ww. przepisie i podlegają opodatkowaniu. Tym samym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika, tj. naliczenia, poboru i odprowadzenia należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.